وزير آموزش و پرورش در نشست خبري روز معلم
از معلم‌ها خواست شرايط كشور را در نظر بگيرند
دشمن پشت ديوارها است
يك فعال صنفي: زماني كه شرايط جنگي نبود براي معلمان چه كرديد؟
گروه اجتماعي
«شرايط كشور شرايط جنگي است، دشمن پشت ديوارها است و با تمام توان مي‌خواهد اين جنگ را پيش ببرد. من وقتي دغدغه همكاران را مي‌شنوم، ناراحت مي‌شوم، معلم نبايد دغدغه ذهني داشته باشد تا بتواند به تدريس بپردازد. معلم زماني كه اعتراض مي‌كند، مي‌گويد من تجهيزات ندارم به من تجهيزات دهيد و... فراموش نكنيم شرايط كشور‌شرايط سال ۹۶ نيست. شرايط كشور جنگي است و ما بايد آن را درك كنيم.» اين بخشي از صحبت‌هاي وزير آموزش و پرورش بود كه به بهانه هفته گراميداشت مقام معلم در نشست خبري با نمايندگان رسانه‌ها بيان شد. سيد محمد بطحايي به مناسبت گراميداشت روز معلم از معلمان خواست: «با تدبير بيشتر بايد دغدغه‌هاي خود را دنبال كنند و فرصت را در اختيار سوءاستفاده‌گران قرار ندهند.» اشاره او به تجمع اعتراضي روز پنجشنبه معلمان بود.
بطحايي با اشاره به اينكه معلمان حق دارند اعتراض كنند اما حاضر نشدند در محل‌هايي كه آموزش و پرورش براي‌شان در نظر گرفته بود صحبت‌هاي خود را بيان كنند، گفت كه اعتراضات مي‌تواند به ايجاد تنش در كشور دامن بزند: «بايد تشكر كنم از اينكه در روز تعطيلي مدارس اين اتفاق افتاد و با تاكيد به استان‌ها فضاي مناسبي را براي بيان اعتراض و گلايه‌هاي فرهنگيان پيش‌بيني كرده بوديم اما از آن استفاده نكردند. معلم وقتي نسبت به شرايط موجود فضاي آموزشي اعتراض مي‌كند، ده‌ها فرد شرور كه دغدغه معلمان را ندارند و ذره‌اي دل‌شان به خاطر حرفه معلم نمي‌سوزد، در ميان جمع فرهنگيان حاضر مي‌شوند و با چند حرف بي‌ربط يك تنش در كشور ايجاد مي‌كنند كه به صلاح مردم، شهر و مدرسه نيست.»
«شرايط كشور شرايط جنگي است.» اين جمله‌اي است كه وزير آموزش و پرورش با اشاره به آن از همكاران فرهنگي‌اش خواست شرايط كشور را در خواسته‌ها و نحوه اعتراض‌شان در نظر بگيرند. اما آنچه به مناسبت روز معلم در كشور اتفاق افتاد، در واقع اتفاقي است كه هر چند ماه يك‌بار از سوي فرهنگيان و به اشكال مختلف تكرار مي‌شود. محمدرضا نيك‌نژاد، آموزگار و فعال صنفي با اشاره به صحبت‌هاي بطحايي به «اعتماد» مي‌گويد: «حالا امسال شرايط جنگي است، بحراني است، تحريم‌هاي اقتصادي شدت گرفته و غيره كه همه اين حرف‌ها درست است اما اين دغدغه‌ها كه دغدغه‌هاي يك سال و دو سال و پنج سال نيست. دهه‌ها است كه آموزش و پرورش گرفتار اين كمبود بودجه است و معلم هم به تبع آن گرفتار كمبودهاي شديد اقتصادي است.»
به گفته نيك‌نژاد معلمان در اين سال‌ها به اين نتيجه رسيده‌اند كه تحولات سياسي و اقتصادي كشور در عمل چندان تفاوتي روي وضعيت صنفي آنها ندارد: «هرچه هم پيش رفته‌ايم و با هر مدل نوسان درآمدهاي كشور وضع معلمان همين بوده است. گاهي مثل زمان آقاي احمدي‌نژاد اين درآمدها خيلي زياد شد و گاهي مثل همين دوره فعلي اين درآمدها بسيار كم شدند اما هيچ‌كدام عدد درستي كه بخواهد دغدغه‌هاي معلم را حتي به صورت نسبي پاسخ دهد، نداشتيم. آن زماني كه دولت به اصطلاح مهرورز حدود 500 ميليارد دلار فروش نفتي و درآمد كشور ركورد شكست داشت، شاهد بوديم كه ناخن‌خشكي‌ها متوجه معلمان بود. همان موقع هم تعديل نيرو وجود داشت، همان موقع مدارس فرسوده بيشتر از حالا بود و دانش‌آموزان بازمانده از تحصيل بودند، امكانات كارگاهي و آزمايشگاهي مدارس همين بودند يعني وضعيت همان است و براي همين است كه معلمان قدري بي‌اعتماد شده‌اند. چون قيمت نفت بالا برود، پايين بيايد هيچ فرقي در آموزش و پرورش ندارد.»
