حزب اعتمادملي و رييس فراكسيون حقوق شهروندي در پيشنهادهاي جداگانه مطرح كردند
جان كولبران را دريابيد
«فرهاد در روز حادثه در حالي كه لباس مناسبي به تن نداشته، تمام تلاش خود را براي رسيدن به پايين كوه كرده و حتي خود را به خانه باغي رسانده بود و با شكستن شيشه آنجا، گويا درپي يافتن پتو يا وسيله گرمايشي بوده اما راه به جايي نبرده است»؛ اين جمله را رييس هلال‌احمر شهرستان سروآباد در توصيف آخرين ساعات زندگي فرهاد خسروي، كولبر 14 سالهاي گفته كه هفته گذشته جان خود را در سرماي مسير كولبري از دست داد و پيكرش پس از 4 روز جست‌وجوي نيروهاي مردمي در حالي در سفيدي برف‌ها پيدا شد كه بدنش يخ زده بود و دستانش را از شدت سرما مشت كرده بود. البته لباس نامناسب فرهاد نه‌تنها به دليل فقر او كه به اين دليل بود كه او در اين مسير همراه برادر 17 ساله‌اش آزاد خسروي بوده و همان يك كاپشن گرمي كه به تن داشته را براي نجات برادر بزرگ‌تر داد. هر چند كاپشن فرهاد، جان آزاد را هم نجات نداد و او هم بر اثر سرما درگذشت و پيكر يخ‌زده‌اش كمي زودتر از برادر كوچك‌تر پيدا شد.
شايد فرهاد همان‌طور كه رييس هلال‌احمر شهرستان سروآباد گفته، جوان‌ترين كولبر «جانباخته» چند سال اخير باشد، اما بنا بر توضيحات اين مقام مسوول، رده سني كساني كه براي تامين زندگي به ناچار رو به «كولبري» آورده‌اند، تا 65 سال هم مي‌رسد. كودكان و كهنسالاني كه اگرچه بعضا از تحصيلات عالي برخوردارند، اما جبر زندگي آنها در گردنه‌هاي برفي و خطرناك و زير بار سنگين بارهاي چند ده كيلويي گرفتار كرده و سلامت و زندگي‌شان را به خطر انداخته است. مساله‌اي كه سال‌هاست گريبانگير مرزنشينان كشور شده و هيچ‌گاه راهكاري عملياتي برايش ارايه نشده است. رييس فراكسيون حقوق شهروندي مجلس اما معتقد است كه «حل مشكلات كولبران راه‌حل ساده دارد» و اين «خودمانيم كه آن را پيچيده مي‌كنيم.» عبدالكريم حسين‌زاده كه نماينده مردم نقده و اشنويه در مجلس است، بحث‌هايي كه هرازگاه تحت‌عنوان ساماندهي كولبران مطرح مي‌شود را «غيرعقلاني» مي‌داند و مي‌گويد: «چگونه تحمل مي‌كنيم بخشي از ملت‌مان، بار را با دوش‌شان جابه‌جا كنند! آيا مفاهيم انساني و اجتماعي را درك كرده‌ايم كه حرف از اين مي‌زنيم كه مردم را براي باربري با كولشان ساماندهي كنيم؟!» حسين‌زاده اما تنها انتقاد نمي‌كند، بلكه پيشنهاد عملياتي نيز براي رفع معضل كولبري دارد: «بايد در مناطق مرزي مجموعه و افرادي كه كولبري مي‌كنند، شناسايي كنيم و اگر دولت برايش مقدور نيست تسهيلات قائل شود شركت‌هاي حمل و نقل تاسيس شوند و خود كولبران را سهامدار كنند و ۳۰ درصد از ترانزيت‌ها در اين مناطق را به خود اين افراد بدهند يا به صورت اقساطي خودرو به آنها بفروشند.»
نايب‌رييس فراكسيون اميد كه با ايلنا به گفت‌وگو نشسته، ضمانت مي‌دهد كه «اگر در همين ۵ استان (استان‌هاي مرزي غرب كشور) ترانزيت كالايي و شركت‌هاي حمل و نقل شكل گيرد و كولبران واقعي شناسايي شوند و شغل براي‌شان ايجاد شود، ديگر كسي به سمت اين كار پرخطر نمي‌رود.»
همزمان حزب اعتمادملي هم راهكار ديگري براي حل اين معضل ارايه كرده است. اين حزب كه به بهانه درگذشت «فرهاد و آزاد خسروي» بيانيه‌اي صادر كرده، راهكار عبور از اين وضعيت را نيازمند تغيير نگاه مسوولان ارشد نسبت به مشاركت نخبگان در تدبير امور مرتبط با مناطق مرزي دانسته است. در اين بيانيه «فرهاد خسروي» نماد محروميت مردمي معرفي شده كه با تمول‌گرايي و تمركزگرايي مسوولان، در گوشه‌اي از همين وطن، تنها و دور افتاده‌اند. حزب اعتمادملي در اين بيانيه «ايجاد زيرساخت‌هاي صنعتي و ساخت كارخانه و كمك به رونق كشاورزي و دامداري در آبادي‌هاي منطقه» را جزو وظايف دولت معرفي كرده كه در همه سالهاي گذشته از آن «كوتاهي» شده و از دولت تدبير خواسته تا با تبعيض مثبت نسبت به اين مناطق محروم‌مانده زيرساخت‌هاي رونق اقتصادي و اشتغال‌زايي در آنها را ايجاد كند.عملياتي شدن پيشنهاد رييس فراكسيون حقوق شهروندي و حتي رسيدگي به پيشنهادي كه از سوي حزب اعتمادملي مطرح شده، مي‌تواند كاري كند كه ديگر دغدغه نان، براي برخي به قيمت جان تمام نشود و ديگر شاهد صحنه‌هايي نباشيم كه آن‌طور كه محمدرضا عارف گفته است، «هر انسان باوجداني را به ضجه وا مي‌دارد». رييس فراكسيون اميد مجلس از اين تراژدي با عنوان «تراژدي ناكامي ما در مسير شناخت اولويت‌ها و رفع مخاطرات» و «تراژدي بي‌مسووليتي‌ها در قبال فقر و آسيب‌هاي اجتماعي» ياد مي‌كند و همه مسوولان را از اصلاح‌طلب گرفته تا اصولگرا مقابل آن مسوول مي‌داند. عارف در يادداشتي كه در صفحه اينستاگرامش منتشر كرده، آورده است: «حق حيات، برابري، زندگي آبرومندانه و توسعه‌يافتگي حقي است كه همه مردمان سرزمين‌مان بايد از آن برخوردار شوند و ما نتوانسته‌ايم در خصوص اين حقوق، به تكاليفي كه وجدان، انسانيت، ديانت و قانون بر دوش‌مان گذاشته است، عمل كنيم.» اما بايد ديد همان‌طور كه در بيانيه حزب اعتمادملي آمده: «آيا تصوير پيكر فرهاد خسروي با مشت گره كرده، جداي از فضاي احساسي و كوتاه‌مدت چند روزه در فضاي مجازي، مي‌تواند تلنگري به مسوولان براي رفع مشكلات مردم اين مناطق باشد؟»