زيدان پنجشنبه تاجگذاري ميكند؟
آمدي و همه فرضيهها ريخت به هم
رئال دوشنبه شب در زمين گرانادا با نتيجه دو بر يك پيروز شد تا تنها به دو امتياز ديگر از دو بازي براي كسب عنوان قهرماني احتياج داشته باشد. كهكشانيها با پيروزي در بازي آخرشان 83 امتيازي شدند و در فاصله دو هفته به پايان رقابتها با فاصلهاي 4 امتيازي نسبت به بارسا توانستند بخت اول قهرماني لقب بگيرند. آنها اگر بتوانند در بازي پنجشنبه مقابل ويارئال پيروز شوند، جام قهرماني را بالاي سر ميبرند. اين در حالي است كه رئال در ابتداي فصل با زيدان نتايج خوبي نگرفته بود و خيلي از كارشناسان معتقد بودند اسطوره فرانسوي نميتواند در بازگشت مجدد به رئال نتايج خوب سابق را تكرار كند. اما زيدان در طول چند ماه همه فرضيهها را عوض كرد و حالا اوست كه ميتواند با همان اخم هميشگياش به منتقدان لبخند بزند و جدول لاليگا را به رخ آنها بكشد.
زيدان را بايد استاد بازگشتهاي حماسي دانست. او يكبار در تيم ملي فرانسه از مسابقات ملي خداحافظي كرده بود و وقتي در جام جهاني 2006 به جمع خروسها اضافه شد، ترديدهاي زيادي نسبت به تكرار عملكرد فوقالعادهاش وجود داشت. با اين حال زيزو در آلمان چنان نمايش شگفتانگيزي از خود ارايه داد كه جاي هيچ شك و شبههاي براي پذيرش نبوغ او باقي نماند. وقتي بعد از فينال معروف مقابل ايتاليا و آن ضربه سر تاريخي به سينه ماتراتزي دوباره تصميم به خداحافظي گرفت، بسياري از اهالي فوتبال معتقد بودند او چند سال ديگر هم ميتواند در همين سطح بازي كند. اين فرضيه را هيچ وقت نميتوان اثبات كرد، اما با توجه به كاراكتر زيدان ميتوان گفت چنين مسالهاي چندان دور از ذهن نبود.
او در رئال هم همين كار را كرد. زيدان بعد از 3 قهرماني پياپي در يوسيال با رئال مادريد تصميم به ترك برنابئو گرفت و هنگامي برگشت كه رئال نتوانسته بود با لوپتگي و سولاري نتايج قابل قبولي بگيرد. تيم در يكهشتم نهايي ليگ قهرمانان حذف شده بود و در لاليگا وضعيت خوبي نداشت. زيدان اما در همان برهه يكي از بزرگترين ريسكهاي دوران حرفهاياش را پذيرفت و دوباره روي نيمكت رئال نشست. او مانند ابرقهرماني رفتار كرد كه درست زماني از راه ميرسد كه مردمش به او احتياج دارند. ابرقهرماني كه با هر بار آمدنش اوضاع را سامان ميبخشد و بعد به دنياي خودش برميگردد. زيدان بار اول افتضاح رافائل بنيتز را جمعوجور كرد و بار دوم به رفعورجوع انتخابهاي بد فلورنتينو پرز پرداخته است و اين كاري است كه زيدان به خوبي از پسش بر ميآيد. يكي از نكات جالبي كه بايد به آن اشاره كرد، اين است كه زيدان در بازگشت مجدد بسياري از سلاحهاي اصلي خود را نيز در اختيار نداشت. ديگر نه خبري از رونالدوي گلزن بود كه در مواقع حساس كار را پيش ببرد و نه خبري از مودريچ آماده. هازارد هم كه ابتداي فصل پيش اضافه شد دايم با مصدوميت درگير بوده و بيل تبديل به بازيكني شده كه روي نيمكت ميخوابد. با اين حال زيدان با تكيه بر ستارههايي نظير راموس و بنزما، معرفي كردن استعدادهاي ويژهاي مثل والورده و جونيور و احياي فرماندهي به نام مودريچ تيم را در مسير موفقيت قرار داد.