مانور بزرگ سياسي

اربعين، عظيم‌ترين مراسم عزاداري شيعيان براي گراميداشت عاشوراي حسيني و نمادي از اتحاد و همبستگي شيعيان همچنين ارادت و حب محبان و عاشقان اهل بيت عليهم‌السلام به امام حسين(ع) است. خداي متعال در مورد حج مي‌فرمايد: «وأذِّن فِي النّاسِ بِالْحجِّ يأْتُوك رِجالًا وعلى كُلِّ ضامِرٍ يأْتِين مِن كُلِّ فجٍّ عمِيقٍ. لِيشْهدُوا منافِع لهُمْ ويذْكُرُوا اسْم‌الله فِي أيامٍ معْلُوماتٍ على ما رزقهُم.» به اين معنا كه پيامبر، ‌اي ابراهيم بين مردم اعلام حج كن تا آنها سواره و پياده به حج بيايند تا منافع اين اعمال را ببينند و خدا را ياد كنند. همين بيان را مي‌توانيم در مورد اربعين هم به كار ببريم. امام حسن عسگري، امام يازدهم (ع) بعد از اينكه دوران دسترسي مردم به ايشان تمام مي‌شود و شهيد مي‌شوند و از دنيا مي‌روند و با شروع غيبت صغري و كبري، مي‌خواهند كه دست مردم در دوران غيبت به يك دستگيره، ضريح يا ريسمان محكمي وصل شود و يك پيوند قلبي و روحي بين‌شان به وجود بيايد تا وقتي مشكلي پيدا مي‌كنند به آن پناه ببرند. اين ريسمان همان زيارت اربعين است. به بركت زيارت اربعين ما الان مشاهده مي‌كنيم كه ملت ايران و عراق كه در جنگ تحميلي هشت ساله به آن شكل مقابل هم قرار گرفته بودند، بعد از رفتن صدام و برقراري جمهوري اسلامي عراق، پيوند دوستي و محبت ميان‌شان برقرار شد...

همه در كنار يكديگر اربعين را گرامي مي‌دارند و با نام و ياد امام حسين(ع) اتفاق، اتحاد، ارتباط و اخلاق به وجود مي‌آيد. ما بعد از حج چنين مراسمي مثل اربعين نداريم كه بيش از 20 ميليون نفر در آن شركت كنند. 20 ميليون نفر جمعيت؛ مرد و زن و بزرگ و كوچك از كشورهاي مختلف در اين اجتماع شركت مي‌كنند. مراسمي كه سرشار از معنويت و ياد امام حسين(ع) است. اين كار قطعا مانند حج بركات مادي و معنوي زيادي دارد. از اين 20 ميليون تنها 6 ميليون آنها عراقي و دو ميليون نفر از اين زيارت‌كنندگان ايراني هستند اما همه اين افراد از نجف تا كربلا كنار هم هستند، پياده‌روي مي‌كنند و خوشبختانه هيچ مساله امنيتي، اقتصادي، اخلاقي و سياسي‌اي هم به وجود نمي‌آيد. اين واقعا يك مانور سياسي-مذهبي بزرگ است و اين اجتماعات مي‌توانند مقدمه ظهور آقا امام زمان(عج) باشند.