در راس امور نابينايان فرهنگ سازي قرار دارد. در جامعه نابينايان شهرستان از كودك 2 ساله تا فرد 90 ساله عضو هستند در جامعه نابينايان شهر كاشان 511 نفر عضو داريم كه اين جامعه فقط از مشاركتهاي مردمي و از طرف خيرين حمايت ميشوند و آموزش خودياري، آموزشهاي ادبي هنري و درسي همچنين اردو و برنامههاي قرآني و ضبط كتاب گويا ازجمله برنامههاي اين جامعه است كه شامل برنامهها و جشنهاي خاص هم ميشود در واقع هدف عمده ما اين است كه فرد نابينا نخست، خودش را باور كند همچنين خانواده و جامعه نيز او را باور كنند. در جامعه فرد نابينا و بينا بايد خود را در تعامل متقابل ببينند. ما بزرگترين مشكلي كه داريم ناديده گرفتن يك روشن دل است و فرد نابينا را از هرچيزي بيشتر رنجور ميكند. چون در عرصه آموزش ميبينيم بزرگترين چالشي كه در پيش روي ماست اين است كه بچههاي نابينا ناديده گرفته ميشوند. امكاناتي كه لازم دارند، آن آموزشي كه معلمانشان بايد داشته باشند، منابع درسي كه بايد داشته باشند، اينها هيچ كدام مورد توجه نيست چون خود افراد نابينا ديده نميشوند.
رنج نابينايان نديدن نيست، ناديده گرفته شدن است.
بانوي روشن دلي كه فاتح
علم وافتخاراست
دكتر نرگس نيكخواه مبتلا به بيماري RP هستند كه يك بيماري بسيار شايع در كاشان است و علت اين بيماري سنت ازدواج فاميلي است. دكتر نرگس نيكخواه تا سن 18 سالگي بينايي كامل داشتهاند كه بيماري همزمان با دوره كارشناسي از شب كوري آغاز شده و به تدريج به نابينايي ميرسدكه در مرحله اوليه اين بيماري شبها نميبينند كه باعث ميشود از خانواده خود پنهان كند تازمان قبولي در دوره ارشد دانشگاه كه موضوع نابينايي را با خانواده در ميان ميگذارند و از آن موقع به بعد بيماري روزبه روز پيشرفت ميكندكه ديگر روز هم نميبينند. بيماري RP بيماري است كه در هيچ جاي دنيا علاج ندارد اما متاسفانه خيلي هم شايع است.
اين بانوي كارآفرين درپاسخ به خبرنگار «اعتماد» كه شما زمانيكه از اين بيماري مطلع شديد چگونه با اين مشكل كنار آمديد؟ گفت: من فقط آن لحظه كه اين اتفاق برايم افتاد فكر كردم كه يك اتفاق طبيعي است و بايد اول ببينم چي هست و به موقع يك واكنش كاملا عقلاني نسبت به موضوع داشته باشم و براي همين علت به خانواده نگفتم وبه تنهايي به دنبال درمان رفتم و نتيجه را بيان كردم اما زمانيكه دكتر نوع بيماري را برايم گفت سعي كردم براي آينده تصميم بگيرم و انتخاب كنم بايد چه مسيري را طي كنم. مدت 4 سال موضوع بيماريام را پنهان كردم. در مقطع ليسانس علوم سياسي دانشگاه علامه با رتبه اول فارغ التحصيل شدم ودر مقطع كارشناسي ارشد با رتبه 7 وارد دانشگاه شدم و در پژو هشكده امام خميني (ره) رشته جامعه شناسي انقلاب خواندم. با توجه به اينكه ميتوانستم دانشگاه تهران را انتخاب كنم ودر دانشگاه مدرس هم رتبه اول بودم اما متناسب با شرايط بيناييام محيط كوچك با تعداد آدمهاي محدود را انتخاب كردم تا در اين محيط سازگاري بيشتري براي من باشد ضمن اينكه معتقد بودم من هستم كه با تلاشي كه خواهم كرد نتيجه را تعيين ميكنم يعني حتما دانشجوي دانشگاه تهران بودن چيزي را عوض نميكند در مقطع كارشناسي ارشد با رتبه اول از رشته جامعه شناسي فارغالتحصيل شدم و پايان نامه كارشناسي ارشدم هم پايان نامه كشوري شناخته شد و برنده رتبه يك كنگره جاويد شدم دوباره با رتبه اول براي دكترا پذيرفته شدم و تحصيلات دكترا را در دانشگاه تربيت مدرس در رشته جامعهشناسي سياسي با رتبه اول به پايان رساندم. تمام مقاطع تحصيلي را با كم بينايي خواندم. براي كارشناسي شب كوري داشتم، براي كارشناسي ارشد نيمه بينا بودم و براي دكترا ديدم به حداقل رسيده بود.
