احمد عزيزي همچنان در كما
اعتماد| احمد عزيزي شاعر پانزدهم اسفندماه 1386 به دليل آسيب مغزي ناشي از فشار خون بالا به كما رفت اما هنوز هوشياري‌اش را به دست نياورده است و از هفت سال پيش تاكنون روي تخت بيمارستاني در كرمانشاه است. اين شاعر چهارم دي‌ماه ۱۳۳۷ در شهرستان سرپل ذهاب واقع در استان كرمانشاه به دنيا آمد.
پيش از اينكه به مدرسه برود، خواندن و نوشتن را فراگرفت. سال‌هاي قبل انقلاب روزگاري را در تهران بود همراه ديگر نيرو‌هاي انقلابي در تظاهرات‌هاي عليه رژيم سلطنتي شركت مي‌كرد. در سال‌هاي جنگ نيز در مسير تهران و شهرش در رفت و آمد بود سروده‌هاي متعددي را درباره دفاع مقدس در قالب‌هاي كلاسيك شعر فارسي خلق كرد. از وي به عنوان مبدع نوعي خاص از مثنوي‌سرايي در ادبيات معاصر فارسي ياد مي‌شود. در سال‌هاي دهه 60 چندي در روزنامه جمهوري اسلامي به كار روزنامه‌نگاري مشغول شد، در بخش فرهنگي اين روزنامه قلم مي‌زد. وي سرودن شعر را از سال‌هاي جواني قبل انقلاب آغاز كرد و برخي آثارش در مجله‌هاي آن دوران منتشر مي‌شد. زينب عزيزي خواهر اين شاعر ادبيات انقلاب اخيرا به ايسنا درباره حال برادرش گفته است: «حال عمومي برادرم خوب است و علايم حياتي و سطح هوشياري مناسبي دارد. با مراقبت‌هايي كه از او مي‌شود به زخم بستر هم دچار نشده است. زماني كه احمد به كما رفت چندماهي نيازمند تنفس مصنوعي و كمكي بود اما هم‌اكنون ديگر نيازي به تنفس مصنوعي ندارد. پزشكان گفته‌اند تا زماني كه سطح هوشياري او مانند انسان‌هاي عادي و نرمال نشود امكان عمل كردن وي براي حل مشكل تنگي تراشه وجود ندارد، به علاوه ممكن است او هر لحظه مجددا نيازمند تنفس مصنوعي شود.» از وي كتاب‌هاي «كفش‌هاي مكاشفه»، «شرجي آواز»، «خواب‌نامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رويا»، «ملكوت تكلم»، «سيل گل سرخ» منتشر شده است. همچنين چندي پيش خانواده وي بخشي از سروده‌هاي منتشر نشده اين شاعر را يافتند و آن را در قالب كتاب «شون ميلكان» به دست چاپ سپردند.