كدام عدالت؟
شما ببينيد در بحران كرونا و سيل سلبريتي‌هاي پردرآمد كه از منابع عمومي دولتي استفاده كردند چقدر وارد صحنه شدند؟ متاسفانه بايد اشاره كنيم كه آنها صحنه را خالي كردند در صورتي اگر دستمزدهاي‌شان مشخص بود مطالبه‌اي از طرف مردم شكل مي‌گرفت كه آنها به رسالت خود عمل كنند و نقش و تعهد و وظيفه انساني خود را به جا بياورند. آن‌وقت مي‌شنويم كه در هندوستان يك سلبريتي دفترش را در اختيار بيماري كرونايي قرار مي‌دهد. در ايران هنرمندان براي بحران كرونا چه كردند؟ در ايران به راحتي سلبريتي دستمزدش را انكار مي‌كند و مي‌گويد اصلا قراردادي ندارم يا اصلا پولي نگرفتم. ما نيز مجبوريم بپذيريم.
رقم‌هايي كه درباره دستمزد برخي مجريان فاش شده اجحافي است در حق مردمي كه به حداقل‌هاي زندگي دسترسي ندارند. مجري محترم ما اگر ساعتش را بفروشد مي‌تواند حداقل امكانات زندگي يك سال چند كارگر را تامين كند. در اين شرايط چگونه ما مي‌توانيم به عدالت برسيم؟ من مخالف شرايط اقتصاد آزاد نيستم ولي اقتصاد آنارشيستي منتج به خالي كردن جيب مردم مي‌شود.