فورگت ايت مستر لانگ چين
سیدعلی ميرفتاح/
- يك دقيقه وقت داريد يك موضوعي رو باهاتون در ميان بگذارم؟
- اه؟ شما فارسي بلديد؟
- معذرت مي‌خوام كه تا حالا بروز نداده بودم.
- اينكه خيلي بد شد.من اين همه با بچه هاي تيم پشت سر شما حرف زدم.
- چيز بدي نگفتين... مي‌ذارم به حساب شوخي.مزاح.
- يعني جدي جدي همه اش رو متوجه شدين؟
- هه هه هه.خوب چونه ام درازه ديگه.تو مدرسه ام خيلي بهم مي‌گفتن. اسمم رو گذاشته بودن لانگ چين. الان هم بعضي وقت ها زنم با اين اسم صدام مي‌كنه.
- ولي ما چيزاي ديگه هم گفتيم...
- هه هه هه.اين عادت شماهاست كه مقابل خارجي‌هاي زبون نفهم، كله تكون بدين و به جاي سلام و احوالپرسي بد و بيراه بگين و زير زيركي بخندين.
- ولي فارسي ات خيلي خوبه.حتي يك ذره لهجه نداري.
- داستانش مفصله. من ميون ايراني ها بزرگ شدم.
- باورش برام سخته.
- اگه ناراحتي بد حرف بزنم؟ اصلا مي‌خواي انگليسي صحبت كنم؟
- نه، نه.فورگت ايت.جانم؟ امر؟
- اينجا نمي‌شه. ديوار موش داره و موش هم گوش داره. بيا بريم يه گوشه‌يي من يه چيزي بهت بگم.
- اتفاق خاصي افتاده؟ چيزي شده؟ از جايي خبري داري؟ بيا بريم تو بالكن.
- نه نه. بالكن امن نيست.فيلمبردارا زوم كردن ممكنه لب‌خوني كنن.
- بيا بريم پشت بوم.
- دوربين هاي ماهواره شنودمون مي‌كنن.
- بريم تو اتاق من.
- كنگره سياه و كبودم مي‌كنه.
- پس من ميام تو اتاق تو.
- اون وقت مجلس تو رو سياه و كبود مي‌كنه.
- بيا...بيا...جاي امن...بث روم امنه؟
- دوتايي با هم؟ بفهمن برامون مضمون كوك مي‌كنن. پاپاراتزي ها همه جا هستن.
- حرفت خيلي مهمه؟ هان؟
- خيلي مهم.آينده در گرو خبريه كه بايد بهت بگم.
- زرگري بلدي؟
- آزارزه، از ما زا، مزأموزورازايزه سزايازا، بزلزدزن.
- سوسكي؟
تو فكر كردي با لشكر كورا طرفي. اين زبوناي عهد دقيانوسي همشون دي‌كد شدن. همه بلدن.
- عمرا اگه مطربي بلد باشن. تو مذاكرات نود و سه لبنان با همين زبون مطربي كار رو پيش بردم و گروگان‌ها رو آزاد كردم.
- تو اين 20 سال همه چي رو ياد گرفتن.
- چي بگم والله. بيا بنويس.
- جاسوساي ما يه نرم افزار دارن كه از حركت قلم رو كاغذ مي‌تونن بفهمن چي نوشتي.
- چپه بنويس.
- نرم‌افزار رو مي‌ذارن جلو آينه مي‌فهمن.
- سرخه‌يي بلدي؟ هيچ جاسوسي تو جهان نيست كه بتونه سرخه‌يي بفهمه.
- رفيق سرخه‌يي زياد داشتم اما چيزي بلد نيستم.
- خودم هم بلد نيستم.ولي فريدون بلده. اونم كه اين دور نيومده.
- مي‌اومد هم من سرخه‌يي بلد نيستم.
- عقلم قد نمي‌ده.
- به هر حال زياد وقت نداريم.پنج دقيقه ديگه بايد بريم تو اتاق مذاكره و ديگه فرصتي پيش نمي‌آد تا من اين خبر مهم رو بهت بگم.
- درگوشي نمي‌توني بگي.
- اون وقت عكسمون مي‌شه عكس يك روزنامه‌هاي فردا.
- يه بخشنامه مي‌ديم روزنامه‌ها اين عكس رو كار نكن.
- تو اينجا نمي‌شه.
- در گوشم بگو. بگو. بگو. هرچه مي‌خواهد دل تنگت بگو...
...
آقاي وزير.آقاي وزير.
- هان هان هان؟ چيه؟
- بايد بريم اتاق مذاكره.وقتشه.
- من خيلي خوابيدم؟
- نه.ولي آمريكايي ها پيغام فرستادن كه قبل از جلسه مي‌خوان ببينن تون.ظاهرا خبرهاي مهمي دارن.