گزارشي از نشست خبري كوئنتين تارانتينو در «نيو بورلي سينما»
تارانتينو به آخر خط رسيده است
بهار سرلك
«مي‌توانيم يك تابستان دهه شصتي داشته باشيم، آماده‌اش باشيد.» اين جمله را كوئنتين تارانتينو پيش از شروع جلسه سه ساعته پيرامون «برنامه جولاي» در «نيو بورلي سينما» گفت. يك دهه‌اي مي‌شود كه تارانتينو سالن سينماي «نيو بورلي سينما» را كه يكي از قديمي‌ترين سالن‌هاي بازسازي‌شده از دهه 1920 است خريداري كرده است. او اين سالن را به محلي براي مطالعه و بررسي فيلم‌هاي دهه 1960 – دهه‌اي كه روي تازه‌ترين ساخته‌اش «روزي روزگاري در هاليوود» تاثيري قا بل توجه داشته- بدل كرده است. اين فيلم، نامه عاشقانه تارانتينو به دوره فيلمسازي‌اي است كه در كودكي، او را دلباخته سينما كرد. فيلمي كه لئوناردو دي‌كاپريو، براد پيت و مارگو رابي به ايفاي نقش مي‌پردازند و در جشنواره كن امسال روي پرده رفت و منتقدان را به وجد آورد. فيلم حول شخصيت ريك دالتون و رفيق وفادار، راننده و بدلش، كليف بوث (با بازي براد پيت) مي‌گردد. دالتون در محله سي‌يلو درايو و در همسايگي ستاره خوش‌آتيه، شارون تيت و همسر سرشناسش رومن پولانسكي كه به تازگي «بچه رزماري» را روي پرده برده بود، زندگي مي‌كند.
تارانتينو به الريك كين و برايان سائور، مجريان پادكست «Pure Cinema Podcast» گفت: «يك كاري براي دهه 60 كرده بودم اما مي‌خواستم وارد لايه‌هاي دروني هاليوود بشوم كه اين فيلم به آنها پرداخته است.» تارانتينو گفت كه دي كاپريو شخصيت بازيگري به نام ريك دالتون را بازي مي‌كند كه پس از حضور در يك سريال تلويزيوني موفق در تلاش است از تلويزيون به دنياي سينما برود.
«اما اين گذار از تلويزيون به سينما خيلي بزرگ‌تر از آن چيزي است كه او با آن سر و كار دارد ... در واقع فرهنگي است كه تغيير كرده است. انگار كه كار دنيا برعكس شده باشد. جنبه‌اي از ريك دالتون از كل بازيگراني كه نقش اول فيلم‌ها را در اين دوره ايفا مي‌كردند، ساخته شده است. بنابراين او كمي شبيه به جورج ماهاريس، كمي شبيه به اد بيرنز، كمي تد هانتر، كمي شبيه به فابيان، و كمي شبيه به وينس ادواردز است. اين بازيگرها همه‌شان مرداني خوش‌قيافه بودند، نقش اول هم بازي مي‌كردند، مثلا تاي‌هاردين، يك جور بازيگر نقش اولي بودند كه خوش‌قيافه بودند و يك جورهايي هم چهارشانه. كل حرفه‌شان به شانه زدن و پف دادن موهاي‌شان گذشت. بعد يكدفعه.... شخصيت‌هايي نقش اول مي‌شوند؛ اين مردهاي موبلند و لاغر كه معلوم نيست زن هستند يا مرد، مثل مايكل سارازين، پيتر فوندا و مايكل داگلاس جوان و آرلو گاتري در فيلم‌هايش مي‌درخشد، پسران هيپي آدم‌هاي معروف و اگر ريك مي‌خواهد با آنها همبازي شود احتمالا نقش پليسي گيرش مي‌آيد كه آنها را بازداشت مي‌كند.»
اين روزها طرفداران تارانتينو منتظر اكران اين فيلم هستند و مي‌خواهند بدانند اين كارگردان همانطور كه در جشنواره كن گفته بود فيلم را با تدوين مجدد روي پرده مي‌برد يا نه.
سينماهاي امريكا نسخه 35 ميلي‌متري اين اثر را بيست‌وششم جولاي (چهارم مرداد) روي پرده مي‌برند و نشست‌هاي خبري براي تبليغ و معرفي اين فيلم آغاز شده است. نشست‌هايي كه فرصتي به تارانتينو مي‌دهد تا بار ديگر تاييد كند كه پس از ساخت دنباله اين فيلم هاليوودي‌اش يا حتي زودتر از اينها، خودش را بازنشسته مي‌كند. او به مجله «GQ» چاپ استراليا گفته است: «به گمانم وقتي حرف ساخت فيلم سينمايي وسط مي‌آيد، بايد بگويم من به آخر خط رسيده‌‌ام. اين روزها مشغول نوشتن كتاب و ادبيات نمايشي هستم بنابراين هنوز هم خلاقم. فقط فكر مي‌كنم هر چه مايه براي فيلمسازي داشته‌ام خرج كرده‌ام. اگر واقعا با استقبال روبه‌رو شود شايد با ساخت 10 فيلم تمام نكنم. شايد همين الان از كار دست بكشم. شايد هم وقتي در حال كار هستم، همه‌چيز را تمام كنم. حالا مي‌بينيم چه مي‌شود.» بايد ببينيم تارانتينو هم مثل ميازاكي كه سال 2013 بعد از اكران انيميشن تاريخي «باد مي‌وزد» بازنشستگي‌اش را اعلام كرد اما دو سال بعد تصميم گرفت ايده «بورو» را دوباره به كار ببندد و فيلم كوتاه 14 دقيقه‌اي «بوروي پروانه» را ساخت. اما اشاره او به فيلم‌هاي سينمايي جالب توجه است و انگار كه سريال تلويزيوني و همكاري با نت‌فليكس از اين قاعده مستثني هستند. براد پيت هم در مصاحبه با همين مجله گفته بود: «نه، فكر نمي‌كنم تارانتينو دارد بلوف مي‌زند. فكر كنم جديِ جدي است. من هم يك جورهايي علنا برايش تاسف خورده‌ام اما اين معادله را مي‌فهمد كه چه زماني دوره‌اش به سر آمده است. اما برنامه‌هاي ديگري دارد و قرار نيست براي مدتي طولاني با او خداحافظي كنيم.»