ادب نمايندگي
نيوشا طبيبي
امروز كه اين مرقومه ناقابل را مي‌نويسم، روز جمعه است و طبق برنامه، مردم و مسوولان براي انتخاب نمايندگان مجلس از صبح به حوزه‌هاي اخذ راي آمده‌اند. خبرها مي‌گويند كه استقبال از انتخابات خوب بوده و مردم با همه سختي‌ها و مصائب و مشكلاتي كه دارند، براي تاثيرگذاري بر سرنوشت خود و كشورشان پاي صندوق مي‌روند. از پيامدهاي انتخابات جمعه اين است كه عده‌اي از مردان و زنان، با تجربه چند دوره قانونگذاري، مجلس را ترك خواهند كرد و بي‌ترديد فقدان آنها در حاكميت كشور، بي‌هزينه و خسارت نخواهد بود. به ويژه كه بسياري از آنها، هيجان‌ها و گرايش‌هاي غليظ و شديد سياسي و جناحي را فروهشته بودند و مصالح نظام و منافع ملي و حقوق مردم را مهم‌تر از هر پديده سياسي ديگري مي‌ديدند. چنين بود كه عقلاي هر دو جناح و مستقلين و گرايش‌هاي مختلف در موضوعات مهم امنيت ملي و اقتصاد كلان و منافع كشور غالبا با يكديگر تفاهم و توافق مي‌كردند.
مجلس نو و نمايندگان جديد، يعني ورود عده‌اي تازه‌نفس به حاكميت كشور. قرار است افرادي كه از بودجه و ثروت ملي دستمزد مي‌گيرند، به عنوان نمايندگان ملت در مجلس بنشينند و براي كارهاي جاري و آينده ملك و ملت تصميم بگيرند و قانون بگذارند. بايد به اين نمايندگان جديدالورود يادآوري كرد كه مردم – چنان كه در گفتار و كردار بنيانگذار فقيد جمهوري اسلامي و مقام معظم رهبري بر آن همواره تاكيد شده- ولي‌نعمتان و كارفرمايان آنها هستند. مردمي شريف و وفادار كه پاي عهد خود در چهل و يك سال پيش با كشور و انقلاب ايستاده اند و با وجود مضايق و دلگيري‌ها و رنجش‌ها و نقدهاي فراواني كه دارند بازهم با هوشمندي و فهمي مثال زدني حساب‌ها را از هم جدا مي‌كنند. ايرانيان باز هم به وقت نياز، به داد وطن مي‌رسند، پاي صندوق مي‌آيند تا نشان بدهند كه دموكراسي آن هم به سبك و شيوه‌اي مبتني بر فرهنگ و تاريخ ملي، چيزي است كه اميدوارانه در پي‌اش هستند.
ما مردم ايران وظيفه شهروندي خود را فراتر از هر ملت ديگري در قبال ميهن خود به جا آورده‌ايم. براي اعتلاي آن انقلاب كرده‌ايم، از بسياري چيزها گذشته‌ايم. عزيزترين و بهترين افراد، خود را فداي حفظ ايران و اين انقلاب كرده‌اند. حال نوبت حاكميت و حاكمان است كه صادقانه به راه اداي حق ملت بكوشند. افرادي كه از روزهاي آينده براي اولين بار كسوت نمايندگي مي‌پوشند و بر صندلي‌ها تكيه مي‌زنند بايد «آداب حكمراني» را به جاي آورند. بايد در مقابل اين ملت ادب بورزند. نبايد سخني بگويند و رفتاري كنند كه از آن بوي بي‌اعتنايي به منافع و اتحاد ملي به مشام رسد. نبايد با هوار كشيدن و اتلاف وقت مجلسي كه از پول ملت و از جيب بيت‌المال خرجش تامين مي‌شود، در پي تحقق منافع قومي،قبيله‌اي،جناحي و شخصي خود باشند. بايد نگاه‌شان ارتفاع بگيرد و هر چيز را با منافع و مصالح كلان ملي قياس كنند.
ملت ايران و به ويژه نسلي از آن كه امروز در اين كشور زندگي مي‌كنند، افرادي بي‌نظير در تاريخ هستند. نه تنها نظير اين ملت را در جهان امروز نمي‌توان يافت بلكه در ادوار تاريخي گذشته هم هيچ نسلي اينچنين پاي حكومت و كشور خود نايستاده. ما نسلي هستيم كه با وجود اتحاد و عزم جهاني براي اشغال و نابودي كشورمان در جنگي هشت ساله، يك وجب از خاك خود را از دست نداديم. ما نسلي هستيم كه با وجود مضايق فراوان، توهين و تحقير دشمنان، تحريم‌هاي بي‌سابقه و بدكرداري و بدانديشي‌هاي دوستان بي‌وفا و بعضي همسايگان، باز هم ايستاده‌ايم. هر جا دولت و حكومتي دستش خالي مانده ما براي ياري‌اش سر از پا نشناخته‌ايم.
نمايندگان آينده بايد به شيوه‌اي رفتار كنند و سخن بگويند و قانوگذاري كنند كه در شان جايگاه رفيع اين مردم باشد. آنها بايد «ادب حكومت كردن» را در برابر مردم ايران به جاي آورند. وقت مردم را با سخن بيهوده گفتن از تريبون مجلس هدر نكنند، رفتار مودبانه و متمدنانه و اسلامي و ايراني پيشه كنند تا شايسته نمايندگي مردمي چنين ارزشمند و محترم و شريف و وفادار و وطن دوست باشند. نماينده مجلس ايران، بايد حتي در آراستن مو و چهره و به بر كردن لباس خود دقت داشته باشد. او نماينده ايران است. حق ندارد با لباس نامناسب پشت ميز بنشيند و عكس‌هاي نامناسبش را منتشر كند. حق ندارد زبان به بي‌ادبي و توهين و دروغ و ريا بچرخاند. مردم ايران بيش از آنچه كه بر عهده‌شان بوده به جا آورده و به جا مي‌آورند، نوبت حكومتگران است كه از شعار و وعده گذر كنند و خدمت به وطن و ملت را سرلوحه امور خود قرار دهند تا ان‌شاءالله آرزوي «ايران بسيار قوي» با مردمي مرفه
و شاد محقق شود.