تبديل متحدان پيشين به منتقدان فعلي
فرانسويها بر اين باورند دولتي كه در فرانسه بنا بود مرهمي بر زخمهاي كارگران اين كشور باشد به دولتي ناكارآمد با كولهباري از وعدههاي عمل نشده تبديل شده است. دولتي كه در سال 2012 براي پيروزي در انتخابات وعدههايي مبني بر اشتغالزايي، بهبود شرايط اقتصادي و معيشت را داده بود اكنون با بحران بيكاري، ركود و وضع بد اقتصادي دست به گريبان است. تاجايي كه دو سنديكاي قدرتمند و عمده كارگري فرانسه، به راحتي ميتوانند با فراخوان عمومي خيابانهاي مركزي پاريس را به اشغال در آورند. چنانچه هزاران معترض روز گذشته با پرچمهاي سنديكاي كارگري كنفدراسيون عمومي كار و نيروي كارگر فرانسه به خيابان آمدند تا دولت و كارفرمايان را دعوت به شنيدن پيام خود كنند. به گفته سنديكاها تنها در پاريس ۱۲۰ هزار نفر به خيابانها آمدند. پليس اما تعداد اين تظاهراتكنندگان را ۳۲ هزار نفر اعلام كرد. به گزارش رسانههاي اروپايي نيز در پي فراخوان سنديكاي كنفدراسيون عمومي كار فرانسه كاركنان راهآهن، پرستاران، معلمان و كارمندان اداره آب و برق دست از كار كشيدند و به خيابانها آمدند. آنها خواستار تغيير قوانين اخراج هستند كه بر اساس اين قوانين كارفرمايان آسانتر ميتوانند كارگران را اخراج كنند. در پاريس برج ايفل كه نماد جهانگردي فرانسه به حساب ميآيد و روزانه هزاران گردشگر از آن ديدن ميكنند نيز در اين روز به روي بازديدكنندگان بسته ماند، زيرا كاركنان برج ايفل هم اعتصاب كرده بودند. كارمندان راديوهاي دولتي نيز در سومين هفته اعتصاب خود، بخشي از برنامهها را قطع كردند. اين در حالي است كه سنديكاها معمولا به صورت سنتي متحدان حزب سوسياليست فرانسه شناخته ميشوند. اما اكنون بر اين باورند فرانسوا اولاند، رييسجمهور سوسياليست فرانسه در پي بحران اقتصادي كشورش سياستي را اتخاذ كرده كه به نفع سرمايهداران و صاحبان شركتهاي بزرگ است. گفتني است در حال حاضر حتي اعضاي جناح چپ حزب سوسياليست حاكم فرانسه نيز با سياستهاي رياضتي دولت مخالفت ميكنند. اين جناح از دولت خواسته است كه سياستش بر رشد و اشتغال تمركز يابد. در ماه مارس سال گذشته نيز چنين تظاهراتي در پاريس برگزار شد.