ادامه از صفحه اول
گِل‌شيرين، مثل نصرآباد
شبي كه تا صبح باهم سپري كرديم. آن هم دو نفري و بدون حضور شخص سوم. شبي بسيار به ياد ماندني كه به مرور خاطرات و يادآوري آنچه طي ساليان بر ما رفته بود، گذشت؛ خاطراتي كه لزوما مشترك نبود اما براي شنونده جذابيت داشت. از شيطنت‌هاي كودكي گرفته تا حال و هواي جواني و در عين حال دست‌وپنجه نرم كردن با فقر خانواده و مسائل ديگر. صبح، خواب‌مان برد و وقتي بيدار شديم، باز تا غروب همان روند مرور خاطرات ادامه داشت. ابوالفضل به بيماري‌هاي خود و مشكلات ناشي از آنها بسيار بي‌توجه بود. همه هوش و حواس و تمركزش معطوف به مطالعه و كارش بود و توجهي نداشت به آن‌همه بيماري كه از فرط بي‌توجهي او روي هم جمع شده و مثل يك كوه مقابل او و حياتش ايستاده بود. ابوالفضل در واقع خود را فداي علايقش و چيزهايي كرد كه به آنها عشق مي‌ورزيد. همان چيزهايي كه او زندگي را از طريق آنها مي‌شناخت: مطالعاتش در زمينه ادبيات و هنر و نيز نوشتن و پديدآوردن اثر خلاقه. آثار طنزي ابوالفضل بسيار نبوغ‌آميز بود. او هنرمند و نويسنده‌اي بود با حد بالايي از جوشش هنري؛ چه وقتي شعر مي‌نوشت و چه هنگامي كه اثري منثور خلق مي‌كرد، در هر دو حالت گونه‌اي جوشش حسي و هنري پرقدرت در كارش مشهود بود. به لحاظ شخصيتي هم بسيار شيرين و جذاب بود. در گويش محلي منطقه ما -زيادآباد ميمه- به آدم‌هايي با خصلت‌ها و خصوصيت‌هاي ابوالفضل زرويي نصرآباد مي‌گويند «گِل‌شيرين»؛ يعني كسي كه بن‌مايه‌اش شيرين است. ابوالفضل انگار مادرزاد دلنشين و دوست‌داشتني بود. به همين جهت به سرعت با هر كسي كه مي‌خواست ارتباط برقرار مي‌كرد. حتي با كساني كه او را نمي‌شناختند و نمي‌دانستند اين همان ابوالفضل زرويي نصرآباد، طنزنويس معروف و چيره‌دستي است كه با تخلص «ملانصرالدين» طنزهايي تا آن اندازه زيبا مي‌نويسد. او روي طنزنويسان زيادي تاثير گذاشت و رد شگردها و شيوه طنزنويسي او را در آثار بسياري از نوآمدگان و كساني كه بعد از او به اين حرفه و اين عرصه رو آوردند، قابل رصد كردن است و اين نيز نشان از اهميت كار او دارد.
بسترهاي اعتراض مدني
مطابق بند (خ) ماده (13) قانون نحوه فعاليت احزاب و گروه‌هاي سياسي (ذيل فصل حقوق و مسووليت احزاب: «برگزاري راهپيمايي‌ها و تشكيل اجتماعات حسب مورد با اطلاع و صدور مجوز وزارت كشور و استانداري با رعايت بند (6) ماده (11) اين قانون و اصل بيست و هفتم (27) قانون اساسي» به عنوان يكي از وجوه حقوق احزاب و گروه‌هاي سياسي مورد تصريح قانونگذار محترم قرار گرفته است و مطابق ماده (6) آيين‌نامه اجرايي ماده (13) قانون مذكور «دبيران كل احزاب متقاضي برگزاري تجمع و راهپيمايي بايد تقاضاي خود را براي رسيدگي كميسيون براساس اصل 27 قانون اساسي و قوانين و مقررات موضوعه به وزارت كشور ارائه نمايند.» و بديهي است هرگونه تقاضاي تجمع و راهپيمايي احزاب و گروه‌هاي سياسي مطابق قانون و مقررات مورد اشاره رسيدگي خواهد شد.
علي ايحال در راستاي تمهيد و تسهيل برگزاري تجمع‌هاي مردمي بنا به پيشنهاد وزارت كشور آيين‌نامه تعيين محل‌هاي مناسب براي تجمع گروه‌هاي مردمي در تهران و شهرستان‌ها در مورخ 29/3/97 به تصويب هيات محترم دولت رسيد كه هيئت عمومي ديوان عدالت اداري برابر دادنامه‌هاي شماره 1312؛ 1313 و 1314 مورخ 26/6/98 تصويب‌نامه مذكور را ابطال نمود. فرآيند اعتراض به اقدام اخير ديوان عدالت اداري توسط معاونت حقوقي رياست‌جمهوري در حال انجام و پيگيري مي‌باشد. با اين حال براساس قانون و آنچه كه در متن حكم مذكور نيز آمده است بررسي و صدور مجوز براي برگزاري اجتماعات و راهپيمايي‌ها همچنان از وظايف و مسووليت‌هاي كميسيون ماده 10 احزاب بوده و مطابق ماده 11 آئين‌نامه اجرايي ماده 13 قانون نحوه فعاليت احزاب و گروه‌هاي سياسي نيروي انتظامي مسوول تامين امنيت تجمعات و راهپيمائي‌هاست و از سويي شوراهاي تامين مكلف شده‌اند تا مكان‌هايي را جهت انجام اين موضوع مشخص نمايند، ضمن اينكه تقاضا براي ساير مكان‌ها نيز منع قانوني ندارد. همچنين لازم به ذكر است با عنايت به تاكيدات وزير كشور و معاون سياسي وزارت كشور فراهم آوردن شرايط و زمينه‌هاي قانوني برگزاري اجتماعات مورد توجه و اهتمام حوزه سياسي وزارت كشور بوده و در اين راستا بررسي و پيگيري‌هايي براي رفع خلأها و كاستي‌هاي قانوني موجود دنبال شده است.
محمدحسن انصاري
مشاور وزير و مسوول هماهنگي امور روابط عمومي و اطلاع‌رساني