روحاني از اصلاح‌طلبان دور شود دولت تغيير نمي‌كند
تيتر اصلي و يادداشت روز گذشته كيهان به موضوع تغيير رفتار روحاني مرتبط بود. يك طرف در تيتر اصلي از مخالفت اصلاح‌طلبان با تغيير نگرش روحاني حرف مي‌زند و از طرف ديگر در يادداشت اصلي به قلم محمد ايماني اين سوال را طرح كرده بود كه «آيا دولت تغيير مي‌كند؟»
تحليل كيهان در تيتر اصلي زير عنوان «تازه‌ترين ماموريت مدعيان اصلاحات ممانعت از اصلاح مسير روحاني»، اين است كه اصلاح‌طلبان قصد ندارند اجازه دهند دولت در مقابل غرب بايستد. در بخش مهم اين يادداشت آمده: «مدعيان اصلاحات نگران از موضع‌گيري‌هاي اخير روحاني، برآنند فشار رواني را به روحاني سنگين كنند تا به واسطه حاشيه‌سازي جديد براي دولت، مجددا دوقطبي‌هاي سياسي گمراه‌كننده احيا شود و بدين‌ترتيب با ممانعت از اصلاح مسير دولت از يك‌سو، سراب بودن آدرس رونق اقتصادي ازطريق توافق با شيطان بزرگ كتمان و زمينه براي تحميل باج‌خواهي‌هاي جديد غرب به سركردگي اروپا فراهم شود.» كيهان به روحاني همچنين توصيه مي‌كند «اگر دولت به درستي به دنبال اصلاح مسير است بايد با طيف توجيه‌كننده تسليم در برابر امريكا و غرب مرزبندي صريح داشته باشد.»محمد ايماني نيز در سرمقاله خود همين موضوع را دستمايه قرار داده و مي‌نويسد: «اگر گفتار آقاي روحاني با عملكرد دولتمردان تاييد شود و نقض نگردد، جريان انقلابي آماده بيشترين فداكاري و حمايت است، چرا كه سرنوشت كشور و مقابله با شرارت دشمنان را مقدم بر هر موضوع ديگر مي‌داند.» به عبارت ساده‌تر راه‌حل اينكه دولت «تغيير» نكند و روحاني با پاستور خداحافظي نكند را تداوم مسير مقابله و دوري از اصلاح‌طلبان براي او تعيين مي‌كنند.
تهديد نفتي روحاني
به‌طور معمول سفرهاي خارجي روحاني با واكنش منفي رسانه‌هاي اصولگرا روبه‌رو مي‌شد. اما اين‌بار ماجرا فرق كرده و حرف‌هاي روحاني در سوييس با استقبال آنها روبه‌رو شده است. صبح‌نو آن را تيتر اول مي‌كند و وطن‌امروز در صفحه اول خود به آن مي‌پردازد. فرهيختگان و رسالت نيز تيتر اصلي خود را به اين موضوع اختصاص دادند. همچنين مهدي پورصفا در گزارش اصلي روزنامه جوان به اظهارات حسن روحاني در سوييس پرداخت و پرده از اشتياقي پنهان براي بيان تهديد نفتي برداشته است. نويسنده گزارش اصلي روزنامه جوان خبر مي‌دهد: «خيلي‌ها در داخل و خارج منتظر شنيدن اين پيام ايران بودند كه «اگر مانع صادرات نفت ايران شويد، نفت بقيه منطقه هم در چاه‌ها مي‌ماند.» امريكايي‌ها قبلا هم در سال‌هاي دور در چنين مواجهه‌اي با ايران فهم كردند كه ايران نمي‌پذيرد امنيت «خليج فارس» را تامين كند و آنگاه روي عرشه نفتكش‌هاي خود بنشيند و براي نفتكش‌هاي ديگري كه با اضافه توليد «منطقه» مي‌خواهند از «تنگه» عبور كنند، دست تكان دهد و آرزوي موفقيت كند!» چه كساني اين انتظار را داشتند؟ در سال 90 اين تهديد از سوي نظاميان در رسانه‌ها منتشر شد تا مانع از تحريم‌هاي نفتي و بانك مركزي شود اما سرانجامي نداشت. نه تهديد عملي شد و نه تحريم‌ها لغو. اما به نظر مي‌رسد روحاني تفاوت بيان اين تهديد از زبان يك «دولت» با يك «نهاد نظامي» را به خوبي درك مي‌كند و غرب نيز متوجه پيام او خواهد شد. از سوي ديگر اين رسانه معتقد است كه بسياري اين تهديد را براي روزهاي دور و آينده نگه داشته بودند اما روحاني آن را امروز مطرح كرده است تا مانع از زمينه‌چيني امريكا براي تحريم نفتي ايران شود: «برخي اما معتقد بودند اين پيام را ايران در روزهاي بسيار سخت‌تر از اين_ اگر پيش آيد _ مطرح خواهد كرد و امريكايي‌ها هم همين احتمال را مي‌دادند كه تا رسيدن به اين پيام ايران مي‌توانند بازار نفت را تا آنجا كه مي‌توانند، به هم بريزند و با دوستان‌شان در منطقه، طرح و نقشه بريزند، اما روحاني ديروز موعد دور را نزديك و حرف را تمام كرد.»
اين رييس‌جمهور است واي به حال تهديد نظاميان
سيدمسعود علوي موضوع تهديد روحاني را از زاويه ديگري مورد بررسي قرار داده و آن را حد پايين تهديد عنوان مي‌كند. او معتقد است تهديدات امريكايي‌ها بود كه «رييس‌جمهور به تعبير آنها ميانه‌رو» را به تهديد متقابل واداشته است. با اين حال مهم‌ترين بخش اين سرمقاله جايي است كه نويسنده از تهديد نظاميان حرف مي‌زند: «رييس‌جمهور گفته است امريكايي‌ها معناي تهديد نفتي عليه ايران را نمي‌فهمند. گلوي نفت منطقه در تنگه هرمز و باب‌المندب در دست ايران است. اگر امريكايي‌ها بخواهند شرارت كنند به زودي خواهند فهميد دست به چه كار خطرناكي زده‌اند. امريكايي‌ها دارند از جنگ فرار مي‌كنند، اما همزمان رجز نظامي مي‌خوانند. رجزخواني آنها به زودي قطع خواهد شد. آنها به زودي خواهند فهميد كه وقتي در ايران سياستمداران ميانه‌رو اين طور قاطع موضع مي‌گيرند، اگر نظاميان بخواهند موضع بگيرند چه خواهند كرد! امريكا به زودي مجبور مي‌شود از موضع تضعيف، مهار و تغيير در ايران دست بردارد.»