قصه‌ها و ترانه‌ها
زهرا چوپانكاره
جمع زيادي از آنهايي كه روز جمعه 24 فروردين‌ماه، صندلي‌هاي تالار رودكي را پر كردند، كساني بودند كه با نغمه‌هاي «رنگين‌كمان» بزرگ شده‌اند. كساني كه بعد از شنيدن دو سه قطعه موسيقي و آواز دوباره كودك شدند و با هم در سالن دم گرفتند: «تِرنم قشنگه/ توش پر از پلنگه/ ترنم تند مي‌ره تند مي‌ره تند مي‌ره/ شي‌فو شي‌فو دو دو/ شي‌فو شي‌فو دو...»
در مراسم بزرگداشت ثمين باغچه‌بان پسري هشت ساله در رديف تماشاگران ايستاد و با صداي هنوز كودكانه‌اش ترانه را از حفظ خواند، همه سكوت كرده بودند تا صدايش در سالن گم نشود، صداي نسل جديدي كه با همان ترانه‌هايي كه پدر و مادرش شنيده‌اند، بزرگ مي‌شود. حالا زمانه جنگ و كوپن نيست كه همه بچه‌ها ترانه‌ها و قصه‌هاي مشترك داشته باشند. ده‌ها انتشارات و كتابفروشي و اسباب‌بازي‌فروشي و لباس‌فروشي و حتي فروشگاه وسايل الكترونيك هستند كه سبد خريد خانواده‌ها براي كودكان را پر از جنس‌هاي رنگارنگ مي‌كنند اما در ميان همه اين رنگ‌ها حالا آن نغمه‌ها و داستان‌هاي كودكانه قدرت‌شان را به رخ مي‌كشند. نام‌هايي مثل ثمين باغچه‌بان، ناصر نظر، هنگامه ياشار (مفيد)، منوچهر احترامي، فريده فرجام از قصه‌ها، ترانه‌ها و آوازهاي كودكانه رشته‌اي بافته‌اند ظريف و محكم كه كودكي كودكان ايراني را به هم وصل مي‌كند. بچه‌ها در جشن تولدشان، در نوروز و مناسبت‌هاي مختلف (بسته به وضع اقتصادي خانواده و دوستان خانواده) لباس و اسباب‌بازي و عروسك و تبلت و... مي‌گيرند. اين‌بار اگر ميان قيمت‌هاي سرسام‌آور لباس بچگانه و اسباب‌بازي‌ها سردرگم مانديد، از موسسه موسيقي ماهور و كانون پرورش فكري كودكان و نوجوان هم يادي بكنيد. زمانه هر قدر هم عوض شود، «خوشحال و شاد و خندانم» و «حسني‌نگو بلا بگو» مي‌تواند بچه‌ها را با خودش همراه كند. آن نام‌هاي بزرگي كه ازشان ياد شد، پشت همين قصه‌ها و ترانه‌ها نشسته‌اند.