سردبير سرشناس دهه چهل
عباس ياري
بیست و ششم دی ماه، اولین سالگرد مرگِ یکی از برجستهترین روزنامهنگاران ایران، استاد ناصر ملکمحمدی بود. همه کسانی که از نزدیک این چهره برجسته مطبوعات ایران را میشناسند میدانند که او بهلحاظ ویژگیهای اخلاقی، حسن خلق و جوانمردی یکی از مثالزدنیترین شخصیتهای زمانهُ خود بود. نویسندههای بسیار برجسته و روزنامهنگاران نامآوری توسط او قدم به عالم مطبوعات گذاشتند. ملکمحمدیِ خوش نام و فعال در جوانی چنان محبوبیتی در بین همکارانش داشت که در ۲۷ سالگی به ریاست سندیکای روزنامهنگاران انتخاب شد و سالها عضو هیاتمدیره و نایبريیس شرکت تعاونی و صندوق اضطراری این تشکیلات صنفی بود بدون آنکه در فکر منافع مالی برای خودش باشد. افسوس که او قبل از مرگ مدتها به خاطر جراحیهای پیدرپی قلبی از فعالیتهای مطبوعاتی کناره گرفت و خانهنشین شد اما درِ خانهاش همیشه به روی برو بچههای مطبوعات به ویژه گروههای جوانی که در فکر راهاندازیِ یک واحد مطبوعاتی تازه بودند، یا در جایی با بنبست روبرو شده بودند، باز بود.
در طول تاریخ مطبوعات ایران بسیار کسان سمت «سردبیر» را در نشریات مختلف داشتهاند اما فقط برخی از آنها روزنامهنگارانی تأثیرگذار و جریانساز و منشا تحولاتی در عرصه کار خود بودهاند و نامشان به عنوانی سردبیرانی که توانستند نشریات خود را مقبول خوانندگان خود کنند، شمار خوانندگانشان را افزایش دهند و بر نشریات دوران خود نیز تاثیر بگذارند، در حافظه مطبوعات ایران مانده است. ناصر ملکمحمدی یکی از آن سردبیران بود که شصت سال از عمرش را در این حرفه سپری کرد و بهخصوص در دهه چهل از سرشناسترین سردبیران نشریات کشور بود. او هم در نشریات عامهپسند هفتگی، هم در نشریات فرهنگی/ اجتماعی و هم در روزنامهها ابتکارهایی ماندگار از خود نشان داد که برخی از آنها مهر و امضای او شده بودند؛ بهویژ که حسنخلق و مدارا و مردمداری ملکمحمدی باعث شده بود که در این سالها شمار قابلتوجهی از روزنامهنگاران فعال کشور مشتاق همکاری با او باشند و این بخت و امکان همکاری را پیدا کنند که همه آنان از این همکاری به عنوان دورهای پربار و تاثیرگذار از کارنامه شان یاد میکنند. او تالیف چند مجموعه کتاب و سردبیری چندین نشریه از جمله مجله «صبح امروز» و یک نشریه سینمایی را در کارنامه فرهنگی خود دارد. چهاردهم تیرماه سال گذشته درست چند ماه قبل از مرگ ناصر جمعی از اعضای هیات موسس پیشکسوتان مطبوعات در روز قلم دیداری بسیار پرشور با این دوست و همکار مطبوعاتی داشتند، در این دیدار به نشانه قدرشناسی، یک لوح یادبود نیز به او اهدا کردند.
به گفته خانم گرگین، همسر آقای ملکمحمدی، این اتفاق در شرایطی افتاد که ناصر قبل از آن، حالِ چندان خوشی نداشت ولی بعد از دیدار با یاران مطبوعاتیاش اثری از آن حال ناخوش در وجودش نبود...
متاسفانه این چهره درخشان فرهنگی، سرانجام پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری، صبح روز بیستوششم دی ماه سال گذشته از میان ما رفت و در قطعه نام آوران بهشتزهرا تحویل خاک سرد شد. ما فعالان رسانه، چه آنها که بخت همکاری با او را به دست آوردیم و یا فقط شاهد فعالیتها و دستاوردهای او بودیم، درگذشت ناصر ملکمحمدی را ضایعهای برای تاریخ مطبوعات ایران تلقی میکنیم. روحش در آرامش.