پوستين وارونه
عباس عبدي
ادامه از صفحه اول
وجود مفهوم محوري عدالت در حكومت امام علي و رفتار امام حسين قابل خدشه نيست. آن نويسندگان اگر به مواردي از اين نوع كه خارق از عادت باشد، اشاره مي‌كردند احتمالا با مخالفت مخاطبان خود مواجه مي‌شدند. زيرا انسان امروز نياز به درمان‌هاي اين‌چنيني ندارد. روشن است كه جامعه پيشرفته با اتكا به آموزه‌هاي علمي كه آن نيز محصول اراده خداوند است آن قدر سلامت دارد كه اميد به زندگي مردم آنها چند ده سال بيشتر از مردم كشورهاي ديگر است. آنچه كه دين براي آن آمده است، اثبات خيالي موثر نبودن ويروس كرونا در جلسه روضه امام حسين(ع) نيست چون اين را به نحو ديگري و به صورت مطمئن مي‌توان حل كرد. به علاوه در نهايت چنين نكاتي پذيرفته شود چه نتيجه‌اي دارد؟
اكنون از تصوير اسلام پيش از انقلاب با آن تعابير و توصيف‌ها كه همگي مكتوب و در دسترس است، كارمان رسيده به جايي كه براي جلب نظر مردم انواع و اقسام اقدامات خارق از عادت جعلي را به عنوان سند حقانيت اسلام و ائمه ارايه مي‌كنند. يكي مي‌گويد، ويروس كرونا تحت فرمان امام حسين است، ديگري دست بريده را از سوي امام با خواندن يك سوره حمد به آرنج مي‌چسباند، هر يك داستان‌هاي من‌درآوردي و مجعول را چنان با آب و تاب مي‌گويند كه گويي خودشان آنجا شاهد و ناظر رويداد و معجزه بوده‌اند. اين نحوه دفاع و معرفي دين، سطحي‌ترين است و نسبت آن با آنچه كه صاحب‌نظران پيش از انقلاب از اسلام مي‌گفتند، نسبت پشت و روي پوستين است. جالب‌تر اينكه آنان يك گام جلوتر هم گذاشته‌اند و براي توجيه وضعيت اسفبار فساد حاضر هستند، حكومت امام علي را زير سوال ببرند و به غلط مدعي شوند كه يك سوم نهج‌البلاغه درباره شكوه امام از فساد كارگزارانش است. دروغي آشكار؛ زيرا كه جز چند جمله چيزي در اين باره در نهج‌البلاغه نيست. به علاوه خب! اگر قرار باشد امام حاكم باشد و در جامعه همچنان فساد رواج داشته باشد، ديگر چه فرقي دارد كه چه كسي حاكم باشد؟ اگر كسي نهج‌البلاغه را خوانده باشد و با جملات آن اندكي آشنا باشد چنين حرفي را نمي‌زند. كافي است كه به جاي توليد و انتشار لاطائلات بي‌پايه در رسانه رسمي، اولين خطبه امام علي پس از خلافت را شرح دهند تا معلوم شود كه نسبت اسلام سال 1357 با آنچه امروز تبليغ مي‌شود همان پوستين وارونه‌اي است كه ايشان پيش‌بيني كرده بود.