مرد شماره يك برنابئو

دقيقه 64 بازي فينال ليگ قهرمانان بين رئال و ليورپول، نقطه عطف زندگي فوتبالي شاهزاده ولزي در رئال است. مارسلو توپ را مي‌فرستد روي دروازه. تنها بازيكني كه در آن منطقه ديده مي‌شود گرت بيل است كه او هم پشتش به دروازه است.

به نظر مي‌رسد يك سانتر بي‌هدف را شاهد باشيم. رونالدويي هم آنجا نيست كه بلند شود با قيچي برگردون دروازه حريف را باز كند. اما گرت بيل در همان حال كه پشت به دروازه كاريوس ايستاده، به هوا بلند مي‌شود و با ضربه‌اي باورنكردني، درست عين گل رونالدو به يوونتوس دروازه قرمزهاي آنفيلد را باز مي‌كند و رئال را پيش مي‌اندازد. چند دقيقه بعد او شوتي سركش را تقريبا از ميانه ميدان راهي دروازه حريف مي‌كند كه با اشتباه كاريوس به خاطر مواج بودن توپ، گل سوم را هم به ثمر مي‌رساند و تير خلاص را به شقيقه شاگردان كلوب شليك مي‌كند. نكته همين جاست. ضربه گرت بيل روي گل دوم و اهميت آن گل درست مثل كارهايي بود كه هميشه از رونالدو مي‌ديديم. شايد همان جا بود كه رونالدو احساس كرد ديگر به وجود او در رئال احتياجي نيست و شايد همان جا بود كه پرز فهميد مي‌تواند بي‌خيال رونالدو شود. شايد همان‌جا بود كه پادشاهي جديد بين ستاره‌هاي كهكشاني تاجگذاري كند. بعد از فينال اين بيل بود كه در مركز توجهات قرار داشت. گرت بيل با زدن دو گل پيروزي بخش در ديدار فينال مقابل حريف نشان داد كه بايد بيشتر از اينها به او توجه شود. نشان داد كه زيدان مدت زيادي است كه در حق او جفا روا داشته كه او را بازيكن فيكس نكرده. بيل اعتراضش نسبت به مرد فرانسوي را با بي‌تفاوتي نسبت به رفتن او بيشتر به رخ كشيد. به نظر مي‌رسد كه در رئال همه‌چيز به نفع بيل پيش مي‌رود. بازيكني كه با رقم نجومي 91 ميليون يورو در سال 2013 از تاتنهام راهي برنابئو شد، هيچ‌وقت نتوانست از زير سايه رونالدو خارج شود. اما با رفتن رونالدو و گره خوردن كار انتقال يك مهاجم تراز اول به رئال، او مي‌تواند تبديل به ستاره اول مادريدي‌ها شود. او نشان داده كه توانايي اين كار را هم دارد. در اين چند سال هميشه بحث بازگشت او به ليگ برتر انگليس به گوش رسيده. منچستر هميشه مشتري پر و پا قرص بيل به حساب مي‌آمده، ولي نه رئال حاضر به فروش اين ستاره ارزشمند شد و نه خود بيل خواست كه از زير بار مسووليت شانه خالي كند. بيل با تمام مصدوميت‌هاي وقت و بي‌وقتي كه گريبانگيرش شد، در رئال ماند و حالا اميدوار است كه با رفتن زيدان و رونالدو و آمدن لوپتگي اوضاع جور ديگري براي او ورق بخورد. سرشناس‌ترين بازيكن تاريخ ولز كه زماني توانست از زير سايه گيگز در تيم ملي خارج شود و بعد يك تنه تيمش را در يورو 2016 به نيمه نهايي ببرد، همين برنامه را در رئال هم اجرا كرده؛ بعد از پنج سال. گرچه كمي دير به نظر مي‌رسد، اما وقتي به سن بيل نگاه مي‌كنيم كه تازه به عدد 29 رسيده، مي‌توانيم فرصت خوبي را براي او در نظر بگيريم. او هنوز هم به قدر كافي سريع است كه بتواند در استارت‌ها هر بازيكني را جا بگذارد. اگر همه‌چيز درست پيش برود و مصدوميت‌ها اجازه بدهند امسال بيشتر و بيشتر او ما را ياد ميگ‌ميگ خواهد انداخت!