ما بين حس ديدن و نديدن چه احساسي بود؟
خيلي سخت است. اين قسمت براي يك بيمار RP خيلي سخت است و فقط بيماران RP ميتوانند بفهمند. چون آنجايي كه خيلي چيزهايي را كه نميديدي و يك چيزي را كه ميديدم هم افراد هم خودم بلا تكليف بوديم. هيچوقت نميتوانستم براي ديگران دقيق ترسيم كنم چه چيزهايي را ميبينم و چه چيزهايي را نميبينم. چه محدودهاي براي من قابل ديدن است و چه محدودهاي را نميبينم. چون حركت، ارتفاع، نور و همهچيز روي ديد من تاثير ميگذاشت حتي وضعيت روحي، شادي و غم روي ديد بيمار RP تاثير دارد. اين خيلي نا مشخص است چيزي كه الان ديده ميشود ممكن است نيم ساعت ديگر اصلا نتوانيم ببينيم و اين طرف مقابل من هميشه با من دچار مشكل بوده كه چيزي بهريزي را الان ميبيني ولي فلان چيز به آن بزرگي را نميبيني. اين چطور ممكن است؟ و اين خيلي كار بيمار RP را دشوارتر كرده است.
گروه فعاليتهاي اجتماعي جامعه نابينايان و كم بينايان كاشان: جشنواره سهروزه دختران آفتاب، توسط شهرداري كاشان و با مشاركت سمنها از شنبه 24 تا دوشنبه 26 مرداد ماه در پارك بانوان برگزار گرديد.
اين مراسم كه به مناسبت دهه كرامت (از ميلاد حضرت معصومه تا ميلاد حضرت علي بن موسي الرضا) و بمنظور تجليل از مقام دختر و آشنايي اقشار مختلف مردم با فعاليتهاي مختلف سمنها، در فضايي مفرح و با نشاط صورت پذيرفت با استقبال چشم گير زنان و دختران عزيزشهرمان روبرو شد.
و اما جامعه نابينايان و كم بينايان كاشان با مشاركت فعال در اين جشنواره و ارائه برنامههاي متنوع، سعي در به نمايش گذاردن گوشهاي از نتايج توانمندسازي اعضا و فعاليت خود درعرصههاي متعدد خدمت رساني به نابينايان و كم بينايان نموده و نقش پررنگي در اين سه شب به خصوص تامين محتواي برنامهها ايفا نمود.
برپايي غرفهاي ديدني از صنايع دستي (چرم دوزي) و نمايشگاه عكس از دختران هنرمند نابينا و كم بينا از جمله اين موارد بود. همچنين همراه با توزيع بروشوري مشتمل بر تاريخچه و معرفي زمينههاي اجرايي جامعه در راستاي جلب مشاركت مردم، اقدام به برپايي دو مسابقه نمود.
مسابقه « انتخاب صداي برتر» : بانوان علاقهمند، با دكلمه قسمتي از يك متن كه توسط داور مسابقه تعيين و سپس ضبط ميگرديد در اين رقابت شيرين حضور يافته و افراد منتخب ضمن دريافت هديهاي به رسم يادبود جهت گويندگي و ضبط كتب گويا براي نابينايان و كم بينايان گزينش شدند.
مسابقه « چند لحظه جاي من باش» : افراد شركتكننده دقايقي با چشمهاي بسته مطلبي نوشته يا طرحي را روي كاغذ تصوير ميكردند و هر شب به بهترين اثر جايزهاي تعلق ميگرفت.
بديهي است هدف از اجراي چنين برنامههايي، قرار گرفتن در فضاي نابينايي براي ايجاد درك متقابل از افراد نابينا يا كم بينا از يك سو و ايجاد زمينه ذهني و آگاهي لازم در باور مردم نسبت به همشهريان نابينا و كمبيناي خود تا دستيابي به تعامل مستمر و پويا با ايشان بوده است.
و در نهايت اجراي درخشان و به يادماندني گروه هم آوايي تارا متشكل از دختران نابينا و كم بينا در هر سه شب مراسم كه با ابراز احساس و استقبال بينظير شركتكنندگان روبرو شد و در شب پاياني اين مراسم هدايايي كه به لطف حاميان نيك انديش فراهم گرديده بود توسط سرپرست فرمانداري كاشان به اعضاي اين گروه تقديم گرديد.
دكتراي جامعه شناسي، عضوهيات علمي دانشگاه كاشان ، رييس هيات مديره جامعه نابينايان و كم بينايان شهرستان كاشان