آغاز دوباره اعتراض عليه «پليس» امريكا

پليس بار ديگر به سر خط خبرها در امريكا تبديل شده است. ماجرا به كشته شدن يك جوان سياهپوست ديگر توسط پليس بر مي‌گردد.
 با آغاز سال 2009ميلادي و روي كار آمدن باراك اوباما به عنوان نخستين رييس‌جمهور سياهپوست امريكا، بسياري منتظر بودند كه دوران تبعيض نژادي در اين كشور به پايان برسد. اما سال 2014 سالي بود كه عملا اين رويا از بين رفت. كشته شدن مايكل براون، جوان سياهپوست به ضرب گلوله يك افسر پليس سفيدپوست نشان داد كه اين موضوع رويايي بيش نبوده است و آن‌گونه كه باراك اوباما نيز چندي پيش اقرار كرد، هنوز تبعيض نژادي در ايالات متحده وجود دارد. موضوعي كه شايد در آينده نزديك از بين نرود. با وجود اعتراض‌هاي دامنه‌داري كه از پاييز گذشته در امريكا عليه پليس آغاز شده، به‌تازگي نيز جوان سياهپوست 19 ساله به ضرب گلوله ماموران پليس از پاي درآمده و اين موضوع باعث شده تا دور تازه اعتراض‌ها از شهر مديسن مركز ايالت ويسكانسين كليد بخورد و ده‌ها نفر عليه اين اقدام پليس دست به تظاهرات بزنند. مايك كووال، رييس پليس منطقه‌اي كه اين حادثه در آن رخ داده، اعلام كرده است كه مامور پليس سفيدپوست پس از حمله اين جوان ۱۹ ساله به او، به‌سويش شليك كرده است. نخستين تحقيقات نشان‌دهنده آن است كه اين جوان مانند اكثر قربانيان سياهپوست، مسلح نبوده است.
به عبارت ديگر با وجود اعتراض‌هاي گسترده كه عليه تيراندازي‌هاي مرگبار پليس امريكا به مظنونان سياهپوست وجود دارد، اين روند ادامه دارد و اين يعني اعتراض‌ها و مقاومت خشونت‌آميز رنگين پوست‌هاي امريكا نيز احتمالا شدت خواهد يافت. چندروز پيش نيز وزارت دادگستري ايالات متحده امريكا اعلام كرد در شهر فرگوسن در ايالت ميسوري اين كشور روابط با سياهپوستان به‌شدت غيراصولي است. باراك اوباما، رييس‌جمهوري امريكا، كه اعتراف مي‌كند قبل از ورود به سنا چقدر به دليل رنگين‌پوست بودن تحت فشار قرار داشته، يك روز قبل از حادثه شهر مديسن امريكا نيز در تظاهراتي ۴۰ هزار نفره به مناسبت پنجاهمين سالگرد راهپيمايي سلما در ايالت آلاباما، از تلاش فعالان حقوق مدني براي احقاق حق شهروندي سياه‌پوستان ستايش كرده و آنها را قهرمان خوانده بود. اوباما در اين مراسم گفت كه تبعيض نژادي در امريكا همچنان معضلي است كه بايد براي از ميان بردنش تلاش كرد.
اما آمارها از 50 سال گذشته تاكنون نشان مي‌دهد شرايط هيچ‌گونه تغيير محسوسي نيافته است و همواره آمار فقراي سياهپوست در اين كشور بيشتر از سفيدپوستان بوده است و به‌عبارت ديگر فرصت كاري آنها اجازه رشد اقتصادي آنها را نداده است. بر اساس آمارها در سال ۱۹۷۴، هشت درصد سفيدپوستان و ۳۰ درصد سياه‌پوستان امريكا فقير بودند. امروز اين نسبت به ۱۰ درصد در ميان سفيدپوستان و ۲۸ درصد در ميان سياهپوستان رسيده است. به‌همين ترتيب شمار بيكاران سياهپوست امريكا از 50 سال پيش تاكنون دوبرابر شمار بيكاران سفيدپوست اين كشور بوده است. علاوه بر اين نيز نسبت درآمد خانواده‌هاي سياهپوست امريكا به خانواده‌هاي سفيدپوست اين كشور تفاوتي فاحش را نشان نمي‌دهد. در سال ۱۹۶۴ ميلادي درآمد يك خانواده سياهپوست حدود ۵۵ درصد يك خانواده سفيدپوست بود. اين آمار در حال حاضر نيز در همين حد باقي مانده است. اگرچه انتخاب يك رييس‌جمهور سياهپوست براي امريكا مرهمي بود بر زخم‌هاي سياهپوستان اين كشور اما آمار نشان مي‌دهد كه شرايط نه‌چندان خوبي بر سياهپوستان امريكا حكمفرماست و نمي‌توان باتوجه به بحران مالي كه در اين كشور وجود دارد انتظار داشت تا اين شرايط تغيير چنداني كند.

نكته

يكشنبه خونين در شهر سلما در ايالت آلاباماي امريكا زماني رقم خورد كه در هفتم مارس ۱۹۵۶ راهپيمايي صلح‌آميز به رهبري مارتين لوتركينگ، پيشگام فعالان حقوق مدني، براي به دست آوردن حق راي براي سياهپوستان توسط پليس به خاك و خون كشيده شد. اين رويداد به نقطه عطفي در جنبش حقوق مدني امريكا بدل شد كه هر ساله گرامي داشته مي‌شود.