نظر رهبري راهگشا است

متاسفانه كشورمان تا حدودي درگير رويكردها و مباحث جنجالي و هيجاني است و براي‌مان تفاوتي ندارد كه درك درستي از ريشه و مبناي مساله داشته باشيم و به آن پاسخ بدهيم يا نه. مشكل فيلم «رستاخيز» ظاهرا به طور خاص مربوط به نمايش چهره‌ حضرت عباس است. مراجع براي خودشان استدلال‌ها و منابعي دارند و عطف به آن منابع كه مي‌تواند يكي از آنها هم عرف باشد، حكم صادر مي‌كنند و راي مي‌دهند. از طرفي حساسيت‌هايي هم در ميان دينداران و مراجع وجود دارد كه ممكن است بر حسب آن حساسيت‌ها و همچنين تفسير ديني‌شان، تفسير خاصي را به دست بدهند و از آنجايي كه ما با تعدد مراجع روبه‌رو هستيم و در يك حكومت اسلامي زندگي مي‌كنيم براي خارج شدن از اين تعدد آرا و به منظور اينكه اقدامي به سامان داشته باشيم بايد به فتوا يا حكم ولي فقيه حكومت اسلامي مراجعه كنيم. در اين صورت است كه از اين نابساماني خارج مي‌شويم و تكليف‌مان در موارد مشابه روشن مي‌شود. چنين چيزي را قبل از اين هم در مورد فيلم‌هاي ديگر گفته‌ام. چيزهايي كه مربوط به محدوده شرع مي‌شود و پاي حكم شرع به ميان مي‌آيد بايد مراجع براي آنها تكليف تعيين كنند و با توجه به توضيحي كه دادم در اينجا بايد حكم ولي فقيه نافذ باشد. بايد از ولي فقيه پرسيده شود و براساس آن عمل شود. در مورد فيلم‌هاي «به رنگ ارغوان» و «عصباني نيستم» درميشيان هم واكنش‌ها و حساسيت‌هايي به وجود آمد. اختلاف سليقه طبيعي است و ما نمي‌توانيم بگوييم كه همه يك راي داشته باشند. يك ج امعه نمي‌تواند يكدست باشد و آراي متفاوت در آن نباشد. اصلا نمي‌شود در جامعه‌اي اختلاف عقيده نباشد اگر چنين جامعه‌اي وجود داشته باشد در واقع آنجا گورستان است؛ يك گورستان آرا. بپذيريم كه جامعه اقشار مختلفي دارد و اقشار مختلف سلايق مختلفي دارند و بايد حرف‌هاي‌شان را بزنند. نمي‌شود تفاوت و اختلافي در جامعه نباشد. اما مي‌گوييم بايد با گفت‌وگو و بحث هر يك دلايل خود را مطرح كنند. مهم اين است كه مجاري‌اي براي حل‌وفصل اختلاف داشته باشيم. بتوانيم به يك عقل جمعي مراجعه كنيم و راه گفت‌وگو باز باشد تا بتواند مسائل را حل‌وفصل كند. اين‌ طور نباشد كه هر جرياني بدون اين گفت‌وگو و بدون رجوع به مجاري حل‌وفصل بخواهد راي خودش را ديكته يا اعمال سليقه كند. پيش مي‌آيد كه كسي از فيلمي خوشش نمي‌آيد و ديگري از همان فيلم خوشش مي‌آيد. مهم اين است كه آيا اين خوش آمدن‌ها و خوش نيامدن‌ها خللي در آن فرآيند قانوني و گفت‌وگويي ايجاد مي‌كند يا نمي‌كند؟ آيا كج‌سليقگي به خرج داده‌اند؟ طبق يك ترفندي، ولو رسمي، فيلم‌هاي سياسي را سانسور مي‌كنند اما فيلم‌هاي كمدي سطح‌ پايين و لوده‌بازي را موجه مي‌دانند. اگر مردم خواستند تنه به تنه سياست بزنند و فيلمي جدي بسازند و روشنفكري و آگاهي‌بخشي خودشان را مطرح كنند بايد به تيغ مميزي گرفتار شوند. در اين ميان به فيلم‌هاي كمدي سطح پايين اجازه اكران مي‌دهند و آثار سياسي به تيغ مميزي گرفتار مي‌شوند و اين حكايت از يك جريان سياست‌زده سياست‌زداست.