دو بوكسور در فاصله چند روز جان خود را از دست دادند
واقعيت بيرحمانه بوكس
دني آرمسترانگ
مترجم: فاطمه رضازاده
جيمز مكگرت، مربي بوكس، چيزهاي زيادي را در ورزش بوكس ديده است، گرچه ديدن مرگ تراژيك مبارزش ماكسيم داداشف لازم بود تا اين مربي كهنهكار بفهمد چقدر اين ورزش ميتواند غيرقابل پيشبيني و بيرحمانه باشد. روز جمعه و در راند يازدهم و پس از دريافت حملهاي شديد، مكگرت به خاطر حفظ غرور داداشف كه صاحب يك پسر بود، به او التماس كرد تا او را از مسابقه با سوبريل ماتياس شكستناپذير پورتوريكويي بيرون بكشد. مكگرت در گوشه زمين ملتمسانه از اين بوكسور 28 ساله روس ميخواهد: «تمومش ميكنم. مكس داري خيلي ضربه ميخوري. لطفا مكس، بذار اين كار رو بكنم، باشه؟ اگه من اين كار رو نكنم، اونها مسابقه رو تموم ميكنن. تو رو خدا مكس!»
در واقعيت، مكگرت از قبل تصميمش را گرفته بود. به نظر ميرسيد داداشف در پاهايش تعادل ندارد، بدنش با هر ضربه سر و بدن به دور رينگ كشيده ميشد. مكگرت براي حفظ اين بوكسور براي مسابقات بعدي، تصميم گرفت مسابقه را تمام كند. اما هيچكس در آن لحظات نميتوانست بفهمد كه داداشف هرگز مسابقه بعدي را نخواهد ديد. نشانههاي هشداردهنده حتي براي مكگرت هم واضح نبودند.
مكگرت مربي ماكسيم پس از شنيدن خبر درگذشت داداشف بر اثر ضربات مسابقه به اياسپيان گفت: «خيلي ناراحتم پسر، اين جور حوادث به آدم ميفهمونه كه توي چه ورزشي كار ميكنيم.» گذشته از نتيجه رقابت كه با مرگ داداشف همراه بود و مشخصا دلخراش، نگرانكنندهترين نكته مرگ داداشف اين است كه نميتوان به قطعيت گفت يك مشت مشخص يا يك لحظه خاص نقطه شروع رقم خوردن مرگ او بود. داداشف ضربه فني نشده بود يا بهطور مشخص تلوتلو نخورده بود. معمولا چيزي غير از موارد ذكر شده باعث نميشود كه داور ادامه مسابقه را متوقف كند. به علاوه يك قانون نانوشته به مبارز ديكته ميكند كه در هر شرايط سختي به مبارزه ادامه دهد، رها كردن مبارزه در زمان سختتر شدن شرايط برخلاف طبيعت اين ورزش است. در واقع شايد بتوان گفت تعداد خطاها و ضدحملات رقيب در برههاي از مسابقه زياد شد و داداشف را از نظر فيزيكي درهم شكست، گرچه او از نظر رواني آمادگي پذيرفتن شكست را نداشت و ميخواست هر طور شده ادامه بدهد.
دوران حرفهاي مكگرت در دهه 80 ميلادي با دو قهرماني جهان در دو وزن متفاوت همراه بود. او تجربيات فراوانش را با خود به تمرينات برد و الماسهاي نخراشيده را به مبارزاني در سطح جهاني در رينگ بوكس تبديل كرد و داداشف آخرين شاگردش بود. پس از سپري كردن دوران آماتور درخشان، داداشف از روسيه به آكسنارد امريكا رفت و در ساحل جنوبي كاليفرنيا ساكن و با مكگرت آشنا شد و اولين قدمهايش براي طي كردن مسيري بيرحمانه به سمت عنوان جهاني را برداشت. بوكسور روسي راه طولاني را از روسيه به امريكا طي كرده بود اما به خوبي با شرايط خو گرفت. او به مكگرت پيوست و در برابر چند حريف نه چندان مهم بردهاي سريعي به دست آورد. وضعيت او بهتر شد و خيلي زود سطح حريفانش بالاتر رفت. بالاخره با قهرمانان سابق جهان دارليس پرز و آنتونيو ديماركو ديدار كرد و با قاطعيت هر دو را شكست داد.
اين بردها براي داداشف مثل مدرك فارغالتحصيلي بودند و به دنبال آن اعتبارش بالا رفت. به اندازه كافي صلاحيت داشت تا بتواند درخواست مبارزه در برابر قهرمان بزرگ اين رشته را داشته باشد. مسابقه در برابر سوبريل ماتيس، كه در 13 مسابقه قبلي خود پيروز شده بود، يك رويارويي عادلانه براي هر دو مبارز به نظر ميآمد. قبل از مسابقه همهچيز طبق برنامه پيش ميرفت، هيچ نشانهاي مبني بر اينكه ممكن است داداشف نتواند از پس مسابقه بربيايد وجود نداشت. مكگرت گفت: «كارش توي تمرين خوب بود، هيچ مشكلي نداشتيم، هيچي. مغزم الان حسابي درگيره. به اين فكر ميكنم كه چي كار ميتونستم بكنم كه نكردم. اما در كل، همه چي خوب بود. حالش خوب به نظر ميرسيد، آماده بود، اين ورزشيه كه توش كار ميكنيم. فاصله تا مرگ فقط يه مشته. ديدم كه داره غش ميكنه و وقتي برگشت گوشه رينگ (بعد از يازدهمين راند)، تصميمم رو گرفته بودم. فقط به خاطر احترام داشتم ازش خواهش ميكردم، اما تصميمم مشخص بود. نميخواستم بذارم وارد رينگ بشه.»
اما تنها دو روز بعد از مرگ ماكسيم داداشف، يك بوكسور ديگر جانش را در اين رشته فدا كرد تا روزهاي غمانگيز و تلخ ورزش بوكس طولانيتر و سياهتر شود. به نقل از آس، اوگو سانتيان كه شنبه در سبك وزن مسابقات شوراي جهاني بوكس با ادواردو خاوير آبرئو رقابت كرده بود، پنجشنبه شب به دليل ضربات وارده درگذشت. بوكسور
۲۳ ساله آرژانتيني در حالي كه داور شكستش را برابر حريف اروگوئهاياش اعلام كرد، بيهوش شد و بر زمين افتاد. پزشكان سريع به مداوايش پرداختند و او به بيمارستان انتقال داده شد. بعد از انتقال به بيمارستان جمجمه آسيبديده سانتيان جراحي شد. بوكسور آرژانتيني كه به ديناميت شهرت داشت با وجود مشكلات قلبي عملش با موفقيت به پايان رسيد. او به هوش آمد اما چهار روز بعد به دليل مشكلات تنفسي جان خود را از دست داد. دكتر گراسيلا اودوكا، پزشك جراح سانتيان گفت: «عمل او با موفقيت انجام شد اما مشكل از تورم مغزش بود كه روي عملكرد ساير اندامش تاثير گذاشت. ما نتوانستيم تورم مغز را كنترل كنيم و درنهايت او را از دست داديم.»
منبع: RT.com