لطفا كمي هم فوتبال بازي كنيد

پنجمين هفته ليگ برتر فوتبال ايران هم به پايان رسيد و تنها چيزي كه از آن به جا مانده حاشيه است و لاغير. با ورود 3 مربي خارجي باكيفيت به ليگ برتر، گمان مي‌رفت شاهد يكي از تاكتيكي‌ترين فصول فوتبال ايران و شاهد جنگ انديشه‌هاي مربياني از ايتاليا، آرژانتين، تركيه و ايران باشيم. اما خيال‌مان باطل بود و اتفاقي كه در واقعيت رخ داده، ارايه بازي‌هاي رواني باكيفيت از سوي اين مربي‌هاست. شايد مصطفي دنيزلي را بتوان از اين جمع خارج كرد، چراكه او كمتر حرف مي‌زند و بيشتر عمل مي‌كند اما مثلث استراماچوني - كالدرون- قلعه‌نويي، يكي از پرحاشيه‌ترين شروع‌هاي تاريخ ليگ برتر را رقم زده‌اند. هر كنفرانس خبري، هر حركت كنار زمين و هر صحبتي كه اين مربي‌ها مي‌كنند، كنشي است تا رقيب را وادار به واكنش كند. تصوري كه وجود داشت اين بود كه بعيد است هواداران فوتبال ايران، بعد از اين همه سال تماشاي فوتبال بي‌كيفيت و پشت سر گذاشتن جنگ‌هاي رواني بي‌پايان، هنوز هم دل‌شان با اين كارها خوش بشود، اما اين هم خيال باطل بود و گويا بسيارند كساني كه با طعنه مربي‌شان به رقيب بيش از برد تيم‌شان خوشحال شوند. بحث‌هاي جانفرسايي كه چند سالي در توييتر و اينستاگرام دنبال مي‌شد، به كنفرانس‌هاي خبري كشيده شده و عمق ابتذال فوتبال ايران را در قاب دوربين رسانه‌ها به تصوير مي‌كشد. وضعيت بغرنج است. تيم استراماچوني هنوز يك برد هم كسب نكرده و تنها 3 امتياز از 5 بازي به دست آورده، مرد ايتاليايي براي اينكه اذهان را از اين نتايج منحرف كند، حاضر است طعم اخراج را بچشد و صندلي اتاق كنفرانس را به كناري پرت كند و در مصاحبه‌هايش از هر كسي ايراد بگيرد و مسووليت باخت‌ها را به گردن هر كسي جز خودش بيندازد. باشگاه سپاهان در پايان يك بازي كه كاپيتان تيم‌شان در نيمه اول روي اشتباه مسلم داور از زمين مسابقه اخراج نشد و شدت اشتباهات از تحمل بازيكن صبور و با اخلاقي مثل وحيد اميري هم بيشتر بود، از داور مسابقه و باشگاه پرسپوليس شكايت كرده است. كالدرون در كنفرانس‌هاي خبري‌اش از اين مي‌گويد كه فلان تيم بيشتر خرج كرده و وزارت ورزش بين فرزندانش فرق مي‌گذارد؛ بدون اينكه توجه داشته باشد كه خودش يكي از گران‌ترين تيم‌هاي تاريخ ايران را دارد و ستاره‌هاي بزرگي مثل ترابي و بيرانوند، احتمالا گران‌ترين ايراني‌هاي ليگ برتر هستند.

اشتباهات داوري، در هفته‌هاي ابتدايي گريبان تمام تيم‌ها را گرفته، هر ناظري مي‌تواند ببيند كه كيفيت داوران فوتبال ايران بسيار پايين است و روي كيفيت و حتي نتايج مسابقات اثرگذار است اما مربي‌هاي چند ميلياردي ليگ برتر سعي مي‌كنند خودشان را به نديدن بزنند و اين‌طور وانمود كنند كه اين اشتباهات تنها به ضرر آنها بوده و بقيه نفع برده‌اند. مشخص است كه افرادي مثل كالدرون و استراماچوني اطلاعات زيادي در مورد فوتبال ايران ندارند و حرف‌هاي‌شان تكرار طوطي‌وار جملاتي است كه به آنها ديكته شده. امير قلعه‌نويي هم كه استاد بازي‌هاي رواني است. اما چرا مربياني با اين سطح دانش فني كه مي‌توانند در زمين هر كاري بكنند، بايد اين‌قدر متوسل به بازي رواني باشند؟ اين خاصيت فوتبال ايران است كه فني‌ترين‌ها را هم در خودش ذوب مي‌كند و تبديل به حاشيه‌ساز مي‌كند؟ آيا وقت آن نرسيده با اعمال تغييراتي از «بالا»، سر و ساماني به اين فوتبال بدهيم؟ هرچند كه نظر اغلب ناظران اين است كه همين وضعيت هم ناشي از دستور بالاست و دلخواه كساني است كه مي‌خواهند زشتي‌ها و پلشتي‌هاي فوتبال و ورزش ايران زير سايه اين حواشي گم شود. فراموش نكنيد كه فدراسيون جودو تعليق شده، در رشته‌هاي المپيكي اميد چنداني به طلا نداريم و تنها انتقادي كه به وزير مي‌شود اين است كه از تيمي خاص حمايت مي‌كند. ياللعجب.