خروج از قاعده بازي

هر كاري مي‌كنم، نمي‌توانم اكران آنلاين فيلم خروج ساخته ابراهيم حاتمي‌كيا را قبل از نمايش عمومي در سالن‌هاي سينما به فال نيك بگيرم. دليلش را هم خوب مي‌دانم. بيشتر نگران استقبال مخاطبان از فيلم و درآمدزايي بالايش هستم. حتي فكرش هم اذيتم مي‌كند. مي‌ترسم نمايش آنلاين فيلم گل كند و فروش بالايش ركورد بزند و فكر اكران آنلاين به جاي اكران اوليه در سينماها به ذهن همه تهيه‌كنندگان بيفتد. در آن صورت خيلي‌ها كه كم‌حوصله و تنبل‌تر هستند قيد تماشاي فيلم‌ را در سالن‌هاي سينما مي‌زنند و در جمع معدودي فيلم تماشا مي‌كنند. آن هم در حالي كه هر كاري كنند، نمي‌توانند ششدانگ حواس‌شان را به داستانش بدهند. داستاني كه وقتي روي پرده سينما جريان پيدا مي‌كند اگر جذابيت داشته باشد و تو به قصد ديگري داخل سالن نمايش فيلم نشده باشي و حواست به بغل دستي‌ات نباشد، قادر نيستي يك لحظه از آن غافل شوي. گذشته از آن احساس مشتركي از ديگراني كه با تو زير يك سقف فيلم تماشا مي‌كنند حست را تقويت مي‌كند. البته هميشه استثناهايي هم وجود دارد. بعضي‌ها ترجيح مي‌دهند در خلوت و تنهايي به تماشاي فيلمي بنشينند. عده‌اي هم از مكان‌هاي شلوغ و احساس مشترك دل خوشي ندارند. حتي ترجيح مي‌دهند مسابقه فوتبال تيم مورد علاقه‌شان در استاديومي با يك تماشاگر كه خودشان است، برگزار شود. اما قاعده سينما و فيلم در همان حس مشترك است. لذت تماشاي فيلم در سالن‌هاي سينما چند برابر مي‌شود. حالا اگر اكران آنلاين فيلم خروج اولين تيشه را به ديوار سالن‌هاي نمايش فيلم بزند و مزه تماشاي ارزان‌تر و راحت‌تر فيلم در خانه به مذاق بينندگان بسياري خوش بيايد، تكليف نمايش فيلم در سالن‌هاي سينما چه مي‌شود. آيا همچون صحنه‌اي از فيلم لئون ساخته لوك بسون كه شخصيت اصلي فيلم در سالني خالي تنها بيينده فيلمي موزيكال است، فيلم‌ها به نمايش در مي‌آيد. آيا بسياري از كاركنان سينما به سرنوشت رضا موتوري (شخصيت اصلي فيلمي به همين عنوان از مسعود كيميايي) دچار مي‌شوند كه تغييراتي در ساختار پخش فيلم، از كار بيكارش مي‌كند. خدا كند اين‌طور نشود، حتي اگر هم اكران آنلاين خروج (به‌رغم دزدي اينترنتي و فروش غيراخلاقي و غيرمجازش) به فروشي چند ميلياردي رسيد، زمينه رونق سالن‌هاي سينما را فراهم كند. در چنين صورتي از اينكه اكران آنلاينش را به فال نيك نگرفته‌ام و اشتباه كرده‌ام، خوشحال خواهم شد.