پشت پرده هتاكي به مجلس
اختلاس‌ها و رانت‌خواري‌ها روح و روان مردم را خراش مي‌دهد، حوادث ريز و درشت همه را ناراحت و نگران مي‌كند و ناكار‌آمدي‌ها سامان اوضاع را از بين مي‌برد اين نمايندگان مردم هستند كه مي‌توانند به عنوان حلقه وصل ميان جامعه و حاكميت ورود كنند و با تصحيح عملكردها و اعمال نظارت‌ها و برخورد با تخلف‌ها نگراني‌ها را كاهش دهند و اميدساز و الهام‌آفرين شوند. متاسفانه اين جايگاه اطمينان‌بخش بعضا از درون و برون قوه مقننه مورد بي‌اعتنايي و تخريب قرار مي‌گيرد و هر بار به بهانه‌اي آماج حملات حساب شده واقع مي‌شود. ظاهرا افراطيون اساسا اعتقاد چنداني به ضرورت ايجاد آرامش در ميان مردم ندارند و لذا اگر نهادي اعتمادساز و آرام‌كننده باشد ضرورتي به تقويت آن نمي‌بينند. آنان كه اغلب ديده نشده كه خواستار شفافيت باشند و تبعات آن را بپذيرند ناگهان مجلس و نمايندگان را با لحني عاري از ادب و احترام به اين امر مي‌خوانند و با كمال تعجب سخنران پيش از خطبه‌هاي نماز جمعه هم مي‌شوند تا اهداف خويش را از طريق تريبون‌هاي مختلف پيگيري كنند! متاسفانه سال‌هاست كه افراد و جريان‌ها براي حضور در هر انتخاباتي به جاي ارايه برنامه‌هاي خود به موج آفريني و مساله‌سازي روي مي‌آورند و در اين راه حتي از جسارت و توهين استنكافي نشان نمي‌دهند. همين نوع مطرح شدن و نفي ديگران و تضعيف اركان مورد نياز جامعه نشان مي‌دهد كه اهم برنامه‌هاي ايشان چيزي فراتر از اين امور نيست. گويا عده‌اي اعتقاد دارند كه ما تخريب مي‌كنيم پس هستيم! حمله، هجوم، نفي ونهي زير و بم جرياني است كه موجوديت خود را در درشتي و تندي تعريف كرده است. ايجاد دوقطبي هرگز خوب و پسنديده نيست مگر اينكه ايشان خود دوقطبي درست كرده باشند. دوقطبي اسلامي و غير‌اسلامي، خودي و غيرخودي، ارزشي و غير‌ارزشي و تقسيم مردم به دوگانه‌هاي اينچنيني مباح، بلكه ثواب است ولي اگر كسي افراطيون را مخالف آرامش و ثبات و دموكراسي و تنش‌زدايي بخواند او از دايره خودي‌ها بيرون رفته است و بردن آبرويش رواست! واقعيت آن است كه برخي از افراد و جريان‌ها داراي موقعيت‌ها و تريبون‌ها شده‌اند و به هيچ‌وجه حاضر به از دست دادن اين رانت‌ها نيستند. رانت فقط استفاده از تسهيلات بانكي و گرفتن موافتنامه‌هاي اصولي و امثال آن نيست؛ صدا و سيماي ما سال‌هاست كه به جز موافقان سليقه خويش به كسي حتي اجازه دفاع از خود نمي‌دهد و براي عده‌اي رانت دايمي رسانه‌اي ايجاد كرده است. اتفاقا همين رانت‌جويان رسانه‌اي تلاش مي‌كنند كه كرسي‌هاي نمايندگي و اجرايي را هم به دست آورند تا براي ادامه منويات خود با هيچ مانعي روبه‌رو نشوند. مجلسي كه در آن شعار بر عقلانيت و مساله‌آفريني بر آرامش و ماجراجويي بر تنش‌زدايي رجحان داشته باشد نياز به شفافيت ندارد! شفافيت زماني به شعار افراطيون تبديل شده است كه احساس مي‌كنند مي‌توانند با ايجاد دوقطبي‌هاي سياسي و اقتصادي خانه ملت را يكدست و از آن خود كنند.