كوتاه درباره فيلم مستند «درخت زندگي»
خانه دوست كجاست، سي و چند سال بعد
تينا جلالي
بي‌ترديد براي علاقه‌مندان سينما فيلم «خانه دوست كجاست» عباس كيارستمي يكي از ماندگارترين و خاطره‌انگيزترين آثار دهه شصت به‌شمار مي‌رود. اين فيلم كه با هر نوع طرز تفكر و هر سليقه‌اي ارتباط برقرار كرده بود، يكي از چند فيلم جهاني سينماي ايران به شمار مي‌رود كه بعد از گذشت 30 سال از ساخته شدنش از اهميت آن كاسته نشده است. داستان پسربچه مدرسه‌اي كه متوجه مي‌شود دفتر دوستش را به اشتباه برداشته است؛ او از خانه بيرون مي‌رود تا دوستش را پيدا كند و دفتر را به او پس دهد، اما راهي دشوار و دراز در پيش پاي اوست و در عين حال فرصت كمي هم دارد. شايد بهتر باشد بگوييم كه «خانه دوست كجاست» از فيلم‌هاي مهم تاريخ سينماي ايران است كه با تحسين جمعي صاحب‌نظران داخلي و خارجي همراه بوده است. سواي از قصه‌پردازي و ساختاري كه فيلم دارد، آيا تصوير شخصت اصلي فيلم -در واقع همان پسربچه معصوم و دوست‌داشتني روستايي- در ذهن‌تان هست؟ او با آن گويش خاص و بازي بي‌اغراق خود قسمتي از بار جذابيت فيلم را به دوش مي‌كشيد.
حالا بابك احمدپور بازيگر نقش اين پسربچه كه تلاش مي‌كرد دفتر مشق دوستش را به او برساند، 30 سال بعد كجاست و چه مي‌كند؟ آيا او توانسته به عنوان بازيگر به حضورش در سينما استمرار ببخشد؟
خيلي از مستندسازان و حتي روزنامه‌نگاران ظرف چند سال گذشته و خصوصا بعد از فوت عباس كيارستمي تلاش كردند با بابك احمدپور ارتباط بگيرند و از چند و چون همكاري او با عباس كيارستمي سر در بياورند. حتي ژورناليست‌هايي از ساير كشورها هم سراغ اين نابازيگر رفتند تا اينكه به تازگي فيلم مستندي در گروه هنر و تجربه نمايش داده شد به اسم «درخت زندگي» ساخته هومن بابانوروزي. اين كارگردان جوان براي پاسخ به چنين پرسش‌هايي سراغ بابك احمدپور رفته است. حالا بابك احمدپور دوران ميانسالي را طي مي‌كند و 40 ساله است. البته فيلم درخت زندگي ابعاد وسيع‌تري نيز به ماجرا مي‌بخشد، درواقع اين فيلم آسيب‌شناسي مي‌كند سرنوشت نابازيگران كودك را كه در فيلم‌هاي موفق حضور پيدا مي‌كنند و در مقطعي در كانون توجه قرار مي‌گيرند، اما بعدها بستري براي رشد آنها فراهم نمي‌شود تا ميان دنياي بيرون و روياهاي‌شان توازن برقرار شود. شايد جالب باشد بدانيد كه بابك احمدپور چند سال پيش در گفت‌وگويي در مورد نحوه بازي مقابل دوربين عباس كيارستمي گفته كه آن زمان كه در فيلم كيارستمي بازي مي‌كرديم بچه بوديم، اصلا نمي‌دانستيم فيلم چيست و ما حتي در روستا با تلويزيون آشنايي نداشتيم و اصلا در زندگي‌مان دوربين نديده بوديم. به دليل طبقه اجتماعي كه در روستاي ما حاكم بود، از امكانات شهري به دور بوديم و همين باعث شده بود نه بدانيم تلويزيون چيست و نه فيلم. اصلا نمي‌دانستيم ديالوگ‌هايي كه آقاي كيارستمي به ما مي‌دهد و ما آن را تكرار مي‌كنيم، قرار است بعدا تبديل به فيلم شود. فيلم مستند «درخت زندگي» اين روزها در گروه هنر و تجربه نمايش داده مي‌شود و تماشاي آن براي آخر هفته خالي از لطف نيست.