دو روي يك روايت

مصطفي تاجزاده و عليرضا زاكاني به عنوان نمايندگان دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا اين اواخر دست‌كم 3 نوبت مقابل هم به مناظره نشسته‌اند. شروع تقابل تاجزاده و زاكاني از دي ‌ماه 97 بود و پس از آن، اين مناظره‌ها در
بهمن‌ ماه 97 و خرداد ماه 98 هم تكرار شد. براي هر دو طيف، اين دو به ‌نحوي چهره‌هايي تاثيرگذار و البته دلسوز و قابل ‌اعتمادند و هر كدام مي‌تواند نماينده و سخنگوي بخشي از شهروندان ايراني باشند. تشابه ديگر آنها به جز پايگاهي كه در بدنه اجتماعي دو جناح دارند، توجهي است كه هر كدام از ظن خود به آينده ايران دارد. چه آنكه تاجزاده در گفت‌وگوي ديروز خود با اعتمادآنلاين، مي‌گويد كه اگر نگران آينده ايران نبود در تظاهرات آبان ‌ماه امسال كه در اعتراض به گراني قيمت بنزين برگزار شد، شركت مي‌كرد. تاجزاده البته تاكيد كرده با شركت در اين تظاهرات مي‌خواسته، بگويد كه حق ندارند «يك‌شبه» قيمت بنزين را 3 برابر كنند و به‌ جاي افزايش قيمت بنزين بروند و تحريم‌ها را لغو كنند. او اما نگران است و در اين گفت‌وگوي مطبوعاتي تمام تلاشش خود را به كار گرفته تا ضمن بررسي علل بروز چنين اعتراض‌هايي، تمام راهكارهايي را كه مي‌توان براي خاموش كردن آنچه «خشم و نفرت» مردم نسبت به وضعيت موجود ناميده، پيشنهاد كند. در همان حالي كه تاجزاده از وضعيت فعلي كشور ابراز نگراني مي‌كند اما عليرضا زاكاني، يار مناظره‌اش در جناح راست كه ميهمان ميزگرد خبرگزاري فارس با عنوان «روايت تلخ بنزين» است به همين موضوع پرداخته اما با چاشني حمله به دولت و نويد دادن از مجلس آينده. مجلسي كه او خود را از مدت‌ها پيش ازجمله كانديداهاي ورود به آن معرفي كرده و همين چند روز گذشته نيز رسما وارد گود رقابتش شد. برخلاف زاكاني كه اين روزها به‌ گفته خودش به‌ دعوت مردم آماده ورود مجدد به پارلمان است، تاجزاده چند روز گذشته را نه با اين‌ دست «دعوتنامه‌هاي مردمي» بلكه با «احضاريه دادسراي فرهنگ و رسانه» سپري كرده؛ آن هم به اين خاطر كه در بيانيه‌اي به ‌همراه بيش از 70 همفكرش نسبت به نحوه برخورد با معترضان و شهروندان به ستوه آمده، گلايه كرده بود. هر چه باشد اما كار ما در رسانه، قضاوت در انگيزه افراد نيست. اينكه كداميك از اين دو به ‌واقع دلسوز مردمند، موضوعي نيست كه ما پاسخي براي آن داشته باشيم. آنچه در توان ماست صرفا قرار دادن گفته‌هاي هر دو نفرست، كنار هم، پيش ‌روي شما.