دو خانواده پرونده شكايت عليه متجاوز
به كودكان را باز كردند
كودكاني كه دو بار قرباني شدند
گروه اجتماعي| «40 درصد از موارد خشونت خانگي مربوط به كودك‌آزاري است كه 50 درصد آن مربوط به غفلت و بي‌توجهي، 30 درصد آزار جسمي، 16 درصد رواني و عاطفي و 4 درصد جنسي بوده است.» يازدهم مهر ماه بود كه اين آمار از سوي رضا جعفري، رييس اورژانس اجتماعي كشور و در نشست خبري هفته ملي كودك اعلام شد. اين البته آماري است كه اورژانس اجتماعي از آن مطلع مي‌شود و به ثبت مي‌رساند. آن عدد 4 درصد آزار جنسي، عددي است كه سايه‌اي كش‌آمده‌تر دارد؛ سايه اتفاقاتي كه هرگز گزارش نمي‌شوند و از ترس و پنهان‌كاري و شرم تبديل به عدد واقعي نمي‌شوند و در دل خانواده يا خود قربانيان مي‌مانند. اتفاقي نظير آنچه در شوشتر رخ داد شايد اين ترس را پررنگ‌تر هم بكند، ترس اينكه تصوير قربانيان سر از فضاي مجازي درآورد و ديگر
پاك‌شدني نباشد.
اولين خبرها حاكي از تجاوز به يك كودك بود و بعد خبر رسيد تاكنون دو خانواده از يك متهم سابقه‌دار شهر شوشتر به اتهام تجاوز به پسران نوجوان‌شان و انتشار فيلم‌هاي آن در فضاي مجازي شكايت كرده‌اند. سيدقادر موسوي، دادستان شهرستان شوشتر گفته است: «در پي انتشار فيلم در فضاي مجازي و اطلاع دادستاني از موضوع، فورا و قبل از شكايت شاكي خصوصي دستگاه قضا به موضوع ورود كرد و اين فرد دستگير و با قرار بازداشت موقت، روانه زندان شد.» به گفته او تحقيقات تكميلي در حال انجام است و در مجموع سه نفر در رابطه با اين پرونده دستگير شده‌اند كه دو نفر به اين عمل شنيع اقدام كرده و يك نفر از آنها اقدام به تهيه فيلم
كرده است. هنوز تعداد قربانيان نوجوان اين فرد اعلام نشده است اما ايلنا از قول موسوي نوشته است: «برخي از خانواده‌هاي اين نوجوانان در دادسرا حضور يافته و تاكنون دو خانواده به طرح شكايت اقدام كرده‌اند.» كه نشان از بالاتر بودن تعداد قربانيان تجاوز دارد.
اسفند ماه سال گذشته بود كه رييس اورژانس اجتماعي كشور از گزارش 16 هزار مورد كودك‌آزاري به اورژانس اجتماعي كشور در 6 ماهه نخست سال 96 خبر داد و گفت: «بررسي‌ها نشان مي‌دهد ١٢ درصد از موارد كودك آزاري چند روز بعد از كودك آزاري و ٤.٥ درصد يك هفته بعد از آن گزارش شده‌اند. در بسياري از موارد همسايه‌ها متوجه كودك‌آزاري مي‌شوند ولي آن را گزارش نمي‌دهند و حتي جرات نمي‌كنند با ١٢٣ تماس بگيرند، درحالي كه اين يك بحث مسووليت‌پذيري اجتماعي است.» در اين ميان البته گزارش موارد انواع آزار جنسي حتما سهم
كمتري دارد.
قربانيان مضاعف
كودكان شوشتر دو بار قرباني شدند، يك بار قرباني آزار و اذيت جنسي در شديدترين شكل ممكن و يك‌بار قرباني انتشار عكس‌هايش در فضاي مجازي. كساني پيدا شدند كه به بهانه يا قصد افشاگري يك جنايت سبب شدند تا هويت اين كودكان در معرض افشا قرار بگيرد، در صورتي كه قربانيان جنايت از اين حق ساده و اوليه برخوردارند كه هويت‌شان پنهان بماند. حالا اما نظام آموزشي چه مي‌تواند بكند؟ نظامي كه فارغ از نقش قرباني بايد اين كودكان را به هويت اصلي خودشان بازگرداند: دانش‌آموزاني كه بايد روند طبيعي زندگي يك دانش‌آموز را طي كنند. ابوالقاسم رحمت‌زاده، روانشناس و آگاه مسائل آموزشي مي‌گويد: «فرآيند براي اينكه آموزش و پرورش چه مي‌تواند بكند بسيار پيچيده است چون در اين حوزه خيلي كار نشده اما اگر بتواند خدمات نرمال‌سازي و مشاوره ارايه دهد، مي‌تواند به فرد و خانواده كمك كند. در بحران‌هايي از اين دست خود رسانه‌ها تبديل به يك عامل خطر بزرگ مي‌شوند چون هر چه جزييات بيشتري بنويسيد، ممكن است يك آسيب اجتماعي را بيشتر گسترش دهيد و مطالعات بسياري از اين حرف
حمايت مي‌كنند.
به نظرم شما به عنوان رسانه مسووليت بيشتري نسبت به آموزش و پرورش داريد.» او البته موافق است كه خاموش نگه داشتن برخي اتفاقات كه از سوي عرف جامعه به خاطر قبيح بودن انكار مي‌شوند و ناگفته مي‌مانند راه‌حل نيست و علني شدن جرم مي‌تواند منجر به مجازات و پيشگيري شود. از نظر اين روانشناس آموزش و پرورش بيش از اينكه در چنين اتفاقي توانايي مداخله در بحران داشته باشد، همواره تلاش داشته تا در پيشگيري‌هاي نوع اول حضور داشته باشد و البته در همان موارد هم در بسياري از مواقع از سوي خود خانواده‌ها به مشكل خورده است: «مي‌شود به خانواده‌ها آموزش داد كه چطور فرزندان‌شان را در برابر تجاوز توانمند كنند. مي‌شود راهكارهايي براي مقابله با آزار جنسي را اين گونه به بچه‌ها
منتقل كرد.
در برخي از مدارس شنيده‌ام كه مدارس بنا بر نوع نياز اين آموزش‌ها را گذاشته‌اند اما به صورت رسمي چنين چيزي نداريم. جالب است بدانيد كه اگر چنين كاري هم انجام شود خود جامعه واكنش نشان مي‌دهد. شنيده‌ام كه در برخي مدارس آموزش‌هايي براي آگاهي نسبت به اندام خصوصي بدن‌شان داده شده و واكنش‌هاي كه بچه‌ها مي‌توانند نسبت به هر نوع تعارض و آزار نشان دهند. اتفاقا آموزش و پرورش به خاطر مشخص بودن تمامي مولفه‌هاي مختلف آموزشي در اين حوزه مي‌تواند به راحتي ورود پيدا كند اما به دليل محدوديت‌هايي كه وجود دارد رسما اقدامي براي اين آموزش‌ها انجام نداده‌ايم.»