اعتمادي كه ترك برميدارد
مهشيد مجلسي | يكي از موضوعاتي كه در روزهاي گذشته براي شهروندان تهراني به ميان آمده است بحث وديعههاي آنان نزد شركت بيدود يا همان دوچرخههاي اشتراكي است. موضوع از اين قرار است كه پس از تغيير بهاي بنزين و در حالي كه تهران كمترين ميزان ناآرامي را در خيابانهاي خود تجربه كرد، دوچرخههاي نارنجيرنگ اشتراكي از ايستگاههاي خود غايب شدند. در نگاه اول اين احتمال مطرح بود كه به سبب قطع و محدود شدن اينترنت خدماترساني به دوچرخهها و متقاضيان آن مختل شده و امكان سرويسدهي وجود ندارد، اما موضوع با وصل دوباره اينترنت ادامه يافت و اين پرسش پررنگ شد كه دوچرخهها چرا به شهر بازنميگردند. وقتي توضيحات مختلفي درمورد بازگشت يا عدم بازگشت دوچرخهها مطرح شد پرسشي ديگر جريان گرفت؛ تكليف سپردههاي خردي كه نزد شركت ياد شده گذاشته شده، چه ميشود؟ اين وديعهها شايد خرد و ناچيز باشد اما بلاتكليفي در مورد آنها اعتماد عمومي درباره طرحهايي كه نيازمند فرهنگسازي هستند را به مخاطره مياندازد. بخشي از پولي كه مردم نزد اين شركت و از طريق اپليكيشن بيدود دارند، بسيار خرد است و ناشي از خريد اينترنتي براي هر بار مصرف است كه به عبارتي حكم كيف پول را داشته و فرد قرار بوده در استفادههاي بعدي خود آن را صرف كند. اما بخش قابلتوجهي از وديعهها متوجه آن مبلغ 180هزار توماني است كه همه مشتركان بيدود پرداخت كردند تا بتوانند از اين خدمات استفاده كنند. اگر امروز به هر دليل چه ناتواني در اداره يك چرخه اقتصادي و چه اختلافنظر با شهرداري تهران اين كار متوقف شده، لازم است تكليف همين پولهاي خرد مشخص شود، در غير اين صورت هر طرح ديگري كه در تهران يا شهرهاي ديگر بخواهد آغاز شود با اين پرسش مواجه است كه نكند مثل بيدود شود!در تجربه ديگري كه بسياري از ما شاهد آن هستيم، موضوع پرداخت اينترنتي در تاكسيهاي اينترنتي است. احتمالا شما نيز هنگام استفاده از تاكسيهاي اينترنتي با راننده بر سر اينكه هزينه را اينترنتي پرداخت نكنيد و نقد پرداخت كنيد يا به كارت راننده واريز كنيد، بحث كردهايد. جالب اينجاست كه الان پرداختهاي اينترنتي به سرعت به رانندگان انجام ميگيرد ولي هزار و يك حديث براي آن ساختهاند. در شرايط كنوني جامعه ما كه اعتماد عمومي به سختي به دست ميآيد لازم است پيش از آنكه اين وضعيت موجب مخدوش شدن اعتماد عمومي شود براي آن چارهاي انديشيد و مردم در جريان امر قرار گيرند.