هميشه در زمين برنده بازي‌كننده
سامان موحدي‌راد
يك روش متداول و معمولي در شبكه‌هاي اجتماعي وجود دارد كه هميشه كفه برنده رقابت‌ها و پيروز مسابقات را به نفع شما تغيير مي‌دهد. اينكه در هر رويداد و اتفاق مهمي با يك ديد نقادانه-تمسخركننده نسبت به ذي‌نفعان آن جريان وارد كارزار شويد و بگوييد واي بر كساني كه براي مورد ايكس رگ گردني شده‌اند و به مورد ايگرگ بي‌توجه هستند. از آنجا كه هميشه يك ايگرگي پيدا مي‌شود، اينكه شما با چهره برنده و منتقد بي‌پروا در شبكه‌هاي اجتماعي معروف و محبوب شويد، تضمين شده است. مثال واضحش رويدادي است كه چند روز قبل مقابل شهرداري تهران رخ داد و تعدادي از مدافعان حقوق حيوانات در واكنش به يك خبر تجمع كردند. رويدادي كه يكي، دو روزي به ترند اخبار و رويداد شبكه‌هاي اجتماعي در ايران تبديل شد. روش برخورد پيروزمندانه با اين رويداد چيست؟ اينكه خيلي راحت گروه تجمع‌كننده در برابر شهرداري را تحقير كنيد كه اينها چه انسان‌هاي بي‌خردي هستند كه در برابر مرگ اين همه انسان در سراسر دنيا آرام و سربه‌زير بودند و حالا براي كشته شدن چند سگ دست به تجمع زده‌اند! همان‌طور كه گفتم از آنجايي كه شما هر عملي را انجام دهيد، ممكن است يك عمل ديگر را انجام ندهيد راه براي اين گروه منتقد باز است. مثلا اگر شما براي كشته شده‌هاي يك انفجار در كشوري آسيايي تجمع كنيد، ممكن است بگويند چرا براي كشتار فلاني‌ها در آفريقا كك‌تان نگزيد. در مجموع اين شابلن را روي هر موضوعي بگذاريد جواب مي‌دهد. تفاوت اما در ناديده گرفتن يك موضوع مهم است. شبكه‌هاي اجتماعي و دنياي پشت مانيتور خيلي‌ها را به چريك‌هاي مجازي و منتقدهاي بي‌عمل تبديل كرده است. همه كساني كه به تجمع‌كنندگان براي كشتار سگ‌ها ايراد مي‌گيرند اين نكته مهم را نمي‌بينند كه يك گروه از علاقه‌مندان به حقوق حيوانات، ولو اينكه برخي فكر كنند اين عده كسر كوچكي از جمعيت هستند، آن‌قدر به موضوع علاقه دارند و پاي كار هستند كه سراغ اين موضوع مي‌روند و بابت آن هزينه هم مي‌دهند. اما چريك‌هاي مجازي هميشه حق به‌جانب در شبكه‌هاي اجتماعي چي؟ آنها چه مي‌كنند؟ جز اينكه فقط به دنبال موج‌هاي خبري هستند تا با گذاشتن شابلن هميشگي خود و متهم كردن بخشي از مردم نور را به بخشي ديگر از جامعه بتابانند؟ آيا آن بخش مغفول مانده براي‌شان مهم است؟ آيا آن‌قدر مهم است كه حركتي واقعي انجام دهند؟ تجربه همين چند سال زندگي در شبكه‌هاي اجتماي نشان داده كه جواب يك «خير» قاطع است. هر جا پاي هزينه در ميان باشد منتقدان مجازي پا پس مي‌كشند. آنها فقط به پيروزي در همه جبهه‌هاي مجازي علاقه دارند. آنها مي‌خواهند هميشه در زمين برنده‌ها بازي كنند.