علت حمله به ظريف
محمد كاظمي
آقاي دكتر ظريف نه حالا كه به وجود امر بديهي پولشويي در كشور اشاره كرده است بلكه از همان زماني كه پاي در ركاب نهاد تا موضوع پرونده هسته‌اي ايران را حل و آن را از شوراي امنيت سازمان ملل خارج كند مورد انواع حمله‌هاي تبليغاتي و رواني قرار داشت. به نظر مي‌رسد افزون بر وجوه ديگر مغضوب بودن وزير امور خارجه از سوي عده‌اي از افراطيون داخلي، اصل گناه ايشان تلاش در جهت تنش‌زدايي از روابط بين‌اللمل جمهوري اسلامي است. گويا عده‌اي حيات و منافع خويش را در وجود و استمرار انواع بحران‌هاي داخلي و خارجي جست‌وجو مي‌كنند و هر كس در جهت آرام‌سازي شرايط كوشش كند و موفقيتي به دست آورد حتي اگر محتاط‌ترين آدم‌ها باشد مورد انواع هجمه‌ها قرار مي‌گيرد تا عقب‌نشيني كند يا عطاي خدمت را به لقايش ببخشد. در واقع براي عده‌اي از غائله‌آفرينان شخص آقاي ظريف و جهانگيري و زنگنه يا هر فرد ديگر مهم نيستند بلكه اثرگذاري آنان در روند جاري كشور است كه اهداف‌شان را مخدوش مي‌سازد و بايد در هر گام و حركتي زير ضرب انواع حمله‌ها قرار گيرند. موضوع لوايح چهارگانه كه يكي از آنها لايحه مبارزه با پولشويي است و آتش تهيه سنگيني كه روي آنها ريختند تا از تصويب نمايندگان مجلس نگذرند ...
متاسفانه همچنان محل بحث و نزاع است و در بدترين شرايط تحريمي عده‌اي تلاش عجيبي صورت مي‌دهند تا اين لوايح به سرانجام نرسند و يكي از حربه‌هاي ضد ايراني دشمنان از دست‌شان گرفته نشود. پولشويي مثل قاچاق مثل فرار مالياتي و مثل عدم شفافيت مالي و مثل ديگر مفاسد اقتصادي هم ضربات جبران‌ناپذيري بر توليد و اشتغال و ورونق و سلامت اقتصادي مي‌زند و هم روابط اقتصادي كشور را آسيب‌پذير مي‌سازد و صد البته عده‌اي با آنها مخالفند و حاضرند هزينه‌هاي سنگيني براي مبارزه با اين پديده‌هاي منفي پرداخت كنند و رييس دستگاه ديپلماسي كشور در ادامه ماموريت‌هاي قانوني خود بر اين واقعيت تاكيد كرده است. اما مهم‌تر از بحث لوايح چهارگانه، ما يك بار براي هميشه بايد تكليف‌مان را در روابط بين‌الملل مشخص كنيم. اگر مبناي روابط بين‌المللي جمهوري اسلامي روشن و فارغ از دوگانگي‌ها و تزاحم‌ها شود قطعا در هر صورت منافع و امنيت ملي بسيار بهتر و كارآمدتر تامين خواهد شد. كاملا درست است كه نظم موجود جهاني نظمي عادلانه و به نفع ملت‌هاي مظلوم جهان نيست. اما آيا ما مي‌توانيم بر اين اساس و بدون در نظر گرفتن واقعيت‌هاي جهان يك تنه به مبارزه برخيزيم و همه قواعد موجود را بر هم زنيم؟ آيا امكانش هست كه مثلا از سازمان ملل خارج شويم، شوراي امنيت اين سازمان را ناديده بگيريم و در عين حال از آسيب‌هاي سياسي گسترده در امان بمانيم؟ كاملا روشن است كه دشمنان جمهوري اسلامي به شدت طالب چنين اشتباه تاريخي از سوي ما هستند تا تمام جهان را عليه ايران بسيج كنند. اگر چنين امكاني وجود ندارد و با عقل و خرد و منطق سازگار نيست و همه پذيرفته‌ايم كه از ظرفيت‌هاي بين‌المللي با وجود همه نواقص‌شان سود بريم چرا عده‌اي در هر بزنگاهي قدرت مانور ديپلماتيك را از دولت مي‌گيرند و نمي‌گذارند وزارتخارجه مديريت روابط خارجي را به نفع منافع ملي و رفاه و آرامش مردم به سرانجام درست خود برساند؟ نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي با همه كش و قوس‌هاي مختلف بالاخره لوايح چهارگانه را به تصويب رساندند و تلقي‌شان اين است كه حداقل در شرايط فشار همه جانبه اقتصادي امريكا نبايد در روابط مالي و اقتصادي خارجي كشور خود را دچار محدوديت بيشتر كنيم و براي كاخ سفيد و اسراييل و عربستان امكان مانور فراهم نماييم. متاسفانه برخي از جريان‌هاي سياسي و اقتصادي با پشت كردن به واقعيات موجود در كار وزارتخارجه و پشتيباني مجلس از او اخلال ايجاد مي‌كنند و دانسته يا نادانسته بانك‌هاي كشور را تا مرز محدوديت كامل از سوي ديگر كشورهايي كه نمي‌خواهند به امريكا بپيوندند، سوق مي‌دهند. گاهي كاملا آشكار مي‌شود كه براي بعضي‌ها منافع ملي و رفاه و معيشت و امنيت غذايي مردم فرع بر امور ديگر است و بعضا اين معنا را به صراحت بيان مي‌كنند! ما حامي ملت‌هاي مظلوميم از اشغالگري اسراييل متنفريم ولي قطعا اولويت كاري‌مان حمايت بي‌چون و چرا از منافع مردم خودمان است همان‌گونه كه امام خميني در جريان حمله اسراييل به جنوب لبنان در زمان جنگ تحميلي، فرماندهان نظامي را از ترك جبهه‌هاي جنگ خودمان بر حذر داشت و اولويت اساسي را به دفاع از ايران عزيز داد. تصويب لوايح چهارگانه مثل پذيرفتن پروتكل‌هاي الحاقي آژانس بين‌المللي انرژي هسته‌اي و موضع قاطع ايران در عدم اشاعه سلاح‌هاي كشتار جمعي علاوه بر اينكه مواضع اخلاقي و حقوق بشري ايران را به جهانيان نشان مي‌دهد، دشمنان جمهوري اسلامي را حداقل در يك موضع ديگر خلع سلاح مي‌كند. به اميد آن روز كه همه ما منفعت ملي و مصلحت كشور را بر مصالح و منافع فردي و گروهي و سياسي ترجيح دهيم.