دو راهي پايداري

همين چند روز پيش بود كه روزنامه «اعتماد» در گزارشي با عنوان «توافق بر سر تقسيم مناصب» از ائتلاف نانوشته ميان عليرضا زاكاني، مرتضي آقاتهراني و به‌طور كلي پايداري‌ها با محمدباقر قاليباف مشروط به واگذاري كرسي رياست مركز پژوهش‌هاي مجلس به زاكاني خبر داد. پس از آن، دهم ارديبهشت‌ماه، ائتلاف نانوشته اصولگرايان نخستين‌بار توسط اعضاي حزب موتلفه و سپس توسط فراكسيون «جبهه خدمت» يا به‌عبارت ديگر احمدي‌نژادي‌هاي مجلس يازدهم نقض شد تا قاليباف براي دستيابي به كرسي رياست قوه مقننه، دست‌كم با يك رقيب سفت و سخت به نام علي نيكزاد و 3 چهره سرشناس ديگر اصولگرا ولي احتمالا با اقبالي كمتر با چهره‌هايي چون سيدمصطفي ميرسليم، شمس‌الدين حسيني و البته فريدون عباسي كه تاكيد كرده به‌صورت مستقل در انتخابات رياست مجلس شركت مي‌كند، مواجه باشد. بدين‌ترتيب فقط ميان خرده‌جريان‌هاي حاضر در پارلمان، تنها پايداري‌ها سكوت كرده باشند؛ سكوتي كه البته روز گذشته با انصراف رسمي عليرضا زاكاني بر سر رقابت براي كرسي رياست مجلس شكست. زاكاني شب گذشته در صفحه شخصي‌اش در شبكه اجتماعي توييتر ايجاد تحول در ساختار پارلمان را منوط به رياست مجلس ندانست و نوشت: «ضمن احترام به‌دعوت برخي همكاران، براي حفظ وحدت و انسجام نيروهاي انقلاب در مجلس يازدهم، اجراي برنامه تحول را ان‌شاءالله در همكاري و هماهنگي با فرد‌فرد نمايندگان دنبال خواهم كرد.» اين توييت بلافاصله با واكنش مثبت محمدباقر قاليباف همراه شد تا او نه به‌طور رسمي، بلكه با زبان بي‌زباني از انصراف زاكاني به نفع خود سخن به ميان آورد. قاليباف نوشت: «به لطف خدا اين مجلس، مجلس كار، همكاري و برادري در حل مسائل مردم خواهد بود.» اين واكنش تنها واكنش مهم و اثرگذار بر انصراف زاكاني بود و به نظر مي‌رسيد، خبر از چرخش اعضاي پايداري به‌سمت قاليباف و كنارگذاشتن اختلافات ديرينه دارد تا اينكه علي نيكزاد نيز ساعاتي بعد از قاليباف، به انصراف زاكاني واكنش نشان داد و نوشت: «وجود افراد شاخص و اولويت‌شناس در مجلس يازدهم نقطه اميدي است تا بتوانيم با برادري بر سر موضوعات اصلي مردم پافشاري كرده و بدون مصلحت‌انديشي، با هم‌انديشي همه سليقه‌ها، مجلسي در تراز انقلاب اراده و اداره نموده و عقب‌ماندگي‌هاي كشور را جبران نماييم.» اين دو واكنش از يك‌سو و اخبار و پيگيري‌هاي روزنامه «اعتماد» مبني بر ديدارهاي پنهاني زاكاني با نيكزاد و قاليباف در چندروز اخير ازسوي ديگر، كنار سكوت مرتضي آقاتهراني و پرهيزش از ورود به سازوكارهاي موجود بر سر دستيابي به كرسي رياست مجلس مي‌تواند نشان از «دو راهي پايداري‌ها» باشد. آنها بارها و بارها ثابت كرده‌اند در قياس با ساير اصولگرايان به‌مراتب به عملكرد و اقدامات تشكيلاتي مقيدترند و از اين‌رو انتظار اين است كه براي حمايت از قاليباف يا نيكزاد به تصميمي مشترك برسند. با اين حساب اگر قرار بر همراهي با قاليباف باشد، شانس حاجي‌بابايي براي رياست كميسيون برنامه و بودجه يا نايب‌رييسي مجلس به‌مراتب افزايش مي‌يابد اما ممكن است در طول اجلاسيه‌هاي دوم تا چهارم مجلس يازدهم، مشكلاتي اساسي با احمدي‌نژادي‌ها پيدا كنند. حال آنكه اگر به سوي نيكزاد رفته و در رقابت بر سر كرسي رياست بازنده شوند، نه‌تنها احتمالا سهم‌شان را از هيات رييسه كميسيون‌ها از دست مي‌دهند، بلكه حداقل در سال نخست، مجبورند تن به خواسته‌هاي نواصولگرايان و اعوان و انصارشان دهند.