زن، اين كارمند 24 ساعته!
فرزانه توني
شايد شما هم جزو آن دسته از افرادي باشيد كه در خانواده‌‌اي با مادران شاغل بزرگ شده‌اند. فرزندان خانواده‌هاي اينچنيني قطعا به خوبي درك مي‌كنند كه با وجود مسووليتي كه مادر در بيرون از خانه ايفا مي‌كند، انجام فعاليت‌هاي روزانه در قبال فرزندان، همسر و مديريت خانه چقدر مي‌تواند سنگين‌تر و پيچيده‌تر باشد. قطعا هيچگاه نمي‌توان حضور موثر يك زن در خانه و تحت مسووليت مادري را با هيچ عضوي ديگر مقايسه كرد و در عين مهم بودن هر يك از اعضا تاثير وجود يك زن به عنوان محور، اجتناب‌ناپذير است. از آنجايي كه اكثريت زنان در جامعه ما، زناني با حس مسووليت‌پذيري بالا بوده و تمام تلاش‌شان بر اين است كه هم در حرفه‌شان و هم در خانه نمونه و كارآمد باشند، اينجاست كه اين سوال پيش مي‌آيد: زن، اين كارمند بيست‌و‌چهارساعته كه تماما ذهن و جسم خود را صرف مشغله‌هاي درون و بيرون از خانه مي‌كند، چگونه مي‌تواند براي حفظ و ادامه اين زندگي كه بنا كرده در قبال سلامتي و آرامش روح و جسم خود نيز بي‌تفاوت نباشد و تلاش كند؟
در واقع در كشور ما چه ارگاني، چه نهادي، يا چه مديريتي در قبال حفظ سلامتي زنان وجود دارد و چه برنامه‌اي براي آن انديشيده شده است؟ حتي در بسياري از موارد، قوانيني كه براي حمايت از زنان در ادارات اعم از مرخصي زايمان، مرخصي شيردهي مادران شاغل و... وجود دارد به درستي اجرا نشده و نياز به بازنگري دارد. اگرچه امروزه زنان در بسياري از مشاغلي كه پيش از اين حتي تصور تصدي اين مسووليت براي آنها ناممكن بود، مشغول به فعاليت بوده و بازدهي بسيار بالايي دارند اما كماكان محدوديت‌هاي بسياري در جامعه دارند. هر چند زنان در سال‌هاي اخير تلاش بسياري جهت قبولاندن توانايي خود جهت اداره امور دارند اما متاسفانه در اكثريت موارد، مسيري كه براي زنان در نظر گرفته شده همان حضور در خانه و پرورش فرزندان است كه البته بايد اين نكته را در نظر گرفت كه همين امر يك شغل تمام وقت است كه نيازمند انرژي و روحيه‌اي بالاست. حال اگر تنها يك روز اين عضو مهم و حياتي خانواده حضور نداشته باشد، يا نتواند مانند قبل براي بقا و رشد خانواده‌اش تلاش كند به وضوح متوجه مي‌شويم كه چقدر به وجود و حضور پايدار زنان به خصوص در اين شرايط جامعه كه خانواده‌هاي تك شاغل را دچار مشكل كرده است، نيازمنديم. علي‌الحساب ساليان سال است كه صحبت‌هايي من باب اين موضوع بيان مي‌شود و دلايل تامل‌برانگيزند اما عملي من باب اين مساله اتفاق نمي‌افتد. اخيرا در كشورمان با موضوعاتي چون تجاوز و خشونت عليه زنان روبه‌رو هستيم كه مي‌توان ادعا كرد اين مساله ريشه در تفكراتي بيمارگونه دارد. متاسفانه در روزهاي اخير تصوير جلد يكي از كتب دوره ابتدايي، سوژه رسانه‌ها شده كه در آن، تصوير دختران دانش‌آموز از آن حذف شده است. اميد است كه مسوولان مربوطه، دليل منطقي براي اين امر داشته باشند هر چند كه تنها دليل ممكن، تلاش جهت حذف زن از حضور در فعاليت‌هاي اجتماعي و القاي اين مساله است كه نقش زن در جامعه صرفا همسرداري و فرزندآوري است. در مقابل چنين اتفاقاتي چطور هيچ‌گونه مديريت و يا قوانيني وضع نشده كه بتوان با تكيه بر آن يك حامي و پشتيبان براي زنان جامعه‌مان متصور شد؟! از آنجايي كه در اين يادداشت مجال بسط دادن به اين موضوع مهم وجود ندارد و هدف تنها پرداخت به اين مساله است كه چطور مي‌توان براي اين عضو پرمشغله، حمايتي در نظر گرفت كه بتواند آنها را به مسير امني سوق دهد تا براي گذران دغدغه‌ها و خستگي‌هاي روزمره‌اي كه از انجام فعاليت‌ها نصيب‌شان مي‌شود لااقل ذهني آرام و محيطي معتمد داشته باشند.
در روزهايي كه به دليل شرايط پيش آمده، فرزندان‌مان در خانه مانده‌اند و ادامه تحصيل آنها در خانه نيازمند همكاري شبانه‌روزي از سمت مادر است و در شرايطي كه تمام ابعاد رشد فرزندان اعم از جسم و روح بر دوش مادر نهاده شده اي كاش اين بار كمي جدي‌تر براي حفظ سلامت و حقوق زنان و محترم شمردن نقش‌شان در جامعه‌مان قدمي برداريم.