مساله بازجويي از نگاه فيلسوفان
گروهي با قرار دادن امنيت ملي و اجتماعي در صدر اولويت‌هاي حكومت، توسل به هر شيوه‌اي- حتي توسل به درجات مختلف خشونت- را براي دستيابي به اطلاعات حساس روا مي‌دارند. برخي ديگر حوزه عمل بازجويان را به قانون و اصول اخلاقي محدود مي‌كنند و بر اين باورند كه حتي در دشوارترين شرايط نيز عمل بازجويان بايد در چارچوب قانون باشد. مدافعان هر يك از اين دو ديدگاه انديشه‌هاي خود را بر اساس فرضياتي درباره حقوق و وظايف متقابل فرد و جامعه بنا كرده‌اند.
مايكل اسكركر در اين كتاب به جنبه‌هاي مختلف اين مساله بحث‌انگيز مي‌پردازد و آن را از چشم فيلسوفان و حقوق‌دانان مي‌نگرد. او مي‌كوشد با ارايه مثال‌هايي از پرونده‌هاي واقعي مسائلي همچون حق برخورداري از حريم خصوصي و حق سكوت در برابر پرسش‌هاي بازجو، حقوق متهمان و محكومان، حقوق افراد مشكوك به فعاليت‌هاي تروريستي و جاسوسي، حقوق زندانيان جنگي و اسرا، ريشه‌هاي تاريخي شكنجه و ترديدهايي كه درباره ميزان كارايي بازجويي‌هاي خشونت‌آميز وجود دارد و مواردي از اين دست را بررسي مي‌كند. «اخلاق بازجويي» نوشته مايكل اسكركر با ترجمه افشين خاكباز توسط انتشارات «نشر نو» منتشر شده است كه از مهم‌ترين سرفصل‌هاي آن مي‌توان به موارد ذيل اشاره كرد؛ بازجويي در شرايط بين‌المللي، مصونيت در برابر اقرار عليه خويش، بازجويي پليس، زندانيان جنگي و ساير رزمنده‌هاي اسير و...