دوستي اساس خلقت و پايه زندگي از منظر شمس تبريزي
مساله همبستگي اجتماعي از جمله مسائلي است كه نه‌تنها در فضاي علوم اجتماعي معاصر مطرح است، بلكه از سوي صاحب‌نظران در كشور ما با حساسيت بيشتري بدان نگريسته مي‌شود. موضوع دوست بودن با يكديگر در سطح زيست اجتماعي و دوست داشتن به مثابه مبنايي براي دست يافتن به همبستگي سازنده و پويا در جامعه، چند دهه‌اي است كه در محافل علمي توجه صاحب‌نظران جهاني را به خود جلب كرده و نظريه‌هايي در اين باره ارايه شده است. بي‌ترديد استفاده كردن از ظرفيت‌هاي تاريخي و ميراث فرهنگي كه يك جامعه از آن برخوردار است، مي‌تواند راه‌هاي رسيدن به چنين همبستگي را هموارتر سازد و در بحث حاضر، در همين راستا، آموزه شمس تبريزي به عنوان يكي از ذخاير فرهنگي انتخاب شده است. كوشش بر آن است تا محوريت دوستي به عنوان پايه زندگي اجتماعي و در عين حال اساس خلقت از ديدگاه شمس مورد بحث قرار گيرد و ابعاد مختلف مطرح از سوي او براي اثربخشي دوستي در تعالي بخشيدن به زندگي اجتماعي انسان به گفت‌وگو نهاده شود. ويژگي ديگر اين بحث آن است كه تاكنون كمتر به ابعاد اجتماعي تعاليم عرفاني پرداخته شده و بيشترين تمركز بر نقش اين تعاليم در سلوك فردي انسان بوده كه لازم است افق ديد پژوهش‌ها در اين باره گسترش يابد. بيست و هفتمين نشست از مجموعه درس‌گفتارهايي درباره شمس تبريزي در روز چهارشنبه ۱۵ مرداد ساعت ۱۶ با سخنراني دكتر احمد پاكتچي به «دوستي اساس خلقت و پايه زندگي از منظر شمس تبريزي» اختصاص دارد كه به‌صورت مجازي پخش خواهد شد. علاقه‌مندان مي‌توانند با مراجعه به صفحه اينستاگرام مركز فرهنگي شهر كتاب به نشاني
Instagram/bookcityculturalcenter اين درس‌گفتار را به صورت زنده مشاهده كنند.