عالم ساده زيست
مهدي محقق
آشنايي من با مرحوم
آقا سيدهادي خسروشاهي ديرينه است و به سال‌هاي دور باز مي‌گردد و از اين رو اولين‌باري كه ايشان را ديدم، به خاطر ندارم، اما همواره در مجالس و محافل مختلف، ازجمله در بزرگداشت‌ها و مراسمي كه در انجمن مفاخر برگزار مي‌شد، او را زيارت مي‌كردم و...
با هم سلام و عليك گرمي داشتيم. همچنين من اين بخت را داشتم زماني كه ايشان سفير جمهوري اسلامي در مصر بودند، مصادف شده بود با زماني كه من به جلسه سالانه مجمع اللغه عربيه يعني فرهنگستان زبان عرب مصر به عنوان عضو شركت كرده بودم. در اين سفر يكي، دو مرتبه خدمت ايشان رسيدم و ايشان با لطف و مهرباني از من پذيرايي كردند. هوا بسيار گرم بود و ايشان در سرسراي آن عمارت روي زمين نشسته بودند و كتاب‌ها و اوراق و آثار تحقيقاتي اطراف ايشان را فرا گرفته بود. مرحوم خسروشاهي آشنايي عميقي با علوم اسلامي داشت و در اين زمينه تحقيقات و آثار ارزشمندي از خود به يادگار گذاشته است. در اين ديدار راجع به حوزه‌هاي علميه و علما و استاداني چون مرحوم محقق دامغاني و آقا شيخ محمدتقي آملي و آقاسيدكاظم عصار و ميرزا ابوالحسن شعراني و مرحوم الهي‌قمشه‌اي صحبت كرديم. او شاگرد بزرگاني چون سيدابوالقاسم خويي، سيدشهاب‌الدين نجفي مرعشي، سيدمحمدهادي ميلاني، شيخ آقابزرگ تهراني، شيخ مرتضي حائري و... بود و محضر اين بزرگان را درك كرده بود و خاطرات و نكات شنيدني فراواني از آنها به خاطر داشت.
آنچه در اين ديدار بيش از ميزان آگاهي و آشنايي ايشان با معارف اسلامي و بزرگان حوزه و دانشگاه، مرا متاثر كرد، ساده‌زيستي او بود، ايشان زندگي بسيار ساده‌اي داشتند و تشريفاتي زندگي نمي‌كرد و اين نكته بسيار برجسته‌اي است. در اين ملاقات حدود دو، سه ساعت راجع به اين موضوعات صحبت كرديم. بعد از آن هم ايشان همواره در مراسم بزرگداشت بزرگان حضور پيدا مي‌كرد و از اداي دين نسبت به اساتيد و بزرگان فروگذار نمي‌كرد. خدا باران‌هاي رحمت خود را بر ايشان فرو ريزاند و او را در بهشت برين خود جاي دهد.