توافق جناحين بر سر آموزش و پرورش: بودجه‌اش زياد است
چه چيزي باعث مي‌شود كه با آمد و رفت دولت‌ها و وزيران گوناگون وضعيت معلمان به نسبت بي‌تغيير بماند و فرهنگيان با خواسته‌هاي صنفي و معيشتي‌شان از اين دولت به آن دولت و از اين وزير به آن وزير همان حرف‌هاي هميشگي را مدام تكرار كنند؟ نيك‌نژاد مي‌گويد: «آموزش و پرورش جايي است كه جناحين دست‌كم به لحاظ عملي بر سرش به توافق نسبي رسيده‌اند و همه يك نگاه دارند. نگاه مشترك آنها اين است كه بودجه آموزش و پرورش زياد است، بايد خصوصي‌سازي شود و همه سياست‌هايي كه متاسفانه آقاي بطحايي اتفاقا با شدت بيشتري از تمام وزيران دارد دنبال مي‌كند.» اين آموزگار مي‌گويد كه مي‌توان حرف وزير را در مورد اينكه كشور در حال آرايش جنگي است قبول كرد اما حرفي كه امروز مي‌زند را بايد در كنار ساير اقدامات خود او گذاشت: «آقاي بطحايي معاون پشتيباني آقاي فاني بود. در آن زمان كه برجام داشت به نتيجه مي‌رسيد، اميد به شكوفايي اقتصادي مي‌رفت و فكر مي‌كرديم همه‌چيز به لحاظ سياسي و اقتصادي و روابط بين‌الملل سامان بيشتري مي‌گيرد، همان موقع بود كه مي‌گفتند نيروها‌ي‌مان از 1 ميليون نفر (به اشتباه البته) بايد به 750 هزار نفر برسد. تعديل نيرو بايد بشود و ... در سال‌هاي گذشته اين دوستان گلي به سر آموزش و پرورش نزده‌اند و الان اتفاقا به نظر مي‌رسد كه بهترين بهانه به دست‌شان آمده كه با دغدغه بيشتر سياست‌هاي اقتصادي مورد نظرشان را مانند خصوصي‌سازي در آموزش و پرورش پيش ببرند. چون نگاه‌شان اين است و ربطي به وضعيت و درآمد كشور ندارد.»
در همان نشستي كه وزير آموزش و پرورش در مورد ضرورت در نظر گرفتن شرايط كشور از سوي معلمان گفت، مانند نشست‌هاي خبري قبل‌تر باز هم در مورد سرنوشت نامشخص طرح رتبه‌بندي معلمان توضيح داد؛ طرحي كه تعويق‌هاي آن سبب شده تا حالا وزير بگويد كه وعده توخالي به فرهنگيان نداده است: «هيچ‌وقت وعده توخالي به همكارانم ندادم اما درباره رتبه‌بندي بايد بگويم كه در شهريور ۹۷ پيشنهاد ما به دولت ارسال و آماده طرح در دولت شد. بهمن ماه به دولت آمد اما در آن زمان مباحث بودجه‌اي لايحه بايد بازنگري مي‌شد كه مجالي براي طرح آن فراهم نشد. متاسفانه بعد از آن هم جريان سيل پيش آمد و دستور جلسات را تحت‌الشعاع قرار داد اما همچنان رتبه‌بندي در دستور كار دولت است. شرايط اقتصادي كه سال ۹۸ بر كشور دارد حاكم مي‌شود همه بر اجراي رتبه‌بندي تاثيرگذار خواهد بود اما بودجه‌اي پيش‌بيني شده كه مي‌توانيم رتبه‌بندي را شروع كنيم و بعد سير تكميلي خود را طي كند. مهم آن است كه نظام پرداخت‌هاي ما متناسب با شايستگي‌ها و توانمندي‌هاي نيروي انساني قرار بگيرد. همچنان منتظر هستيم تا رتبه‌بندي هرچه زودتر در هيات دولت مطرح شود.»
خواسته‌هاي معيشتي و صنفي معلمان، اعتراض‌هاي‌شان نسبت به وضعيت نامناسب آموزش دانش‌آموزان و كمبود امكانات و تبعيض آموزشي سال‌ها است كه ادامه دارد. از شرايط غير جنگي گرفته تا شرايط جنگي اين خواسته‌ها يكسان مانده‌اند و البته هر بار از معلمان خواسته مي‌شود كه وضعيت فعلي كشور را در نظر بگيرند. آنچه فعالان صنفي و بدنه فرهنگيان در پي آن هستند پاسخ به اين سوال است كه در كدام شرايط سرانجام مي‌توانند شاهد تحقق‌بخشي از خواسته‌هاي‌شان باشند.
سيد محمد بطحايي به مناسبت گراميداشت روز معلم از معلمان خواست: با تدبير بيشتر بايد دغدغه‌هاي خود را دنبال كنند و فرصت را در اختيار سوءاستفاده‌گران قرار ندهند.
معلمان حق دارند اعتراض كنند اما حاضر نشدند در محل‌هايي كه آموزش و پرورش براي‌شان در نظر گرفته بود صحبت‌هاي خود را بيان كنند.
بايد تشكر كنم از اينكه در روز تعطيلي مدارس اين اتفاق افتاد و با تاكيد به استان‌ها فضاي مناسبي را براي بيان اعتراض و گلايه‌هاي فرهنگيان پيش‌بيني كرده بوديم اما از آن استفاده نكردند.