خدمت بي‌هياهو
عباسعلي منصوري‌آراني
از بدو ورود به دانشكده افسري مي‌آموزند كه خود را كنار گذاشته و يك‌سره به خدمت به مردم، اين آب و خاك و انقلاب بپردازند. اوج آرزوي يك ارتشي اين است كه در مقابل زني سالخورده زانو بزند و نقش نردبان را ايفا كند. هيچ متاعي نمي‌تواند خدمات يك ارتشي كه در سيل و زلزله و مشكلات ارزشمندترين و گران‌ترين دارايي خود يعني جانش را كف دست مي‌گيرد و از هيچ تلاشي دريغ نمي‌كند، جبران كند. پاداش معنوي اقدامات يك ارتشي همواره محفوظ است ولي اين موضوع نبايد نافي لزوم تلاش مجلس شوراي اسلامي و دولت براي حل مشكلات معيشتي آنان باشد. يك ارتشي به واسطه سال‌ها حضور در شهرها و شهرستان‌هاي مختلف ايران اسلامي از خود خانه و كاشانه‌اي ندارد و عموما بعد از بازنشستگي با مشكلات معيشتي مواجه مي‌شود.
نجابت ارتش جمهوري اسلامي ايران مانع بيان اين مشكلات است ولي وظيفه همه مسوولان تلاش دوچندان براي حل مشكلات آنان است. ذات ارتش ذات خدمت به مردم است. ارتشي‌ها از تبليغات به دور‌ند و اقدامات و تلاش‌هاي خود را رسانه‌اي نمي‌كنند. نخواهيد ديد كه از خدمات ارتش فيلمي وجود داشته باشد، ولي خدمات آنان را در حوزه‌هاي مختلف از ساخت سلاح و بالگرد گرفته تا ساير زمينه‌ها مي‌بينيد. ارتشيان به دنبال طرح نام خود نيستند و همواره گمنامانه به تلاش و كوشش بي‌وقفه براي برداشتن گامي در جهت پيشرفت ايران اسلامي مي‌انديشند.
ارتش ايران در راستاي وظايفي كه دارد روزبه‌روز تلاش مي‌كند بيشتر از روز گذشته به ايران و ايرانيان خدمت كند. تمام ارتشي‌ها از فرماندهان كل گرفته تا يك سرباز، خود را «سرباز» نام مي‌گذارند، زيرا حاضرند براي اين آب و خاك سر بگذارند. ارتش در خط مقدم كنار مردم است. ارتشي همان‌طور كه خاك پاي مردم است در مقابل دشمنان مثل فولاد مستحكم است و شكست‌ناپذير.