نام شجريان و ۲۸ هزار كوچه تهران
ابوالفضل باني
چندي پيش در خبرها آمده بود در شوراي شهر تهران پيشنهاد شده است خياباني را به نام مرحوم مهندس مهدي بازرگان مبارز سال‌هاي ستمشاهي، معلم اخلاق و اولين نخست‌وزير دولت موقت انقلاب اسلامي و دبير كل نهضت آزادي ايران بگذارند، چنين قرار بوده است، معبري نيز به نام بانو اعظم طالقاني، بانوي مبارز، انقلابي و فرزند ابوذر زمان انقلاب مرحوم آيت‌الله طالقاني نامگذاري شود. فرماندار تهران با اين بهانه كه كسي مرحوم بازرگان و مرحوم اعظم طالقاني را نمي‌شناسد، اين مصوبه شوراي شهر را ناشدني و غيرقانوني اعلام كرده بود. در جديدترين هنرنمايي شوراي شهر تهران و شهرداري پايتخت نيز از نامگذاري خياباني با نام استاد جاودان موسيقي ايراني محمدرضا شجريان صرف‌نظر شده است با اين بهانه كه مصالحي در ميان است تا اين مصوبه اجرايي نشود. اول سخني دارم با آقايان نمايندگان شوراي اسلامي شهر تهران كه اتفاقا با ليست اميد بيشترين درصد آرا را كسب كرده‌اند و مي‌توان گفت كه نمايندگان بخش اكثريت مردم تهران در شوراي شهر هستند...
آخر برادران عزيز اگر مي‌دانستيد كه نمي‌توانيد پاي اين مصوبه بمانيد و حتي قدرت نامگذاري يك خيابان را در پايتخت نداريد، اصلا مصوبه صادر نمي‌كرديد. هرچند نه مرحوم بازرگان نه خانم طالقاني و نه استاد بي‌بديل آواز ايران نيازي به اين نامگذاري ندارد آنان در قلب تاريخ، سياست و هنر اين كشور ماندگارند.
اما جاي تعجب اين است كه آيا تهراني كه ۳۷۰ محله دارد، ۲۸ هزار و ۲۰۸ كوچه دارد، ۳۴۰ خيابان اصلي دارد، ۲۳۵۱ خيابان فرعي دارد، ۲۷۱ بلوار دارد، ۱۱۸ ميدان دارد و جالب‌تر اينكه ۳۲۰۰۰ بن‌بست، آيا جايي براي نام بازرگان، طالقاني و شجريان ندارد؟