راه سنگلاخِ «قانون نفس»
آيين‌نامه‌هاي دولت همواره اين است كه چرا با انبوهي از مصوبات عقيم مانده در موضوع آلودگي هوا مواجهيم؟ و چرا با وجود تصويب نخستين برنامه جامع كاهش آلودگي هواي تهران در سال 1379 و با توجه به روشن بودن محورهاي اصلي اقدامات در اين حوزه، جز در فصول سرد سال و وقوع اينورژن، «آلودگي هوا» و همه مصوبات معطل‌مانده آن فراموش مي‌شوند! واقعيت اين است كه وضع قوانين براي كاهش آلودگي هوا به تنهايي كافي نيست، بلكه آنچه مهم‌تر است قابليت اجراي قوانين در كشور است. عزم جدي همه هجده دستگاه ذي‌مدخل در آلودگي هوا، ركن اساسي در كنترل آلودگي هوا در شهرهاي بزرگ كشور است و تا نبود اين عزم راسخ، «قانون نفس» هم به‌مثابه ساير قوانين محيط زيستي كه گرد زمان آنها را زمين‌گير كرده نخواهد توانست مفري براي مقابله با آلودگي هوا و حذف توجهات موقت و مقطعي در شرايط هشدار و اضطرار بيابد. در اولويت قرار گرفتن بند‌بند اجراي اين قانون همراه با پاسخگويي دستگاه‌هاي اجرايي در انجام تكاليف و ارايه گزارشات مستمر همچنان مي‌تواند راهگشاي مسير پرپيچ و خم اين قانون باشد و هوايي سالم‌تر را براي تهران و ساير كلان‌شهرها به ارمغان آورد.