خبر
مخالفت با استيضاح روحاني با استناد به نامه سال 83 رهبر انقلاب
همزمان با تلاش پايداري‌ها و ياران محمود احمدي‌نژاد براي پيشبرد طرح استيضاح حسن روحاني، رييس‌جمهوري ايران در مجلس يازدهم، اصولگرايان مخالف اين اقدام تلاش مي‌كنند اين طرح را مخالف نظر عالي‌ترين مقام جمهوري اسلامي نشان دهند. در همين راستا مجتبي توانگر، نماينده تهران در مجلس يازدهم با انتشار نامه رهبري در سال 83 به حداد عادل، رييس مجلس هشتم از مخالفت رهبري با استيضاح وزرا و رييس‌جمهوري در ماه‌هاي پاياني فعاليت دولت‌ها سخن به ميان آورده است. رهبري در اين نامه استيضاح وزرا و رييس‌جمهوري را داراي خطرات فراوان براي ايران توصيف كرده است. سوي ديگر ميدان، حميد رسايي عضو جبهه پايداري با انتقاد از اقدام توانگر در كانال تلگرامي خود نوشته است:«قطعا اگر دولتي هر چند با وجود اشكالاتي در حال كار باشد(مثل دولت خاتمي) هر چند حداقل خدمت‌رساني را داشته باشد، استيضاح در ماه‌هاي پاياني بي‌فايده يا كم فايده است. اما اگر با دولتي مواجه بوديم كه نه تنها خدمتي نمي‌رساند بلكه در راستاي منافع دشمنان مردم و انقلاب اسلامي گام برمي‌دارد بايد دست روي دست بگذاريم و نگاه كنيم؟!»
انتقاد كواكبيان از فرد محوري اصلاح‌طلبان
مصطفي كواكبيان، دبيركل حزب مردم‌سالاري و نماينده تهران در مجلس دهم كه به رغم تاييد صلاحيت موفق به حضور در مجلس يازدهم نشد در جريان اظهاراتي كه خبرگزاري تسنيم منتشر كرده از آخرين وضعيت اصلاح‌طلبان گفته است. او درباره نقش سيدمحمد خاتمي و موسوي خوئيني‌ها ميان اصلاح‌طلبان گفته است:«ما در حزب مردم‌سالاري تاكيدمان بر استفاده از عقل جمعي است. ما هم احترام آقاي موسوي‌خوئيني‌ها و هم آقاي خاتمي را داريم. ولي معتقديم كه نبايد فردمحوري كرد و عقل جمعي بايد حاكم باشد. اصلا بحث پارلمان اصلاحات هم همين است ما پيشنهاد داديم مثلا ۴۰۰۰ نفر از كل كشور بيايند و در آنجا شورايي شكل بگيرد و كانديداها را براي انتخابات مجلس شوراها و خبرگان معرفي كند و براي رياست‌جمهوري در مجمع عمومي پارلمان تصميم‌گيري شود.» او در پاسخ به اين سوال كه نقش خاتمي در ميان اصلاح‌طلبان چيست نيز بيان كرد:«بايد از بزرگان مشورت بگيريم ولي اينكه بگوييم ۳۰ حزب هيچ نظري ندهند و تابع يك شخص باشند اينگونه نيست، احزاب بايد نظرشان را بگويند و از بزرگان نيز مشورت بگيرند. به اعتقاد بنده بايد يك جايگاه مشورتي براي آقاي خاتمي در نظر بگيريم، حزب براي خودش استقلال دارد و خودش بايد تصميم بگيرد البته در ايران برعكس كشورهاي اروپايي اين اتفاق رخ مي‌دهد، آنجا اول رقابت‌ها انجام مي‌شود و بعد ائتلاف شكل مي‌گيرد در ايران اول مي‌خواهند ائتلاف شكل بگيرد و بعد كارهاي انتخاباتي كنند كه اينگونه درست نيست حتي اگر الان هم شوراي هماهنگي اصلاحات داريم از روي ناچاري است زيرا صاحبان قدرت با حزب مخالفند.»