تناقض گفتار و عمل
نه تنها وابستگي‌هاي جناحي نداشته باشند بلكه در دفاع از يك جناح يا رد جناح ديگر سخن نگويند. در همين راستا روز گذشته فردي به عنوان سخنران پيش‌خطبه‌هاي نماز جمعه تهران انتخاب شد كه به عقيده نگارنده فاقد ويژگي‌هاي مذكور در فوق است. اگر قرار باشد فردي شناسنامه‌دار در حمايت از يك جناح به عنوان سخنران در چنين منبر حساس و پراهميتي حاضر شود، اين موضوع نه‌تنها منجر به ايجاد وحدت در كشور نمي‌شود بلكه خود به عاملي براي دوقطبي‌سازي در جامعه بدل خواهد شد و عملا اقدامي در جهت مخالف با وحدت حداكثري است. دعوت روحاني به نماز جمعه كه اظهارات‌شان خلاف گفته‌هاي بنيانگذار جمهوري اسلامي است خود تشديد دوقطبي در كشور است. امام خميني (ره) مجلس شوراي اسلامي را در راس امور خواندند ولي او خطاب به نمايندگان اظهاراتي تند را به زبان آورد. رهبري نيز در موضوعي به اهميت و حساسي برجام تصميم را به قوه‌مقننه واگذار كرده و در نهايت نيز نظر آنان را پذيرفت ولي اين خطيب اقدام به زير سوال بردن همين مجلس و نمايندگان مي‌كند.
صحبت از ايجاد اتحاد و وحدت در ميان افكار مختلف جمهوري اسلامي در كنار دعوت از خطيبي تابلودار در حمايت از يك جناح خاص، تناقضي آشكار ميان گفتار و عمل مسوولان است؛ تناقضي كه نگارنده معتقد است در آينده در جهت عكس نتيجه خواهد داد. تمام افراد و مسوولان و خطيبان مراسم‌هاي مذهبي و... بايد توجه داشته باشند كه مجلس، آيينه تمام‌نماي ملت است و رييس‌جمهوري و دولت تحت امرش، منتخبان مردم بنابراين تخريبي اينچنين آشكار عليه بهارستان و پاستور بيان چنين واژگاني عليه قواي مجريه و مقننه عملا شمشير از رو بر ملت بستن است. بنيانگذار جمهوري اسلامي ميزان را راي ملت دانسته بودند و لازم است تمام كارگزاران نيز به اين موضوع معتقد باشند. چنين برخوردها و گفتارهايي به صلاح روحانيت، ولايت‌فقيه، نظام جمهوري اسلامي و حوزه‌هاي علميه نيست.
از سوي ديگر اين افراد از تريبون‌هايي ملي اظهاراتي انتخاباتي به زبان مي‌آورند كه عملا مرتبط با انتخابات يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي است. اين افراد از آنجا كه جناح مورد حمايت‌شان در انتخابات خبرگان و مجلس گذشته موفق به كسب نظر مردم نشدند و با چنين اقداماتي براي انتخابات آينده برنامه‌ريزي مي‌كنند ولي به عقيده نگارنده نتيجه عكس خواهند گرفت چراكه توهين به مردم موجب حضور بيشتر آنان پاي صندوق‌هاي راي و حمايت آنان از جناح مقابل خواهد شد.
نگارنده معتقد است كه گفتار و كلام اين افراد ناشي از عصبانيت است و نتيجه معكوس در پي خواهد داشت هرچند كه مي‌توان اين اظهارات را به نوعي براي انحراف افكار عمومي از مسائل روز كشور نظير مذاكرات با اروپا و جهان براي رفع تحريم‌ها و ايجاد روابط اقتصاد دانست. با تمام اين موارد نگارنده اميدوار است تريبون‌هاي نماز جمعه در آينده نزديك به دنبال وحدت‌آفريني در كشور باشند و مسوولان مربوطه بدانند كه اقداماتي از اين دست بيش از آنكه موجب وحدت در جامعه شود موجبات ايجاد شكاف در كشور را فراهم مي‌آورد.