نگاهي به فيلم «يك روز باراني در نيويورك»
تكرار دنياي آلني
رويا عجمي
احتمالا بايد از طرفدارهاي سينماي وودي آلن باشيد كه فيلم «يك روز باراني در نيويورك» را دوست داشته باشيد. وودي آلن ابتدا به عنوان يك كمدين و سپس به عنوان نويسنده‌ا‌ي خبره و كارگرداني خلاق شناخته مي‌شود. او از آن جمله فيلمسازاني است كه تماشاي آثارش مثل لذت بردن از زيبايي‌هاي سينما در كنار پيچيدگي زندگي و انسان‌ها است، دنياي فيلم‌هاي وودي آلن از روابط و اتفاق‌هاي ساده‌‌اي كه هر روز ممكن است در زندگي اتفاق بيفتد، شروع مي‌شود و بعد بايد منتظر هر چيزي باشيم، وودي آلن تا به اكنون از جمله كارگردان‌هاي پركار هاليوودي بوده است كه هر سال سينما، مخاطبان و منتقدان منتظر حداقل يك فيلم از او هستند. فيلم «يك روز باراني در نيويورك» را وودي آلن در سال ۲۰۱۷، براي استوديوي آمازون ساخت؛ قرار بود فيلم در سال ۲۰۱۸ به صورت اينترنتي منتشر شود اما در پي اتهامات آزار جنسي كه طي جنبش «من هم» به او وارد شد، آمازون اين فيلم را بايگاني كرد. وودي آلن براي اين اتفاق از آمازون شكايت كرد و سرانجام پس از يك سال كشمكش قضايي، فيلم در چند كشور اروپايي روي پرده رفت. فيلم با نريشن راوي اول شخص «تيموتي شالامه» شروع مي‌شود و با شهرگردي‌هاي هميشگي شخصيت‌هاي فيلم‌هاي وودي آلن كه يادآور فيلم‌هاي قبلي او است، ادامه پيدا مي‌كند و به‌شدت به فيلم «نيمه شب در پاريس» شباهت دارد. اين فيلم تا انتها پر از نشانه‌هاي مخصوص سينماي وودي آلن است تا حدي كه اگر مخاطب آشنا با سينماي او از نيمه‌هاي فيلم وارد سينما شود، به راحتي مي‌تواند حدس بزند كه اين فيلم اوست. همين موتيف‌هاست كه اين فيلم را از فيلم‌هاي ديگر متمايز مي‌كند اما تمايز نه به اين معنا كه هنوز هم توانسته امتياز بالايي را براي خود به دست بياورد. داستان «يك روز باراني در نيويوك» به خودي خود هيچ ايرادي ندارد و تمام اتفاق‌ها درست و بجا مي‌افتد. داستان‌هاي گره‌خورده تمام شخصيت‌هاي داستان كه هر كدام را مي‌شود جداگانه دنبال كرد، پشت‌سرهم اتفاق مي‌افتند و سريع پايان مي‌پذيرند؛ انگار همگي باهم در دنياي سينماي هاليوود نشسته‌ايم و هر لحظه منتظريم كسي داخل شود و درگير اشلي (با بازي ال فانينگ) داستان شود، آدم‌هايي كه دنبال هيچ‌چيز نيستند در چشم برهم زدني داستان‌هاي‌شان عنوان مي‌شود. «يك روز باراني در نيويورك» قصه هميشگي فيلم‌هاي آلن را دارد، داستان رابطه‌هاي زودگذر دقيقا مثل باران‌هاي بهاري با هوايي دلپذير و خاطره‌اي كه يك عمر مي‌ماند مثل جايي در فيلم كه اشلي اشاره مي‌كند اين خاطره‌اي مي‌شود كه براي نوه‌ام تعريف خواهم كرد و البته داستانِ پرسه‌زني‌هاي شخصيتِ اصلي كه مثل بسياري از فيلم‌هايش انگار خود وودي آلن است در كوچه پس‌كوچه‌ها و تلاش براي شناخت زندگي خود و اطرافيانش كه با نريشن‌هاي سطحي و لو رفته‌اي اين اتفاق مي‌افتد. فيلم «يك روز باراني در نيويورك» اثر كمدي رمانتيكي است كه يك روز آفتابي و در دانشگاه ياردلي شروع مي‌شود. با رنگ‌هاي دلپذير، گرم و صداي دلنشين تيموتي شالامه و زيبايي‌هاي بصري بسيار زياد ادامه پيدا مي‌كند و با نماي روزي باراني در سنترال پارك نيويورك به پايان مي‌رسد.