رسانه‌ها روي لبه تيغ كرونا
حجت‌الله عباسي
«ويروس كرونا » به مثابه پارادايمي ويرانگر آهنگ زندگي را در سراسر جهان به صورت بنيادين تغيير داده است. فشار بي امان و نفس‌گير آن فعاليت اصحاب رسانه را به‌شدت مختل كرده است. رسانه‌ها بخشي از اقتصاد سياسي هر جامعه محسوب مي‌شوند. بر اثر تهديدات ويروس ميكروسكوپي و منحوس كرونا، اين بخش نيز آسيب جدي ديده و در صورت عدم مهار آن، روز به روز سازمان‌هاي رسانه‌اي را تضعيف كرده و از دامنه فعاليت‌هاي آنها خواهد كاست. به لحاظ فرآيندي، مراحل گردآوري و توليد، پردازش، انتشار و سنجش افكار بر اثر سلطه بلامنازع كرونا از رمق افتاده است. بخش‌هاي توليدي و خبري رسانه‌ها خود را با آهنگ اين ويروس مخرب به صورت جبري هماهنگ كرده و روي لبه تيغ آن حركت مي‌كنند. آوردگاه جديدي سامان يافته است و در آن پرچم تحريريه‌ها نيمه‌افراشته، فعاليت گروه‌هاي توليدي محدود، ميزان درآمد‌ها كاسته، فعاليت ميداني اندك، نيروهاي فعال رسانه‌اي در معرض ريسك بيماري، همكاري مهمانان و كارشناسان برنامه‌ها كاهش و در يك كلام كرونا مجاري تنفسي رسانه‌ها را تحت فشار سهمگيني قرار داده است. در وانفساي ميدان‌داري كرونا، به علت فاصله‌گذاري اجتماعي، عوامل توليدي شبكه‌هاي راديويي، تلويزيوني و مطبوعاتي امكان مانور زيادي براي فعاليت گروهي ندارند. كميت و كيفيت برنامه‌هاي توليد فيلم و سريال، جنگ شادي، مسابقات تماشاگر محور و ديگر برنامه‌ها روز به‌روز تقليل مي‌يابند. برنامه‌هاي اجتماع محور كه مستلزم دورهمي تماشاگران در استوديو يا زير سقف واحد بوده بي‌رمق شده است. عدم حضور تماشاگران پرشور و گرما بخش رسانه‌ها در برنامه‌هاي زنده، از دامنه شور و هيجان و قدرت مانور چنين برنامه‌هايي كاسته و البته جذب و نگهداشت مخاطبان را نيز دشوار ساخته است. اتاق‌هاي خبر و تحريريه‌ها محل اجتماع خبرنگاران، تصويربرداران، گزارشگران، دبيران خبر، نويسندگان، مترجمان و ويراستاران از جنب و جوش افتاده است. مديريت، هماهنگي و ارتباطات سازماني با هدف شكستن زنجيره كرونا و ميسر نبودن اجتماع كادرها زير سقف واحد مختل شده است. ورود رسانه‌ها به عصر كرونا در تضاد با ملزومات عزلت‌گزيني شهروندان در كنج خانه است. در شرايط جديد زيستي نياز شهروندان به برنامه‌هاي سرگرم‌كننده بيش از هر زمان ديگري است. رسانه‌هاي اجتماعي نقش قدرتمندي در هدايت افكار عمومي در جوامع كنوني دارند و زمينه كوچ مخاطبان زيادي را از رسانه‌هاي سنتي فراهم كرده‌اند. دوره كنوني فرصتي براي سازمان‌هاي رسانه‌اي است كه با استفاده از ظرفيت و توانمندي فناوري‌هاي نوين و توسعه فرهنگ دوركاري، فعاليت‌هاي توليدي و خبري را در آوردگاه رسانه‌هاي اجتماعي تقويت كرده و طرحي‌نو دراندازند.