تسلط تركيه بر درياي اژه
در پي ملاقات با دونالد ترامپ در ژانويه گذشته، ميتسوتاكيس هيچ تعهدي از واشنگتن براي جانبداري از يونان در مورد اختلافاتش با تركيه دريافت نكرد. از اين بدتر، به ابتكار تركيه، يونان حتي براي شركت در همايش ليبي كه چند هفته پيش توسط آلمان برگزار شد، دعوت نشد. باوجود اينكه اكنون منافع كشور يونان به‌طور مستقيم در گرو ليبي است، غيبت اين كشور در اين كنفرانس با شركت روساي جمهور روسيه، فرانسه، تركيه و صدراعظم آلمان با هدف آتش‌بس و پيدا كردن راه‌حلي براي مناقشه بين دو طرف درگير در ليبي محسوس بود. علاوه بر اين، ماجراجويي دولت يونان براي اعزام نيروهاي نظامي به ليبي در چارچوب عمليات دريايي اتحاديه اروپا موسوم به «صوفيه» براي اعمال تحريم تسليحاتي طرف‌هاي متخاصم با سياست سنتي يونان منافات دارد؛ سياستي كه هدف آن بي‌طرفي در مناقشات و حفظ روابط دوستانه با كشورهاي بزرگ همسايه مانند ايران و روسيه بوده است. بدين ترتيب، فاصله گرفتن آتن و تهران منجر به پيشنهاد همكاري براي حل مناقشه بين روسيه و تركيه در سوريه توسط رييس‌جمهور ايران شده است. نزديكي ايران به تركيه و روسيه نشانه خوبي براي منافع يونان نيست. جاي ترديد است كه اين اقدامات تاثير مثبتي در دفاع از منافع يونان در درياي اژه داشته باشد.
تا به امروز، تركيه به دليل اقدامات خود در ليبي از تحريم‌هاي بين‌المللي گريخته است. باوجود اينكه روسيه و تركيه در سوريه در تقابل با يكديگر هستند، تقويت روابط بين اين دو كشور مطمئنا باعث تضعيف موقعيت يونان خواهد شد. روس‌ها حتي درنظر دارند دولت قبرس شمالي كه توسط تركيه به رسميت شناخته شده را با انگيزه تاسيس پايگاه نظامي دريايي در آنجا به رسميت بشناسند. بنابراين انزواي يونان در درياي اژه و فراتر از آن اتحاديه اروپا به نظر اجتناب‌ناپذير مي‌رسد.