درباره شكل‌گيري يك فيلم مستند ورزشي
تلاش چند برابري
حامد شكيبانيا
مستند «جايي براي فرشته‌ها نيست» اولين تجربه من بود كه با ورزش حرفه‌اي و ميدان‌هاي ورزشي سروكار داشت، آن‌هم ورزشي كه هيچ سررشته‌اي درباره آن نداشتم و اين براي طراحي توليد مستند معنايش اين است كه يك قدم از نقطه صفر عقب‌تر بودم. البته به لطف كارگردان كه در جريان تحقيقات اوليه هم از ورزش اسكيت- هاكي سر در مي‌آورد و هم با اعضاي اصلي تيم ملي بانوان اين رشته آشنا شده بود، برداشتن اين قدم صفر آن‌قدر كه در ابتدا به نظر مي‌رسيد دشوار و زمان‌بر نشد.
به علاوه در طراحي يك پروژه مستند اغلب پيش‌بيني رويدادها تابع اتفاقات بيروني و برنامه‌هاي سوژه است. در مورد اين مستند شديد‌تر هم بود و گاهي روند توليد و ضبط را طولاني و پرهزينه مي‌كرد. از جمله اينكه ما براي ضبط مسابقات جهاني در چين آماده مي‌شديم اما به دلايل مختلف اعزام تيم به چين كنسل شد و پروژه با از دست رفتن بخش اصلي قصه‌اش تا مرز تعطيلي رفت. بعد از يك تعليق هفت يا شايد هشت ماهه معلوم شد اگر شرايط مهيا باشد تيم دختران به مسابقات آسيايي كره اعزام خواهد شد. اين خبر پروژه بي‌رمق را دوباره جان بخشيد و حتي با ابتكار كارگردان بخشي از امور رسانه‌اي كمپين حمايت از تيم به عهده تيم مستندساز قرار گرفت. اما خود پروژه هم به خاطر طولاني شدن زمان توليد دچار مشكلات مالي بود به علاوه قيمت ارز در شهريور ٩٧ به نسبت سال قبل پنج‌برابر شده بود.
تصويربرداري از يك مسابقه ورزشي به‌خصوص در ميدان‌هاي جهاني نيازمند حضور تيمي قوي با چند دوربين براي ضبط همه لحظات مسابقه است اما با افزايش سرسام‌آور هزينه‌ها توانستيم علاوه بر كارگردان، فقط يك تصويربردار و يك صدابردار با تيم اعزام كنيم و رفع باقي نواقص به عهده تلاش چندبرابري گروه افتاد. خوشبختانه نتيجه كار بعد از تدوين دقيق و باحوصله رضايت‌بخش بود. به دليل به‌كارگيري سبك خاص در تدوين صحنه‌هاي ورزشي تدوين اين صحنه‌ها از سوي هايده صفي‌ياري، تدوينگر اصلي پروژه كه از تدوينگران تراز اول سينماي ايران است به تدوينگر ديگري سپرده شد -اوژن سيداشرفي-
كه توانست روايت انساني و اجتماعي مستند را با هيجان ورزشي و فضاي ورزش اسكيت- هاكي گره بزند. گفته‌ها درباره تجربه تهيه‌كنندگي مستندي ورزشي كه ابعاد انساني و اجتماعي را هم در بر مي‌گيرد، بسيار است كه اميدوارم در فرصت ديگري مفصل به آن بپردازم.