آموزش نديده‌ايم چگونه التهاب‌ها را مديريت كنيم
زهرا ن‍ژادبهرام
مدتي است كه با فشارهاي اقتصادي جديد در كشور شاهد انتشار شايعاتي هستيم كه مدعي كمبود كالاها و بحراني شدن وضعيت ارايه انواع كالاهاي ضروري در بازار هستند. همين مساله باعث ايجاد جوي رواني در جامعه و هجوم بخشي از مردم براي تهيه اقلام ضروري خود به فروشگاه‌ها و مغازه‌ها شده است.
بنده هم به عنوان جزئي از همين مردم بدون آنكه بخواهم پند و اندرزي به كسي بدهم، معتقدم كه بايد حواس‌مان باشد كه اين شرايط فقط براي ما نيست بلكه براي همه هموطنان‌مان هم چنين شرايطي وجود دارد. البته در اينكه بحراني به وجود آمده شكي نيست ولي اين بحران آن‌قدرها هم كه بزرگنمايي مي‌شود، جدي نيست. در واقع به نظر مي‌رسد بخشي از فضاي به وجود آمده ناشي از نداشتن مهارت‌هاي لازم در زندگي و تحصيل و بي‌بهره بودن از سواد كافي رسانه‌اي است.
به بياني من شخصا در مورد بحران‌ها و شيوه مقابله با آن در مدرسه و خانواده آموزش نديده‌ام. در اينكه هم‌اينك كشور در شرايط خاصي قرار دارد شكي نيست ولي در عين حال اين واكنش‌هاي جامعه نيز طبيعي است.
ولي اين خود ما هستيم كه بايد انتخاب كنيم كه مصرف‌مان را مديريت كنيم يا در اين جوي كه به وجود آمده، دست و پا بزنيم. از سويي از ياد نبريم كه اين فضا عموميت ندارد و تنها بخشي از جامعه از بابت تامين نيازهاي اساسي خود نگرانند.
در اين ميان شايد رسانه‌ها بتوانند نقشي كليدي را در هدايت اين بحران و ساماندهي آن، ايفا كنند. همچنان كه دولت نيز مي‌تواند و بايد، با مديريت بازار و تامين ارزاق عمومي مردم و صدالبته افزايش نظارتش، جلوي سوءاستفاده سودجويان را بگيرد. حتي شايد لازم باشد كه دولت سرمايه‌گذاري ويژه‌اي براي آرامش دادن به مردم انجام دهد. در اين راه اما، دولت به تنهايي نمي‌تواند از عهده مهار بحران برآيد بلكه به نظر مي‌رسد نقش اتاق‌هاي بازرگاني، اصناف، نهادهاي مردمي و... نيز بسيار تاثيرگذار باشد.
اما اگر بخواهيم واقع‌بينانه به قضيه نگاه كنيم، يكي از مهم‌ترين انتقادهايي كه به دولت در اين خصوص مطرح مي‌شود اين است كه تاكنون با مردم صحبت نكرده و مشكلات را مطرح نكرده و از آنها كمك نخواسته است. درحالي كه اگر دولت و نهادهاي مردمي دست به دست هم دهند مسلما مي‌توان تا حدود زيادي از التهاب‌هايي اينچنيني كم كرد، چراكه اصولا مهم‌ترين اصل دموكراسي و مردم‌سالاري حضور مردم در اداره كشور است. آن‌هم چه در مواقع خوشي و رونق و چه در زمان‌هاي ناخوشي و كمبودها.
اما امروز دولت خودش را تنها مي‌بيند و مردم هم فكر مي‌كنند كه اين مساله به آنها ربطي ندارد درحالي كه اين موضوع، امروز يك مساله كشوري است و نبايد به سادگي از كنار آن گذر كرد. در اين مسير شايد بهتر باشد كميته‌اي با عنوان مثلا «ساماندهي» تشكيل شود تا نمايندگان مردم و نهادهاي مختلف در آن عضويت داشته باشند و بتوانند التهاب‌هايي اينچنيني را مديريت و هدايت و ساماندهي كنند و به مردم آموزش‌هاي لازم را بدهند تا بتوانيم مانند دوران جنگ تحميلي كه شرايط به مراتب بسيار بدتر از امروز ما بود، از اين پيچ خطرناك نيز به سلامت گذر كنيم.
عضو شوراي شهر اسلامي شهر تهران