از آموزش آفرودسوارها
غافل نشويم
رضا شاه‌حسيني‌مقدم
وقتي صحبت از «آفرود» مي‌كنيم، ناخودآگاه همه فكرشان به سمت تخريب طبيعت، هنجارشكني و ايجاد جاده در بيراهه‌هاي مناطق بكر كشيده مي‌شود، حتي وقتي صحبت از حفاظت محيط زيست مي‌شود، باز هم اغلب با افكار خشك و جانبدارانه به حفاظت از طبيعت مي‌انديشيم، اما آيا نمي‌شود هر دوي اينها كنار هم قرار گيرند؟
مناطق بكر طبيعي كه توسط سازمان محيط زيست حفاظت مي‌شود، بايد مورد بهره‌برداري قرار گيرد كه اگر نشود علاوه بر آنكه با نبودش خيلي تفاوت ندارد، هيچ سودي هم به حال جامعه نخواهد داشت و در اين صورت حفاظت نيز غيرممكن خواهد بود. ما اگر دانش تركيب اين دو را نداشته باشيم، نتيجه مي‌شود آنچه نبايد مي‌شد.
مردم اگر با خودروهاي آفرود داخل طبيعت نروند با خودروهاي سواري هم كه عملا ممكن نيست. در اينجا يك سوال مطرح است، تركيب اين دو بر عهده كيست يا اينكه در اصل سازمان متولي كيست؟
آيا نمي‌شود منطق خاصي را براي اين نوع از طبيعت‌گردي در نظر گرفت؟ واقعيت اين است كه با آموزش‌هاي لازم مي‌توان از گروه‌هاي آفرود كه به نظر مخرب مي‌رسند، جهت كمك به امر حفاظت استفاده كرد. اين پتانسيل آن هم در شرايط سخت اقتصادي مي‌تواند بسيار موثر باشد، اين افراد كه دوستدار طبيعت نيز هستند، اگر درست آموزش ببينند در كنار نيروهاي سازمان حفاظت محيط زيست به عنوان يك نيروي مجرب كارايي خواهند داشت. همان‌گونه كه در سال‌هاي اخير در پارك ملي كوير همين افراد كمك زيادي انجام داده‌اند، در آينده هم مي‌توان با برنامه‌ريزي در همه مناطق سازمان حفاظت محيط زيست با آموزش‌هايي كه اين افراد در حين كار در كنار نيروهاي سازماني مي‌بينند و علاقه‌مند به حيات وحش مي‌شوند، از آنها استفاده كرد.
رييس اداره پارك ملي كوير مركزي