سلامت
جانوران سمي 8 هزار ايراني را گزيدند
امير بقايي، متخصص سم‌شناسي و مسموميت‌هاي مركز ملي اطلاع‌رساني داروها و سموم سازمان غذا و دارو گفت: امسال 7 هزار و 993 ايراني مورد گزش جانوران سمي از جمله عقرب، مار و زنبور قرار گرفتند كه در نتيجه آن به مراكز درماني مراجعه كردند.
وي در اين باره افزود: سالانه 50 تا 100 هزار گزيدگي ناشي از جانوران سمي در كشور اتفاق مي‌افتد كه فقط تعدادي از آنها به مراكز درماني مراجعه مي‌كنند و بقيه از درمان‌هاي خانگي استفاده مي‌كنند. امير بقايي همچنين خاطرنشان كرد: بر اساس آمارهاي مراجعه به مراكز درماني، 63 درصد گزيدگي‌ها در كشور ناشي از گزش عقرب، 22 درصد ناشي از مارگزيدگي و 14 درصد نيز ناشي از زنبور گزيدگي بوده است؛ بنابراين بيشترين مراجعه مسموميت‌هاي ناشي از گزش جانوران سمي به مراكز درماني مربوط به عقرب است و زنبورگزيدگي‌ها معمولا با درمان‌هاي خانگي برطرف مي‌شود. ايرنا
شايع‌ترين مسموميت‌ها در ايران
هاله طالايي؛ رييس مركز تحقيقات مسموميت‌هاي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي گفت: «نتايج يك تحقيق بر ۸ هزار مورد مسموميت از طريق خودكشي طي ۱۰ سال در بيمارستان لقمان نشان داد كه بيشترين علت خودكشي در جوانان ۲۰ تا ۴۰ سال، مسائل عاطفي و ازدواج و عدم تجانس خانوادگي بوده است. مسموميت دارويي شايع‌ترين مسموميت در جهان است و در ايران نيز ۷۰ درصد مسموميت‌ها، دارويي است. در ايران مسموميت با مواد مخدر، اوپيوئيدها و داروهاي روان‌گردان و اكستازي‌ها از شايع‌ترين‌ها هستند. همچنين مسموميت با استامينوفن، خواب‌آورها و ضد‌دردها مثل بنزوديازپين‌ها، ارگانو فسفرها، قرص برنج و ضد‌افسردگي‌ها هم از ديگر مسموميت‌هاي دارويي شايع رايج است. به خانواده‌ها توصيه مي‌شود كه در زمان بروز مسموميت و به محض بلعيدن مواد غيرخوراكي با مركز اورژانس ۱۱۵ يا مركز كنترل مسموميت‌ها با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگيرند.» ايسنا
برخي خانواده‌ها كودك مبتلا به سندروم داون را پنهان مي‌كنند
پوراندخت بنيادي؛ مديرعامل كانون خيريه سندروم داون ايران گفت: «متاسفانه خانواده‌هايي هستند كه با تولد كودك سندروم داون، به دلايل مختلف و به طور مثال، ترس از نگاه اجتماع او را از نگاه ديگران پنهان مي‌كنند و دچار شوك مي‌شوند در حالي كه اين كودكان با توانبخشي‌هاي به موقع، بسيار نزديك به افراد عادي فعاليت خواهند داشت و پذيرش اين كودكان از سوي والدين، 50 درصد از مشكلات را برطرف مي‌كند. همچنين بسياري از خانواده‌ها به دليل نداشتن وضعيت مالي مناسب از پيگيري وضعيت سلامت و توانبخشي كودكان با سندروم داون خود منصرف مي‌شوند. از سوي ديگر نگاه جامعه به كودكان با سندروم داون، خانواده اين كودكان را آزار مي‌دهد، خانواده‌ها از اين گلايه دارند كه مردم به گونه‌اي به فرزندان آنها نگاه مي‌كنند كه گويا آنان بيماري مسري دارند. كودكان با سندروم داون متاسفانه به عنوان شهروند شناخته نمي‌شوند، چون نمي‌توانند از فرصت‌هاي برابر استفاده كنند به طور مثال اين كودكان هنگام ورود به استخر با تابلوي ورود ممنوع مواجه مي‌شوند چون دست‌اندر‌كاران آنجا تصور مي‌كنند كه اين كودكان به افراد ديگر آسيب مي‌رسانند در حالي كه اين كودكان بسيار مهربان هستند و تعامل اجتماعي خوبي دارند. همچنين فرهنگسراها، كودكان با سندروم داون را در كلاس‌هاي آموزشي خود نمي‌پذيرند يا با اكراه مي‌پذيرند.»
وي تصريح كرد: «آمار دقيقي از مبتلايان سندروم داون در ايران در دست نيست اما طبق آمارهاي بين‌المللي در كشورهايي مانند ايران از هر 700 تولد زنده، يك نفر با سندروم داون متولد مي‌شود كه اين رقم در كشورهاي پيشرفته به يك مبتلا در هر هزار تولد زنده مي‌رسد. تلاش مي‌شود تا كودكان با سندروم داون به مدارس عادي بروند چون قدرت تقليد آنان از الگوهاي خوب بالا مي‌رود و از سوي ديگر كودكان عادي نيز ياد مي‌گيرند در اجتماع افراد ديگري با ويژگي‌هاي خاص زندگي مي‌كنند. سندروم داون، يك وضعيت خاص ژنتيكي است كه طي آن افراد با 47 كروموزوم به دنيا مي‌آيند در حالي كه افراد عادي 46 كروموزوم دارند و اين يك كروموزوم بيشتر موجب مي‌شود تا در رشد ذهني و جسمي، تاخير ايجاد شود.» ايرنا