دفاع كردن بلد نيستيد، فرار كردن كه بلديد

درست پدر قرعه بد بسوزد؛ اما آيا ما نبايد سكته كنيم از دست اين آزادكاران؟! نبايد زمين و زمان را به هم ببافيم از اين مفت باختن‌ها، از اين در چند ثانيه ناقابل قافيه را باختن؟! مصطفي حسين‌خاني با جردن باروز امريكايي سه بر سه مي‌كند و به دليل گرفتن امتياز پاياني پيروز ميدان است كه به يك‌باره در 17 ثانيه مانده به اتمام مبارزه امتياز از دست داده و نتيجه را به قهرمان جهان واگذار مي‌كند و از گردنه رقابت‌ها كنار مي رود و جردن سوم مي‌شود.

باقر يخكشي با هزار مكافات امتيازات از دست داده را جبران مي‌كند و تا دو ثانيه مانده به پايان ديدار كشتي را از بونه رودريگز دارنده مدال برنز جهان برده؛ اما در ثانيه پاياني روي پل رفته و شكست مي‌خورد. بونه قهرمان جهان مي‌شود و باقر بدون مدال مسابقات را ترك مي كند.

رضا اطري پس از كشتي عالي و پيروزي بر بخبايار اردنبات قهرمان بازي‌هاي آسيايي از مغولستان، در حالي كه مقابل آندريف از بلاروس نيز نمايش مناسبي داشت و از حريف پيش بود در ثانيه‌هاي پاياني امتياز مفت از دست مي‌دهد و مغلوب مي‌شود.

عزت‌الله اكبري هم كه حساب شده مبارزه مي‌كرد و در رقابت با جبرييل حسن‌اف آذربايجاني 3 بر يك پيش بود در لحظات پاياني دو امتياز از دست مي‌دهد تا از رسيدن به فينال بازماند، در حالي كه با يك فرار كوچك و از دست دادن يك امتياز همچنان مي‌توانست پيروز ميدان باشد. دنبال مقصر نمي‌گرديم؛ اما نبايد كشتي‌گيراني در اين سطح دفاع كردن و محافظت از امتيازات كسب شده را خوب بلد باشند؟ كسي نيست به آنها بگويد «دفاع كردن بلد نيستيد، فرار كردن كه بلديد!» به بيرون فرار مي‌كرديد و امتياز از دست داده و اخطار مي‌گرفتيد بهتر از اين بود كه اينگونه مفت ببازيد. اين همه تلاش براي كسب دانه دانه امتياز و همه را به يكباره بر باد دادن، جان و دل آدم را به آتش مي‌كشد.

ترديدي نيست كه رقابت‌هاي جهاني كشتي در رشته آزاد در بالاترين سطح ممكن برگزار شد. عنوان داراني چون جردن باروز و طاها آكگول شكست خوردند و طاها حتي به مدال نرسيد، آنهم با شكست در برابر پرويز هادي. حيف‌تان نيامد به اين همه زحمت شبانه‌روزي كه متحمل شديد؟ ما كه ناراحتيم، شما ناراحت‌تر؛ اما فداي‌سرتان هر باخت تجربه و درسي است براي پل زدن به پيروزي‌هاي بزرگ‌تر. جهاني سال بعد و المپيك 2020 پيش روست به آينده نگاه كنيد.