راه مشترك، ضرورت اقدام مشترك
بي‌گمان عدم احترام به قوانين بين‌المللي از سوي تصميم‌سازان دولت ايالات متحده محكوم به شكست است. با عنايت به تجارب و اندوخته‌هاي سياسي دولتمردان نظام اسلامي طي 4 دهه گذشته مي‌توان با قاطعيت گفت كه تصميم‌سازان كاخ سفيد با اينگونه اقدامات تنها هزينه‌هاي هنگفت و غيرضروري را به خود و ديگر كشورهاي جهان تحميل مي‌كنند. در حال حاضر اجراي برجام با چالش جدي مواجه شده است. ناگفته پيداست كه بروز چنين وضعيتي موجب ناخرسندي جمهوري اسلامي ايران است و در صورت تداوم روند كنوني بي‌گمان همه طرف‌ها متضرر خواهند شد. به ديگر سخن استمرار شرايط موجود به نفع هيچ يك از طرف‌هاي موجود نخواهد بود. اكنون كاخ سفيد در تلاش است تا با اعمال نفوذ در شوراي امنيت و نيز اعمال فشار بر كشورهاي اروپايي همچنين با تكرار تهديدات خود مبني بر اجراي مكانيسم ماشه- بدون اينكه حقي براي استفاده از سازوكار تعبيه شده در برجام داشته باشد- مي‌كوشد با استفاده از روش‌هاي نامشروع و سوءاستفاده از سازوكارهاي بين‌المللي، سياست‌هاي خود را اجرايي كند. پايان دادن به معافيت‌هاي هسته‌اي مندرج در سند برجام در 3 حوزه نوسازي راكتور آب سنگين اراك، تامين اورانيوم غني شده براي راكتور تحقيقاتي تهران و... با هدف نابودي كامل برجام و برخلاف متن صريح قطعنامه 2231 شوراي امنيت سازمان ملل متحد توسط اين كشور در دستور كار قرار گرفته است. براساس مفاد سند برجام مقرر بود تا تحريم‌هاي اقتصادي اعمال شده عليه جمهوري اسلامي ايران لغو شود؛ اما متاسفانه اعمال تحريم‌ها تداوم يافته و طبيعي است كه به هيچ روي نمي‌توان انتظار داشت كه ايران به تنهايي نسبت به اجراي تمام و كمال برجام متعهد مانده و ديگران از اجراي تعهدات خود به روشني سر باز زنند. جمهوري اسلامي ايران مانند هر كشور ديگري تنها در چارچوب حاكميت و منافع ملي خود عمل مي‌كند. بديهي است، طرف‌هاي اروپايي درگير در جريان اجراي برجام بايد در مقابل بي‌عملي و عدم پايبندي به تعهدات خود پاسخگو بوده و انتظار تعهد كامل و بي‌چون و چراي ايران به تعهدات برجامي در چنين موقعيتي، انتظاري سخت نابجاست. بديهي است، قطعنامه اخير شوراي حكام با هدف اعمال فشار بر ايران صادر شده است. قطعا اين اقدامات عجولانه هيچ‌گونه تاثيري بر اراده خلل‌ناپذير جمهوري اسلامي ايران نخواهد گذاشت و دولت و ملت ايران به هيچ عنوان تحت فشار و زياده‌خواهي زورگويان تن به تسليم نخواهند سپرد. البته در جريان اقدام مذبوحانه اخير توسط برخي از كشورهاي مغرض در شوراي حكام، كشورهاي چين و روسيه مواضع سازنده‌اي اتخاذ كرده و در بيانيه‌هاي خود در نشست اخير شوراي حكام خواستار خودداري از صدور قطعنامه عليه كشورمان شدند و از كشورهاي ديگر نيز درخواست كردند تا فضاي سازنده و شرايط مناسبي براي همكاري آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و ايران ايجاد كنند؛ اما متاسفانه اين پيشنهاد سازنده با واكنش مناسب برخي كشورها همراه نشد. شايد نيازي به تكرار اين حقيقت عيان و آشكار نباشد كه صنعت هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران صنعتي صلحآميز است. شاخص‌هاي توسعه كشور و توجه ملي به اين صنعت راهبردي را نمي‌توان ناديده انگاشت. جمهوري اسلامي ايران ظرفيت‌هاي لازم را براي گسترش و استفاده از برنامه صلحآميز هسته‌اي در حوزه توليد برق، بهداشت، صنعت و كشاورزي به كار گرفته و پيشرفت‌ها و دستاوردهاي شگرفي را در اين خصوص حاصل كرده است. جمهوري اسلامي ايران بر مبناي ظرفيت‌هاي عظيم خود در حوزه نيروي انساني آمادگي دارد تا در زمينه‌هاي مختلف صنعتي، كشاورزي و پزشكي هسته‌اي مانند توليد و صادرات راديوداروها، آب سنگين و مشتقات و محصولات جانبي آن نظير دوتره با كشورهاي ديگر همكاري كند. همچنين از آنجا كه يكي از بخش‌هاي مهم و البته ارزشمند سند برجام، تعريف حوزه‌هاي متعدد و متنوع همكاري‌هاي صلحآميز هسته‌اي با ايران است؛ در اين راستا جمهوري اسلامي ايران از تعامل با شركاي علاقه‌مند به اين فناوري جهت ارتقاي سطح همكاري‌هاي صلحآميز استقبال مي‌كند. در اين زمينه همكاري ايران و اتحاديه اروپا مي‌تواند توسعه پيدا كند و ادامه اين همكاري‌ها يقينا به نفع دو طرف است. در پايان لازم مي‌دانم اشاراتي به نوع واكنش رسانه‌هاي بين‌المللي و مواضع كشورهاي اروپايي نسبت به حادثه اخير سايت غني‌سازي شهيد احمدي‌روشن(نطنز) كنم. در حالي كه رسانه‌هاي غربي- صهيونيستي علت اين حادثه را خرابكاري يا حمله اعلام كرده‌اند لحني كه از آن تقبيح و محكوميت برداشت شود، مشاهده نمي‌شود. اينگونه موضع‌گيري رسانه‌ها و مقامات غربي رفتاري دوگانه و غيرقابل قبول است. ترديدي نيست كه ايران سرافراز اقدامات خود را براساس مصالح كشور اتخاذ خواهد كرد. سياست راهبردي و تخلف‌ناپذير نظام اسلامي در موارد و مواضع گوناگون، واكنش هوشمندانه و داهيانه براساس 3 اصل عزت، حكمت و مصلحت است. اكنون فرصت‌ها چون ابرهاي بهاري درگذرند و انتظار مي‌رود كشورهايي كه در ديدارهاي رسمي بر استقلال موضع خود در قبال برخي قدرت‌ها پافشاري مي‌كنند به بازنگري در رهيافت‌هاي خود در حوزه سياست خارجي پرداخته و با اتخاذ سياستي معقول، فرهنگ چندجانبه‌گرايي و مسووليت‌پذيري در صحنه بين‌المللي را در مقام عمل ترويج كنند.