براي بهبود شرايط تحصيل و فعاليت دستياران راهكار داريم

گروه اجتماعي| روز جمعه، نامه‌اي در شبكه‌هاي اجتماعي دست به دست چرخيد كه حكايت از معرفي گروهي از دانشجويان گروه دستياران سال اول رشته زنان و زايمان در دانشگاه علوم پزشكي شيراز به كميته انضباطي داشت. علت اين نامه «انصراف گروهي و ترك محل خدمت» آنها ذكر شده بود.

«احتراما به اطلاع مي‌رساند كه در تاريخ 13/9/98 گروه دستياران سال يك ورودي 98 با ارايه يك نامه مبني بر انصراف گروهي با امضاي 12 نفر حدود ساعت يك بعدازظهر بيمارستان‌هاي موظفي و برنامه‌هاي كشيك خود را ترك كرده‌اند. قابل ذكر است كه اين اقدام بدون هيچ گونه اطلاع‌ و هماهنگي با دفتر بخش زنان و حتي بدون اطلاع دستياران سال‌هاي بالاتر صورت گرفته است.» اين نامه با امضاي مدير گروه زنان و زايمان دانشگاه علوم پزشكي شيراز خطاب به رييس اين دانشگاه نوشته شده بود و تقاضاي معرفي دانشجويان مذكور به كميته انضباطي را داشت. با انتشار اين نامه در شبكه‌هاي اجتماعي، برخي از پزشكان و دانشجويان پزشكي و رشته‌هاي مربوط در مورد فشار كاري و شيفت‌هاي فشرده و سختي كار در زيرمجموعه علوم پزشكي نوشتند.

روز گذشته خبرگزاري مهر نوشت كه بر اساس شنيده‌ها اين دانشجويان به محل كار خود بازگشته‌اند و البته در مورد شرايط كاري آنها با اسماعيل ايدني، قائم مقام شوراي آموزش پزشكي و تخصصي گفت‌وگو كرده كه از ارايه راهكارهاي بهتر شدن شرايط تحصيل و فعاليت دستياران سال اول در گروه‌هاي پزشكي خبر مي‌داد:«يكي از راهكارها اين است كه بخش‌هايي كه دستياران در آن فعاليت دارند و كمبود دستيار وجود دارد با يكديگر ادغام شوند و برنامه‌هاي بخش‌ها با توجه به فعاليت دستياران تنظيم شود. راهكار ديگر اين است در بخش‌هاي درماني كه كمبود دستيار وجود دارد از متخصصان درماني استفاده شود تا كمبودي در ارايه خدمات رخ ندهد. ضمن اينكه مي‌توان از رجيستر استفاده كرد. به اين معني كه در بخش‌هاي زنان مي‌توان از پزشكان عمومي زن براي ارايه خدمات استفاده كرد.» ايدني در اين گفت‌وگو از دو راهكار ديگر هم نام برد:«راهكار ديگر توجه به تعداد كشيك‌ها و سقف مصوب است. در شوراي آموزش پزشكي و تخصصي مصوب شده كه تعداد كشيك دستياران نبايد از ۱۲ كشيك در ماه بيشتر شود بنابراين دانشگاه‌ها با راهكارهاي درون‌بخشي بايد اين سقف مصوب را رعايت كنند. ضمن اينكه كشيك‌هاي هر بخش بايد بر اساس تعداد دستياران تعيين شود تا فشار زيادي براي دستياران به ويژه دستياران سال اول ايجاد نشود. راهكار ديگر اين است كه دانشگاه‌ها برنامه آموزشي دستياران را با توجه به تعداد دستياران همچنين ادغام برنامه‌هاي آموزشي هر بخش تنظيم كنند. به اين منظور مي‌توانند، كشيك‌ها و برنامه‌هاي آموزشي را ادغام كنند و در جايي كه امكان پوشش دستياران را ندارند، برنامه آموزشي را تغيير دهند.»

به گفته قائم‌مقام شوراي آموزش پزشكي و تخصصي اين راهكارها به دانشگاه‌هاي علوم پزشكي اعلام شده است. او همچنين اعلام كرد، دستياران يا رزيدنت‌ها را نبايد تنها به عنوان نيروي كار در نظر گرفت بلكه بايد در چارچوب قوانين و مقررات بين برنامه آموزشي و فعاليت درماني تعادل برقرار شود:«اگر بخشي فعاليت درماني بيش از آموزش دارد بايد تجديدنظر صورت گيرد و دانشگاه راهكاري براي آن تهيه كند.»