الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت
سيد ابوالفضل ميرقاسمي
ايران كشوري با سابقه تمدني 7 هزار ساله و غني از دانش بومي، دامپروري و كوچ عشاير، روش‌هاي بديع استخراج آب زيرزميني از طريق حفر قنات، فناوري‌هاي سنتي استحصال آب باران، روش‌هاي سنتي توسعه كشاورزي و باغات در مناطق خشك، نيمه‌خشك و بياباني، و همچنين داراي فرهنگ و هنر اصيل در حوزه‌هاي مختلف نقاشي، خطاطي، موسيقي، صنايع دستي، نساجي، معماري، شهرسازي و نظاير آن است.ورود دين مبين اسلام به ايران و بر هم خوردن نظام طبقاتي حاكم و فراهم شدن بستر رشد و شكوفايي از طريق تاسيس مدارس و حوزه‌هاي علميه و نيز ترجمه منابع علمي خارجي سبب شد كه فرهنگ و هنر ايران باستان تحت تاثير آموزه‌هاي دين مبين اسلام شكوفاتر شده و ابداعات و نوآوري‌هاي بيشتري را به جامعه معرفي كنند.با توجه به ذخيره دانشي موجود و تجربيات ارزشمند داخلي و جهاني در حوزه توسعه روستايي و عشايري، به نظر مي‌رسد جهت استخراج الگوي مناسب براي توسعه روستايي و عشايري با قيد ايراني- اسلامي لازم است كه اقدامات ذيل صورت پذيرد: الف- جمع‌آوري و مستندسازي دانش بومي در حوزه توسعه روستايي و عشايري از ايران باستان تاكنون ب- بررسي و استخراج سنت‌هاي الهي و اصول حاكم بر خلقت و طبيعت با استفاده از آموزه‌هاي دين مبين اسلام ج- بررسي، جمع‌آوري و مستندسازي دانش و تجربيات داخلي و جهاني در حوزه توسعه روستايي و عشايري د- جمع بندي و تلفيق خروجي‌هاي حاصل از هر سه مورد فوق و تدوين الگوي اسلامي - ايراني پيشرفت مورد نظر. بديهي است استخراج الگوي مورد نظر بايد بر اساس مباني علمي و تخصصي باشد و از هر گونه نگاه بخشي‌نگر و تعصبي اجتناب كند و به ملاحظات هويتي، فرهنگي، اجتماعي، نهادي، اقتصادي، محيط زيستي، كالبدي، فضايي، سياسي و امنيتي توجه كند (الگو، جامع، چندبعدي و فراگير باشد و به تعاملات شهر و روستا توجه كند). الگو بايد با استفاده از رويكردهاي مشاركتي و دوسويه و با رعايت ملاحظات پايداري، تاب‌آوري، درون‌زايي و برون‌نگري تهيه شود.